Door Anoniem: Democratie is de dictatuur van de meerderheid.
Van tenminste 50,5% over 49,5 %.
Of in het geval van de laatste twee feitelijke minderheidskabinetten, van een minimale 50,5% aan meerderheid binnen elke deelnemende kabinetspartij dat meerdere malen en uiteindelijk gezamenlijk naar boven afgerond wel op een zogenaamde meerderheid uitkwam maar dat eigenlijk en per saldo in democratisch opzicht niet erg overtuigend is.
Des te meer bewondering voor diegenen die daar af en toe tegen in opstand komen.
In de eerste kamer bijvoorbeeld, omdat zij een zelfstandige verantwoordelijkheid hebben als gekozen kamerleden.
Politiek zeer verwerpelijk deze mensen als dissidenten weg te zetten, het zijn geen dissidenten, het zijn die partijleden die niet klakkeloos meegaan met die andere soms minimale meerderheden binnen een partij.
Rechte rug, dat zouden er meer moeten doen. Helaas waren zekerheidshalve de principiëlen binnen onder andere de PvdA alvast op onverkiesbare plaatsen gezet.
Zo doe je dat, met minimale meerderheid die andere maximale minderheid monddood maken.
Als zelfs dat niet meer werkt, AmvB erover!
Wat betreft de machtsstrijd op een departement.
Natuurlijk is een minister de baas en natuurlijk is er die 5e macht.
Een minister is in zekere mate afhankelijk van de medewerking die het krijgt en de informatie die het aangeleverd krijgt.
Doet hij zij het goed, dan weet hij/zij de macht van de ambtenarij te gebruiken en om te buigen in eigen voordeel.
Die ambtenarij heeft helemaal geen eenduidige visie en ook geen eenduidig belang, zij is als macht vermoedelijk alleen constructief in het gezamenlijk tegenwerken van minder geliefde bewindspersonen of niet geliefd beleid.
Een ambtenarij die op dergelijke punten als gezamenlijke obstructieve macht optrekt tegen, maakt hen nog niet tot een baas.
Een baas heeft één mening, één visie en opereert centraal, iets wat die 5e macht niet heeft en kan, de totale ambtenarij als 5e kan slechts doordraaien op de routine die zij heeft met gebruik van de regels en de kaders die er zijn.
Die logge, onbuigzame, inflexibele consoliderende macht is in sommige gevallen helemaal niet slecht als een bewindspersoon of regering al te wilde modieuze plannen heeft.
Plannen bijvoorbeeld die tegen een breder en algemeen rechtsgevoel ingaan met soms als uitkomst een vorm van ambtelijke ongehoorzaamheid.
Of het lekken van onwelgevallige zogenaamd zoekgeraakte documenten daartoe ook behoort?
Niet iedereen zal er rouwig om zijn.
Tekenend is in ieder geval de tegenreactie dat er op ingezet gaat worden dat dit lekken niet meer kan voorkomen.
Als burger had ik liever aangescherpt beleid gezien dat stimuleert dat bewindspersonen voortaan de waarheid spreken en geen informatie kwijtraken die ze in het geheel niet uitkomt.
Lobbyende macht uiteindelijk de baas?
Wat ik nog mis is een hele andere macht, de macht van de lobbyisten.
Die macht is vermoedelijk uiteindelijk weer veel groter dan die van de ambtenaren omdat de ambtenaren op hun beurt drijven op informatie vanuit de markt, niet zelden aangereikt door de lobbyisten zelf.
Bankensector, (kern)energiesector, ... sector.
Soms wordt het zelfs ministers teveel, ze kunnen niet meer tegen de lobbyende macht op.
Treden al dan niet in dienst van betreffende lobby groep na een politieke carrière.
Bankgeheimen van Joris Luyendijk, http://www.npo.nl/vpro-tegenlicht/01-03-2015/VPWON_1232877
En voor sommigen is het gewoon allang en echt tijd om definitief met pensioen te gaan.
Of zich alsnog eerst te verantwoorden voor Justitie alvorens weer in de tweede kamer plaats te nemen, juist omdat alles volgens de wet was en er niets te verbergen viel.
Ben jij ook zo benieuwd of het gerek in deze affaire toevallig exact net lang genoeg geduurd heeft om te verjaren?
Toevallig niet?