Leuk onderdeel van de uitspraak, dan heeft iedereen die een computer, schroevendraaier, zaag, boormachine, baksteen enz. in huis heeft al een veroordeling op zak. Immers, daarmee kan een misdrijf worden gepleegd.

Overigens vallen de schadevergoedingen nog mee. Ik zou me hogere bedragen kunnen voorstellen, omdat met aangepaste saldi veel meer geld kan zijn gefingeerd.

Vreemd, menmoet betalen voor het verkrijgen van een OV Chip kaart. Dus is deze man nu veroordeeld voor het hacken van zijn eigen computer, of moet ik dat meer genuanceerd zien?
Als de OV chip kaart niet eigendom is van de houder, dan vervangt translink de kaart kostenloos als deze kapot is geraakt?

Ik mis hier geloof ik wat info

Computervredebreuk vind ik zelf wat ver gaan. Maar ordinaire diefstal en valsmunterij is het wel.

Programmaatje gebruiken staat gelijk "hackun". Kennis? Kunde? Neuh. Gewoon s'kiddie spelen en je bent volleerd hackur.

Wat is een "electronische betaalpas" precies? Wat mij betreft is de ov-faalkaart een geldelijk zwart gat waar willens en wetens artificiele barrieres worden opgeworpen tussen mij en mijn (in krediet omgezet) geld, zo moeilijk als ze doen als je je eigen geld er weer af wil krijgen. Wellicht leuk om te kijken of hier ook consumentenbeschermingsregels voor bestaan, en dan is deze verder werkelijk tenenkrommend slecht verwoordde uitspraak --want vol van juridisch betekenisloze en maatschappelijk contentieuze bewoordingen-- nog ergens nuttig als jurisprudentie.

van ov-chipkaart.nl


Dus de gebruiker betaald of borg voor gebruik of een "huur"som

De advocaat-generaal mag zijn stelling wel eens met wat beter onderbouwen, de NFC chip in de pas is verre van actief.
NFC bestaat altijd nog uit een initiator en een 'doelwit' ; de initiator genereert op actieve wijze een RF veld wat het passieve 'doelwit' van energie voorziet om te werken. Het bewijs dat er sprake is van het hacken van een geautomatiseerd werk is naar mijn zienswijze flinterdun, ook het hof had hier wel meer zorgvuldigheid in acht kunnen nemen.

Dus zoals anoniem @ 12:06 terecht roept, blijft het diefstal en valsmunterij

Je mag er vanuit gaan dat ergens in de voorwaarden staat dat de kaart niet je eigendom wordt maar dat je alleen een
gebruiksrecht hebt. Dat is bijna altijd zo met smartcards die je koopt ten behoeve van het gebruiken van een dienst.
(niet als je ze zelf koopt bij een electronicahandel natuurlijk)

Helaas geen borg. Ik al 3 oude kaarten, 2 x 3 euro (introductieaanbod) en 1 x 7,50 waar ik naar kan fluiten naar restitutie. Het geld ben ik gewoon kwijt aan 'Gebruiksrecht'.

In tegenstelling tot mijn Londense Oystercard, daar is het werkelijk een borg. Op elk moment kun je de kaart inleveren (bij een loket) en krijg je de borg en het openstaande saldo in cash, zonder inhouding van administratiekosten. Of je dropt hem in een donatiebox voor het Rode Kruis. Dan krijgt die charity hetzelfde bedrag.

Het geld blijft van de reiziger totdat die er mee reist!

Het is geen borg en geen huur, want je krijgt geen gehele of zelfs gedeeltelijke restitutie, maar helemaal niets terug bij terug inleveren. Kostprijs doorberekenen is het ook al niet want zo'n kaart kost een euro of twee per enkel stuk en staffelkorting is usance; in de volumes die zij ze afnemen mag het inclusief bedrukking niet meer dan een euro kosten. Daarnaast is die kaart niet in jouw belang want hij houdt veelteveel gegevens vast en is daarmee in overtreding op de privacywetgeving. Je betaalt dus dubbel voor iets waar je vooral ellende voor terugkrijgt, want die paaltjes hebben voortdurend de hik. Dat vervoersbewijzen goedkoper en met minder informatie toekunnen is evident aan de voorgangers, het papieren kaartje en de strippenkaart.

Dus waar je nou helemaal voor betaalt is me niet duidelijk. Het stinkt naar "sleutelgeld", wat gewoon verboden is.

Ik krijg hier wel een beetje jeuk van. M'n halve huis vol met spullen die ongetwijfeld ook voor misdrijven gebruikt kunnen worden. Ik heb alleen geen snelkook pan.... Maar wel balpennen. keukenmessen en dat soort dingen. En hey, ik heb ook computers en een internet aansluiting. Verdacht hoor. Het is een beetje spijkers op laag water zoeken, ik vind het ook nogal sneu dat zoiets wordt toegevoegd aan een aanklacht of uitspraak. Het gaat helemaal niet om of het misbruikt kan worden, maar of het misbruikt is. Als je ineens veroordeeld kan worden op basis van aannames (aannames; de moeder van all major f#ckups), dan is het eind zoek. Ze hebben aangetoond dat hij het heeft gedaan, dan is het toch klaar? Ga dan niet als een nitwit er dingen bij lopen halen die niks extra's toevoegen.

Over een dergelijke formulering kan je terecht vallen.
Hoort de logica niet net andersom te zijn, namelijk:

Voor welke legale doeleinden kan je een dergelijke combinatie van spulletjes gebruiken (welke spullen heb je er eigenlijk exact voor nodig?) en hoe ligt de balans tussen legaal en mogelijk illegaal gebruik?

Hoewel een glibberig pad dat misschien alleen al vanuit privacy jurisprudentie beter niet bewandeld kan worden in rechtspraak, denk ik wel dat er in aanvullende zin een verschil is tussen of een boekhouder met twee linkerhanden een gereedschapskist ter grootte van een schoenendoos plus een grote voorhamer in bezit heeft, en een aannemer van beroep met een huis vol gereedschap waar ook een grote voorhamer te vinden is.
Het staat de boekhouder echter nog steeds vrij om een voorhamer in bezit te hebben (voor het vernietigen van niet meer benodigde administratie op harddisks?). Aan de andere kant is niet gezegd dat een aannemer zich ondanks het logische bezit van dergelijk gereedschap zich niet criminele activiteiten zou kunnen bezighouden.

Met dergelijke vergelijkingen en uitspraken op basis van logisch veronderstelde gebruiksaannames ben je al op het pad beland van de gedachtengang van de Gelderse samenwerking tussen politie en bouwmarkten, die nu stilletjes vast staan te juichen bij deze jurisprudentie.
Of de rechter met dit maatschappelijk kader heeft rekening gehouden is maar zeer de vraag en mijns inziens daarom een zeer risicovolle gang van argumenteren.

'Gelukkig' staat daar weer andere jurisprudentie tegenover, die in omgekeerde zin misschien weer te denken geeft, namelijk de vrijspraak van twee jongens die met een auto vol specifiek praktische spullen op weg naar Turkije en nog iets verder zijn vrijgesproken.
Omdat uit het bezit van die spullen niet automatisch kon worden vastgesteld dat de twee met die spullen ook daadwerkelijk niet humanitair hulpverlenende handelingen zouden gaan verrichten.
Wat is het een komen en gaan van hulpverleners in en uit die richting.

Maar misschien zit ik er met voorziene risicovolle jurisprudentie wel helemaal naast, Nederlands recht is niet mijn primaire ding, ook al schijn ik wet met alles wat er bij hoort van binnen en buiten te moeten kennen. Jij?

Wat in ieder geval op elke wijze tegen mijn rechtsgevoel ingaat is de wijze waarop de ov chipkaart is opgedrongen en is uitgevoerd.
Privacy zorgen werden ontkend en weggewoven, uiteindelijk bleken die zorgen volledig terecht en zijn onder de noemer 'volgende keer gaan we het bij een ander project beter organiseren erkend' en zitten we nu met een veel te duur, inflexibel en vooral privacy schendend systeem waar we niet omheen of vanaf kunnen en wat kennelijk dan weer niet juridisch op de helling hoeft.

De rechter eert de kleine criminaliteit maar hoe zit het met de grote criminaliteit?
Misschien wordt het tijd om politici wel persoonlijk juridisch aansprakelijk te kunnen stellen voor beloftes die (naar nogal eens achteraf blijkt bewust) volstrekt niet waargemaakt (hadden kunnen) worden.
Of beter een juridisch kader scheppen waardoor het mogelijk wordt een project via de rechter ongeldig te laten verklaren als blijkt dat politieke beloften vooraf in de praktijk niet zijn uitgewerkt.
Kan de Ov direct overboord.

Anders blijven we steeds meer nieuwe ict projecten krijgen die achteraf niet alleen heel veel geld hebben gekost en marktpartijen spekken maar vooral weer een grote aanslag hebben betekend voor de privacy.

Let maar op, leveranciers van stemmachines, stemmen via internet, fabrikant NXP, leveranciers van gezichtsherkenningstechnologie en biometrische authenticatie staan daarvoor allemaal in de rij.
Daar zal ook mee gefraudeerd gaan worden, de echte massale grootschalige fraude zit hem in de misleidende argumenten waarmee technologieën worden ingevoerd en uiteindelijk voor andere ongewenste doeleinden gebruikt gaan worden.

Dat aan de kaak gaan stellen zal goed voor de werkgelegenheid zijn, reserveer alvast maar een extra bataljon rechters en een leger advocaten in dienst van recht op grotere maatschappelijke schaal.