We willen allemaal veilig zijn, we willen allemaal 100% privacy, we willen geen bemoeienis van de overheid en we willen hier niets voor opgeven. Laatste tijd hoor je alleen maar wat mensen willen. Nederland is een kleingeestig zeurend mannetje geworden die overal op loopt te af te geven.
100% privacy en 98% veilig kan niet samengaan? Dat is wat onze overheid graag wil dat we geloven maar het bestaat wel degelijk. Misschien geen 100 % privacy, want 100% veilig bestaat immers ook niet.
Privacy en veiligheid hoeven elkaar niet te bijten maar zolang dat maar wel wordt uitgedragen door een overheid, die grondwettelijk de plicht heeft om de priivacy te beschermen, dan blijft dat spook blijkbaar hangen.
Alle systemen, die voor opsporing worden ingezet, kunnen priman vanuit het principe privacy by design worden opgezet. Alleen gegevens gericht raadplegen die echt daadwerkelijk nodig zijn voor de opsporing kan prima maar er zijn zieke geesten die dat teveel werk vinden en dan maar gewoon alles willen.
Is het nodig om alle reisbeweigingen van burgers in de gaten te houden over een langere periode of is 24/48 uur bewaren niet meer dan genoeg? En wat bewaart men dan? Alle gegevens of alleen maar een kaartnummer of een kenteken? Indien er een concreet vermoeden is van een misdrijf kan men altijd nog aanvullende gegevens opvragen via een OvJ, want zo hebben we dat vastgelegd in het wetboek van Strafvordering. Alle huidige inbraken op de privacy en vercriminalisering van alle burgers heeft er toe geleid dat echte kwaadwillenden hun zaken op andere wijzen zijn gaan regelen en dus nauwelijks meer te achterhalen zijn. De politiek heeft, met z'n eigen drang naar totalitaire controle, zich volledig in de eigen voet geschoten want ze dachten meer controle te krijgen maar deze controle zijn ze in feite volledig kwijt.
Daarom zie je steeds meer paniek maatregelen als TOR in een kwaad daglicht stellen of het nog meer aftappen van vertrouwelijke gesprekken of de aankoop van Quantum computers, zodat die verrekte encryptie kan worden gebroken. Dit zijn allemaal sprongen van een kat in nood en gaan helemaal niet meer over rationaliteit en proportionaliteit. De politiek is doodsbang voor de eigen burgers geworden omdat deze steeds vaker hun gegevens afschermen. Angst is zo'n middel dat door de politiek met beide handen wordt aangegrepen om toch een beetje controle terug te krijgen. Maar ook die gaan ze verliezen omdat steeds meer burgers door het verhaaltje heen prikken en het niet meer geloven.
Uiteindelijk komen we weer terug bij de maatregelen die we inderdaad in de jaren hebben genomen, toen we ons nog niet lieten gek maken. Rationeel en proportioneel veiligheidsbeleid voeren, want er is geen 100% veiligheidsgarantie maar aan de andere kant betekend dat ook dat er geen 100% privacy kan bestaan.
Zolang het maar met elkaar in balans komt dan zijn we al een eind op de goed weg.