Analyse van Bits of freedom erbij
"Lang traject, maar onzorgvuldig door de Kamer
Een behandeling van vier jaar voor een wetsvoorstel lijkt lang. En dat is ook zo, als dat zou betekenen dat de Tweede Kamer vier jaar lang over een wetsvoorstel gesproken zou hebben. Maar in werkelijkheid is het hackvoorstel helemaal niet zo vaak in de Tweede Kamer behandeld. Er is vooral erg vaak geroepen dat het wetsvoorstel snel moest komen. Eind december 2015 was het er dan eindelijk. Na een vragenronde bleef het weer driekwart jaar stil. Toen kwam het wetsvoorstel weer naar de Tweede Kamer. En nu moet er ineens snel over gestemd worden. Dat is geen korte behandeling, dat is een haastprocedure om het nog snel voor de verkiezingen door de Kamer heen te krijgen."
En dat is eigenlijk democratisch gezien onverantwoord.
Men vertegenwoordigt niet de kiezer die gestemd heeft maar de kiezer die men straks denkt te kunnen binnenhalen.
Men stemt op een manier waarvan men denkt dat dat straks de gunst oplevert van in een coalitie te kunnen worden opgenomen.
Onfrisse koehandel over de rug van burgers.
Kabinetsbeleid van arrogant Stug negeren"Voorstel nog steeds niet goed
En dat is jammer, want het voorstel is nog steeds niet goed. Wij maken ons nog steeds grote zorgen over dit voorstel. En wij zijn niet alleen. Ook bedrijven, andere belangenorganisaties en talloze experts maken zich zorgen over de verstrekkendheid van dit voorstel. Want we hebben allemaal een ding gemeen: we vinden dat de overheid moet investeren in een betere cybersecurity en niet een belang moet hebben bij (nieuwe) achterdeurtjes in onze apparaten."
We liepen ooit te hoop tegen de absurde opstelling van Opstelten.
Feit en praktijk is dat na zijn vertrek zijn beleid onverminderd is doorgezet met dit overspannen verkiezingscircus al resultaat met
"CDA wil burger maximaal controleren zonder zich werkelijk inhoudelijk te verdiepen Toorenburg" voorop.
'Bruine laarsjes Toorenburg', het verdwaalde PVV lid bij het CDA.
Dat is haar rol, kiezers wegtrekken bij PVV en VVD door in blind dom conservatisme met hen te concurreren.
Het hoeft niet te kloppen wat je roept, als je het maar vaak en hard genoeg roept.
De pers staat hijgend klaar om de sappigste spreken breed te citeren zonder daar ook maar enige kritische analyse langs te leggen.
Dan nog ditWel wil een meerderheid in de Kamer dat er strenger op de hackbevoegdheid wordt gecontroleerd dan het kabinet nu wil
Elke keer weer gaat men akkoord met controversiële wetgeving met eenzelfde voorbehoud.
Met zoiets als,
"maar dan moet er wel streng op worden toegezien en garanties worden gehandhaafd"We weten allemaal dat het er elke keer weer niet van komt.
Elke keer weer gaat het fout door o.a. :
- Ruim onvoldoende controle
- Ruim onvoldoende toezicht,
- Géén terughoudend gebruik
- Géén goede terugkoppeling en evaluatie!
Maar dat hinderi niet.
Elke keer weer gaat met draaiend akkoord.
"we gaan akkoord mits er dan wel voldoende waarborgen zijn"(die zijn er niet, die komen er niet en ze worden niet tijdig geëvalueerd. Los nog van de staatsrechtelijke redelijkheid van de voorstellen).
Dus, als de evaluatie er al komt is het in de vorm van een parlementaire enquête, zeg 10 jaar later.
Met een conclusie als,
"het is niet goed gegaan en we beloven het bij de volgende wetgeving anders te zullen aanpakken".
Wat dus iedere keer weer niet gebeurt.
Vandaag wordt dus eigenlijk gestemd voor een parlementaire enquête die over .. jaar gaat plaatsvinden, over wat er allemaal inde basis al niet goed en onzorgvuldig aan was.
"We wisten het niet" telt niet.
We weten het wèl, maar de meerderheid van de kamerleden weigert zich er in te verdiepen of zich waar dan ook wat van aan te trekken.
Waar zijn we nou eigenlijk getuige van bij dit soort besluitvorming?
Van machts- en onderlinge belangenpolitiek?
Verkiezingsgekte?
Werkelijke redelijkheid ver te zoeken.