Aangifte doen bij chantage of een reëele bedreiging is altijd verstandig. Wel kan het ook verstandig zijn om een jurist in te schakelen, voor steun bij het doen van de aangifte. Dan laat je je op het politiebureau minder snel uit het veld slaan. Dat is zeker aan te raden als een vermoeden bestaat wie de verzender kan zijn, want zoiets openbaar uitspreken kan leiden tot een civiele aanklacht voor smaad. Dan sta je zelf in het verdomhoekje. Misschien is dat zelfs wat de dader beoogt.
https://www.juridischloket.nl (telefoon: 0900-8020 € 0,25 p/min)
Onderstaand is het advies wat de politie er zelf over geeft:
Er is een verschil tussen bedreigd worden en u bedreigd voelen. Niet elke bedreiging is dus strafbaar. U doet aangifte als u bedreigd wordt met:
de dood
ernstig letsel
verkrachting of aanranding
U kunt mondeling worden bedreigd of schriftelijk, bijvoorbeeld via e-mail, chat of sociale media. Bewaar altijd het bewijs. Als u zich bedreigd voelt, belt u de politie op 0900 - 8844 (belkosten). U hoort van de medewerker of u aangifte kunt doen en hoe u dat doet.
https://www.politie.nl/aangifte-of-melding-doen/aangifte-van-bedreiging.htmlEen antwoord op de resterende vragen:
In hoeverre is de anonieme sms te herleiden?
Die valt te herleiden tot het GSM celltower-ID van de telco mast die de SMS heeft ontvangen en doorgestuurd. Dat geeft een indicatie van de locatie van het IMEI-nummer van het mobieltje van de verzender, op dat specifieke moment. Als de dader echter precies wist was hij of zij deed, dan is dat ook het enige houvast. Maakt de verzender een domme fout, en vele minder begaafden doen dat, dan loopt 'ie tegen de lamp. Daarvoor moet dan wel een aangifte klaar liggen.
En de anonieme mail?
Hangt er van af of de mail headers of andere meta-data, in de eventuele attachments, überhaupt nog goede aanwijzingen opleveren. Als de dader echter precies wist wat hij of zij deed, dan heb je daar niets aan. Mocht de email wel nog tot een specifiek IP-adres te herleiden zijn, dan kan die computer door derden zijn misbruikt. Mogelijk biedt die computer bij in een beslag name, of de schrijfstijl van de boodschap, dan nog wel een aanknopingspunt, maar ik zou er niet op rekenen.
En als er gebruik wordt gemaakt van een VPN en/ of proxy?
Een VPN provider en/of proxy server biedt geen anonimiteit, ook al denken veel mensen van wel. Een dwangbevel van de OvJ om het eigenlijke IP-adres op te vragen is in de EU-zone dan zo geregeld, als daar reden toe is. Wat de zaak wel flink kan bemoeilijken is als de VPN provider of proxy ergens anders is gevestigd, een land waar Nederland geen verdrag mee heeft. Dan moet er een diplomatiek belang zijn om de zaak aan te houden, en dat belang is er vaak niet.
Ik lees veelal dat de politie hiervoor een bevel moet aanvragen [...] Maar geldt dat ook als het iets eenmaligs is en enkel als bedreiging VOELT (en het dus geen bedreiging IS).
Ja, een bevel is altijd nodig. Er moet sprake zijn van een aantoonbaar strafbaar feit, anders kan de politie in deze niets voor je goede kennis betekenen. Gevoelens van gekwetsheid, hoe erg ook voor de betrokkenen, doen daar niets aan af.
Als de dader, bijvoorbeeld, dreigt met het onthullen van een familiegeheim of een slippertje, dan geldt dat voor de politie niet als een reëele of acute bedreiging, ook al voelt dat voor het slachtoffer misschien wel zo. Dat is dan heel erg spijtig voor je kennis. Opbiechten aan de partner kan dan soms een oplossing zijn, zodat men zich niet meer chantabel voelt.
De geuitte dreiging moet in fysieke zin zijn: dus met de dood, het toebrengen van ernstig letsel, of het ernstig overschreiden van zedelijke normen. Als daar allemaal geen enkele sprake van is, maar wel van een overduidelijke poging tot chantage onder dreiging, dan is wel aan te raden zeker wel naar de politie stappen, voordat de zaken uit de hand mochten gaan lopen.