Ict-jurist Arnoud Engelfriet geeft elke week antwoord op een interessante vraag over beveiliging, recht en privacy. Heb jij een vraag? Stuur hem naar juridischevraag@security.nl.
Vraag: Ik las dat de gemeente Barneveld 'onzichtbaar' gemaakte informatie van een grondverwerkingsbedrijf niet mag gebruiken. De rechtbank bepaalde dat hoewel de witte vlakjes in de aangeleverde PDF bestanden met de informatie weg te halen waren, de intentie van het bedrijf was om die informatie niet te geven. Maar hoe zit dat nu juridisch, mag je werkelijk niet bij zo'n domme maatregel kennis nemen van die informatie? Het voelt als het belonen van onkunde.
Antwoord: Het vonnis verraste mij ook, maar ik denk dat het juridisch wel klopte. Je moet bij zo'n uitspraak wel de voorgeschiedenis in acht nemen. Rechters kijken altijd naar de concrete situatie en doen een oordeel dat recht doet aan dat geval.
Dit bedrijf kwam in de picture omdat er een partij verontreinigd zand zou zijn gebruikt bij een bouwproject in de gemeente. Een rapport van die strekking kwam op zeker moment in de media terecht, waarna de gemeente een onderzoek instelde. Daarbij werden onder meer twee onafhankelijke bureaus ingeschakeld, die gemengde signalen afgeven (de een: alles schoon; de ander: een lichte verontreiniging maar niet problematisch).
De gemeente wilde toen een stap verder en vroeg om gegevens over de leveranciers, zodat zij de herkomst van de grond nader kon onderzoeken. Dat wilde het bedrijf niet, want dat zou in strijd zijn met de privacywet en bovendien een schending van haar bedrijfsgeheimen (Wet bescherming bedrijfsgeheimen) opleveren. Na enig geharrewar waarbij de gemeente probeerde de provincie de gegevens te laten vorderen, heeft de advocaat van het bedrijf een PDF aangeleverd waarbij bepaalde gegevens wit waren gemaakt met geplakte rechthoekjes in PDF.
Waarop de gemeente doodleuk reageerde:
Dank voor het toesturen van de informatie (…) Daarnaast zagen we bij het openen van de pdf-documenten dat nummers en adressen onzichtbaar waren gemaakt door toepassing van witte vlakjes. Deze witte vlakjes konden gemakkelijk weggehaald worden, waardoor er allerlei informatie beschikbaar kwam.
Waarop de advocaat in de dagvaarding klom en we dus bij de rechter aankwamen. De gemeente stelde daar natuurlijk dat zij wel degelijk die informatie mocht gebruiken, hij was immers aangeleverd. Even op delete drukken bij die vakjes (of select all doen en dan de tekst ergens plakken) is immers een triviale maatregel die geen wetten overtreedt.
De rechtbank ziet dat anders:
Uit het feit dat [eisende partij] bepaalde informatie onzichtbaar hebben gemaakt, moest de gemeente afleiden dat [eisende partij] de betreffende informatie niet aan haar wilden verstrekken, ook al had [eisende partij] daarover eerder (mogelijk) een ander standpunt ingenomen of daarover onduidelijkheid laten bestaan. Van toestemming van de zijde van [eisende partij] voor gebruikmaking van de informatie door de gemeente kan aldus geen sprake zijn.
Bovendien is niet duidelijk geworden op welke grond (haha) de gemeente deze informatie heeft verkregen. Wellicht hadden ze dit kunnen vorderen, maar dat is niet gebeurd. Onder die omstandigheden – en volgens mij ook het feit dat een gemeente net wat zorgvuldiger moet zijn dan een privépersoon – concludeert de rechtbank dan ook dat de informatie niet mag worden gebruikt. Je mocht het niet hebben, je kreeg het duidelijk per ongeluk toch en je laat merken dat je wéét dat je het niet mocht hebben.
Het voelt ergens wel als een beloning voor incompetentie, maar er zit een sprankje redelijkheid in. Als je nadrukkelijk aangeeft iets niet te willen geven, daarna toch je goede wil toont maar dingen afschermt naar jouw beste kunnen, dan voelt het wel heel wrang om dan een "haha je bent een sukkel" reactie te krijgen en de niet-gewilde informatie triomfantelijk rondgezwaaid te willen. Daar zijn rechters wel gevoelig voor.
Arnoud Engelfriet is Ict-jurist, gespecialiseerd in internetrecht waar hij zich al sinds 1993 mee bezighoudt. Hij werkt als partner bij juridisch adviesbureau ICTRecht. Zijn site Ius mentis is één van de meest uitgebreide sites van Nederland over internetrecht, techniek en intellectueel eigendom. Hij schreef twee boeken, De wet op internet en Security: Deskundig en praktisch juridisch advies.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.