Leuk, en in zekere zin onvermijdelijk gezien niet alleen de technologische ontwikkelingen maar vooral ook de prestaties van de politie zelf. Maar ik zie gelijk twee negative kanten: Ten eerste, de overheid geeft min of meer toe het echt niet zelf te kunnen, dus waarom dat geweldsmonopolie nog langer? Daar moet je met een beter verhaal komen dan een beetje vingertjezwaaien. Wat minister gabberhause niet doet. En twee, zo krijg je al snel een heel corps van "onofficieele medewerkers", zoals ze die in de DDR ook hadden.

Op zichzelf is het inwinnen van informatie die anders wellicht blijft liggen een goed idee. Wel moet opgepast worden dat het geen verkapte bezuiniging is, waarbij het gebrek aan capaciteit bij de politie opgevangen wordt door de inzet van wellicht niet even capabele burgers. Dit mag niet ten koste gaan van de inzet en capaciteit van politie, wat bijvoorbeeld wel gebeurd lijkt bij de inzet van BOA's. Omdat door herhaalde bezuinigingen de inzet van echte agenten niet haalbaar meer was, werden minder goed opgeleide en capabele mensen ingezet als een soort light-variant van echte agenten, met lang niet altijd even fraaie resultaten tot gevolg.

Ik verwacht reacties dat de overheid de bedreiging is en wteelijke handhaving een privacy overtreding.
Dan hebben we de autoriteit persoonsgegevens die intern de boel voor de gdpr niet op orde heeft maar wel van alles als privacyschending met privacywet zit aan te merken.
Een aangifte van diefstal geweld is een privacyschending van de dader. Ik mis de aandacht voor privacy van slachtoffers.

Het kan ook anders: burgers zijn steeds meer in staat om fout gedrag van politie en OM te signaleren, dank zij nieuwe technologie.

Verder: En nog steeds weigeren politie en OM mee te werken aan de mogelijkheid om het gemakkelijker te maken om eigen fout gedrag te signaleren, wat bijvoorbeeld kan door het identificatienummer duidelijk leesbaar in de gele band op het uniform op te nemen.

Twee interessante concepten hierin:

1. Dat er meerdere soorten van privacy bestaan. IAPP bijvoorbeeld houdt vier soorten aan: Territoriaal, Lichamelijk, Gegevens en Communicatie. Waarbij opgemerkt dat ook Gegevens Privacy en Gegevens Bescherming wel overlap hebben, maar ook weer niet 1-op-1 hetzelfde zijn (vergelijk bijvoorbeeld het recht op aanvulling (onderdeel van rectificatie), waarbij een data subject kan verzoeken om een stukje minder privacy ten behoeve van een betere gegevensbescherming).

In geval van deze discussies waarin men privacy tegenover privacy stelt, zou men dus altijd moeten aangeven over welke soort men het heeft. Anders praat men langs elkaar heen.

2. Ik ben het niet oneens met het punt dat over en weer de opvattingen niet altijd even genuanceerd zijn. Toch hecht ik een groter belang aan ongenuanceerde opvattingen vanuit het 'anti' privacy kamp dan omgekeerd. Dat verdient uitleg.

Een goede leidraad, niet juridisch, maar wel moreel voor het vormen van een mening, is het fenomeen van Adequacy Decision uit de GDPR, en de criteria daarvoor. Criteria omvatten onder anderen: Respect voor rechtsstaat, respect voor mensenrechten en fundamentele vrijheden, en effectieve en handhaafbare data subject rechten (GDPR artikel 45 lid 2a). Met dit artikel als morele leidraad voor een mening krijg je de situatie dat ongenuanceerde opvattingen vanuit privacy voorvechters niet tot een soortement 'adequacy opinion' kunnen leiden over de voorgestelde verwerking, immers ze zijn gewoonlijk tegen de verwerking überhaupt. Hun tegenstanders hebben echter wel iets te bewijzen, en een ongenuanceerde opvatting aan die kant kan tot verlies aan vertrouwen leiden of zij wel de juiste partij zijn om de gegevens aan toe te vertrouwen. Dat kan onder anderen leiden tot verzoek of voorstel tot gebruik van andere middelen, afwijzing van het voorstel (met acceptatie van eventueel onvermijdelijke risicos na aftrek van de mogelijkheden tot beperking met andere middelen), een verlaagde drempel voor klachten of andere middelen, verzoek om een andere partij en/of personeel met de verwerking te belasten, verzoek om extra handhaafbare rechten en/of waarborgen, en/of een algeheel opzeggen van vertrouwen in de partij als geheel.