Er zijn binnen het NFI voldoende waarschuwingen afgegeven tegen deze software stap.
Waar de rechters eerder nog tegenover Inez Weski moesten erkennen dat DNA an sich GEEN zelfstandig bewijsmateriaal volgens de wet was.
Immers, minieme fouten en afwijkingen kunnen al vervuild of verwarrende informatie over DNA monsters opleveren.

Wat is in dit geval de rubbish in - rubbish out parallel?
In het analoge ruim - lees de fysieke wereld - kunnen DNA monsters eenvoudig door minimale foutjes en afwijkingen vervuild raken.

Daarbij kunnen scheikundige gezien spoor- en niet spoor-deeltjes ontbreken, over worden geslagen of buiten beschouwing gelaten.
Waarom dan impliciet of expliciet een waarheidsgetrouwheid toets over veld-DNA bemonstering als het gaat om digitale sfeer de boel omdraaien?
Dat is totaal onlogisch en creëert een valse juridische zekerheid.

Waarom in de digitale sfeer dan doen of suggereren bij doorrekening van DNA informatie dat een heel kleine kans op afwijkingen vrijwel betekenisloos zou zijn?
Daarnaast is er nog een uitdaging.
Namelijk de selectie van DNA materiaal waar heel wat mis mee kan gaan als het gaat om een heel getrouw plaatje opbouwen. Daarom zijn kleine afwijkingen DNA veld monsters met allerlei materiaal scheikundig in plaats van verwaarloosbaar juist zeer betekenisvol als het gaat om een zekerheid vaststelling over DNA bron materiaal.
Elke ogenschijnlijk kleine afwijking die je mist of over het hoofd ziet zijn in de fysieke sfeer onderkend enorm bepalend.
Dat vormt dus al onoverkomelijke een selectie - eliminatie bij veld-monstername en een niet te overbruggen uitdaging in de digitale sfeer.

Daar waar in de digitale sfeer alleen datgeen wordt verwerkt en weergegeven dat is ingevoerd ontstaat ook een invoer grote vraag.
Wat is de kwaliteit van invoer die aangeboden wordt?
Datgeen dat wordt aangeboden voor verwerking door de software zou de digitale sfeer gelijkgeschakeld moeten worden met de scheikundig-chemische met juridische kloppende vertaalslagen over DNA materiaal en informatie daarover.
De digitale sfeer zou door de gelijkschakeling niets onzekerheid over een DNA match moeten kunnen elimineren.
Anders ontstaat een digitale fictie en vervalsing van informatie dat puur en onbewerkt moet zijn wil het als beoogd bewijs materiaal geschikt zijn.
DNA informatie over DNA monsters is een extractie en ondergaat dus altijd een selectie "door het oog van de toehoorder" en de veld-onderzoeks- en lab-apparatuur.
Dat maakt de kwaliteit van de invoer dus al problematisch, mede doordat je nooit als eind-beoordelaar sluitend kan zeggen wat uit het veld aan minieme stoffen is weggelaten, weggewaaid of door andere oorzaak ontbreekt in het veld-monster.
En met het oog van de toehoorder/de behandelaar van het DNA kan vanzelfsprekend eenvoudig in een veld situatie allerlei mogelijke samenvallende causaliteiten digitaal uit de selectie set worden weg gelaten of eigenhandig erbij bedenken en een niet te berekenen invloed- rol gaan spelen.

Je kan wel 10 miljoen doorrekeningen doen met Monte Carlo simulaties of anderszins, elke casus van DNA kan overeenkomsten(een fictieve match) hebben en is en blijft tegelijk als stukje DNA in zijn verschijning met onnavolgbare mate een unieke combinatie van fysiek ontstane DNA deeltjes.
Dat maakt DNA informatie over in het veld ingewonnen DNA onoverkomelijk een probleem.
Dus kan je net zo goed stoppen met deze digitale fictie te creëren.
Ga dan ook geen CSI spelen beste NFI directie!!!

@Anoniem

Terechte vragen. Waarbij procedures moeten worden aangepast. Ik denk zelf dat ze een periode simultaan zullen opereren.
Daarnaast zal een rechter voorlopig blijven toetsen en advocaten nauwgezet alles zullen volgen.

@ Anoniem,

Wat je schrijft is allemaal heel relevant en mooi dat je daar zo uitgebreid veel zinnigs over meldt hier, (zie hieronder verder) maar het blijft toch nog steeds zo dat naast een DNA-overeenkomst tussen sporen op de plaats delict of op een slachtoffer enerzijds, en anderzijds lichaamseigen aangetroffen bij een verdachte, er meerdere aanwijzingen moeten zijn die leiden tot een sluitende bewijsvoering?
Ik kan mij niet voorstellen dat slechts één detail (DNA-match) voldoende is om een casus te starten door een Officier van Justitie, of zie ik iets over het hoofd?
----------------------------------------------------------------------
Zo'n 17 jaar geleden las ik in de toen nog veelal analoge media een opinie waarin een Amerikaanse vooraanstaande academicus kritiek leverde op DNA-matching. Voor zover mijn herinnering toestaat betrof dit een Nederlands misdrijf waarbij de bewijsvoering o.a. maar vooral door DNA-matching werd ondersteund.

Als ik het goed heb zie ik overeenkomsten uit wat jij beschrijft: ..."elke casus van DNA kan overeenkomsten(een fictieve match) hebben en is en blijft tegelijk als stukje DNA in zijn verschijning met onnavolgbare mate een unieke combinatie van fysiek ontstane DNA deeltjes" .... en wat ik toen las,

Vandaar dat alleen een DNA-overeenkomst nooit mag dienen als sluitend bewijs en ook niet wordt geaccepteerd tijdens een proces, nogmaals: voor zover ik weet.

U kunt zich niet voorstellen dat .........., laat ik daar even op inhaken.

Stel je zelf het volgende eens voor;
een groep passanten is gezellig met elkaar aan het kletsen en ziet in voorbij dat een man het fiets-voetpad in het heide gebied afslaat. Ze zien de man even bukken en iets van de grond rapen. Wat precies gaat aan het zicht voorbij. De groep passanten zet de wandeling ongehinderd voort. Hun wandelroute wordt een grote lus en zo zien ze even verderop net voorbij de helft van wandeling dezelfde man ergens bij een paar bomen stil staan en nogal geschrokken om zich heen kijken. Ze weten niet of die man ergens aan is gestoten of zelf iets heeft gedaan dus de groep is verbaasd over het zenuwachtige gedraal van de man dat ze verder niet kunnen verklaren. De groep raakt er onderling zo over in gesprek terwijl ze verder wandelen dat tegen het einde elk lid van de groep het voorval beeldig in het geheugen heeft opgenomen.
Een paar jaar later wordt het voorval aangehaald in een oproep voor mogelijk bewijs materiaal waarbij gezocht wordt op basis van DNA sporen. Uiteindelijk besluiten door de behoorlijk maatschappelijke ophef een paar leden van de groep met hun verhaal naar de politie te stappen om daar een verklaring af te leggen.

Wat hier technisch gezien - zoals bij een Jos B. casus ook kan spelen - is dat DNA materiaal als enige zelfstandig bewijs materiaal zou gaan dienen. Waaruit bestaat dan de afgelegde verklaring? Geinduceerde en eigenstandige werkelijke herinneringen?
Als de overige informatie in de zaak - mogelijk in gevallen de enige info, vermeend DNA materiaal - alleen puzzelstukjes zijn van indirecte informatie dan gaat de hele zaak feitelijk om een schets van beleving en gebeurtenissen en vermeend DNA materiaal waarvan gesteld wordt dat die dader informatie vormt.
De deeltjes moeten allemaal afzonderlijk en in relatie tot elkaar geclassificeerd worden.
Hoe en waar zit de classificatie? Doen ze dat direct of indirect door invoer met software te laten verwerken tot bepaalde output?
En kan de rechter begrijpen en ook beoordelen wat er softwarematig en scenario technisch in de software code hoe gebeurt en waar de eventuele gaten of aannames in de code onderbelicht blijven?

Dus an sich is dergelijke informatie niet automatisch van de de orde van bewijzen die zouden leiden tot specifiek 1 persoon.
Terug naar het verhaal dat leden van de groep meemaakten.
De leden van de groep zien alleen van een afstandje dat er een man ergens kennelijk naartoe is gegaan maar wat ondertussen gebeurt is niet waargenomen omdat de groep doorliep en de man uit zicht raakte.
De informatie is hier dus ook indirecte en in volgorde van gebeurtenissen niet-sluitende informatie.
Hoe de samenhang en betekenis van die informatie - lees in deze casus een reeks losse passages - moet worden gezien volgt dus niet rechtstreeks uit de wel geschetste gebeurtenissen.

Eerder heeft Inez Weski dergelijke scheve bewijsvoering behandeling door het Openbaar ministerie en de rechter al doorgeprikt in ondermeer haar boek "de jacht op het recht" https://www.boeken.nl/schrijver/inez-weski

Verder legt hoogleraar Erik Rassin in zijn boek "Het Spinoza effect" https://www.managementboek.nl/e-book/9789055948338/het-spinoza-effect-eric-rassin ook bloot waardoor eenvoudig een getuigenverklaringen en bekentenissen tot dwaalspoor van indrukken bij beoordelaars en omgeving kunnen leiden.
Namelijk, goedgelovigheid en aannames die logisch lijken.

Daniel Kahneman legt ook uit hoe door-selectie, prospect theorie en andere effecten vrij exclusieve kennis en/of ervaringen bij bezitters van die kennis en/of ervaringen kan leiden tot overwaardering van de voorspellende waarde van de kennis en/of ervaringen.
Een mate van irrationaliteit, groupthink proces.
Als a klopt dan zal het wel zo zijn dat b en c zus en zo zitten, want het komt allemaal vrij precies beschreven over.
Datgeen dat eerst wordt gepresenteerd en zeer aannemelijk kan al een dwaling of toevallige samenvallen van stukjes kennis zijn.
Dus waar en hoe het uit eventueel door impressies gestuurde casus met DNA materiaal kan worden gekoppeld luistert veel secuurder dan zeer gedegen een goed DNA programma uitwerken.

Waarom wordt dan ondanks dat volgens de wetmaker DNA materiaal geen zelfstandig bewijs materiaal kan zijn dan toch in zaken het wel als zelfstandig bewijs materiaal toegepast??
Door dwalingen van bepaalde rechters die in de kern van de betreffende zaak aannames deden.
En uiteindelijk ontstond daarmee jurisprudentie.
Daardoor blijken - bij gebrek aan ophef - in principe andere rechters zelfstandig over de grenzen van de wet heen werken.

Dat is wel erg minimaal omschreven.
Waar is de softwarecode publiek beschikbaar en na te zien?
Moet iedereen erop vertrouwen dat het allemaal gaat zoals het gaat of gaat het nfi nog technische en functionele transparantie bieden in hun werkwijze en wat hun snelheidswinst biedt??
Is dat omdat informatie in NoSQL structuren wordt opgeslagen?
Is dat omdat informatie decentraal & parallel wordt doorgerekend?
Hoe valt na te gaan dat er bij het doorrekenen / verwerking van de gegevens geen informatie extra ontstaat?
Door snelheid winst kunnen ongemerkt / ongezien kip-ei issue's worden overgeslagen dat buitengewoon lastig reconstrueerbaar is.

Beste redactie van security, lezen jullie ook even mee?
De vergelijking tegen personen in de dna-databank met 1 donor van een dna spoor???
Wat een formulering- en duiding-vaagheden en gesjoemel zitten er in die uitleg.
Het is ten eerste geen automatische vergelijking, het gebeurt namelijk niet "vanzelf".
Het vindt plaats op basis van invoer en ingevoerde software code die iets/verwerkt doet NADAT invoer wordt aangeboden, daar is dus niets vanzelfs aan.
Wat zou hier de juiste term voor kunnen zijn?
Dat zou "geautomatiseerde vergelijking" kunnen zijn.

Verder, een donor veronderstelt hier herleidbaar tot een persoon.
Noem het dan ook gewoon herleidbaar tot een persoon.
En hoezo zou het niet door verloop der verhandelingen / gebeurtenissen herleidbaar tot meerdere personen buiten het sporenonderzoek kunnen zijn?
Dat kunnen andere personen betreffen die nog bij het voorliggend onderzoek buiten beeld zijn.
Die mogelijkheid valt niet "vanzelfsprekend" uit te sluiten met de geautomatiseerde vergelijking.
Immers, de geautomatiseerde vergelijking verwerkt alleen datgeen dat wordt aangeboden als invoer.

Waar komt "zogenoemde dna-mengprofielen" op neer??
Dat de software werkt met fictieve profielen van dna op basis van oorspronkelijke extracties of meta informatie van dna materiaal.
Leg dan als redactie uit waarom "zogenoemde dna-mengprofielen"-software niet vaag is?

Lex Meulenbroek van het NFI: ‘Slagkracht van dna-databank kan groter’


https://www.nrc.nl/nieuws/2021/11/14/slagkracht-dna-databank-kan-groter-a4065452


'De DNA Zoekmachine vertelt over de mogelijkheden en ontwikkelingen van DNA-databanken. Dit gebeurt aan de hand van zes zaken, die elk een andere manier laten zien waarop DNA-databanken een bijdrage kunnen leveren aan het oplossen van strafzaken en het identificeren van onbekende personen. Samen illustreren die zes zaken de prominente, onmisbare plek die DNA-databanken hebben gekregen in het huidige opsporings- en identificatieonderzoek.'


'DNA Zoekmachine (Bertram + de Leeuw Uitgevers, 2021) is opgedragen aan wijlen Kees van der Beek, voormalig hoofd van de Nederlandse DNA-databank, en de in Amsterdam vermoordde misdaadverslaggever Peter R. de Vries.

Uitzending EenVandaag: interview met Lex Meulenbroek, auteur van het boek 'DNA Zoekmachine'

Nabestaanden en deskundigen willen een openbare DNA databank

https://www.npostart.nl/eenvandaag/18-11-2021/AT_2159065

laatste item, vanaf 19m:50s


Volgens EenVandaag vindt het NFI in de Nederlandse DNA-databank voor strafzaken gemiddeld 85 keer per week een positieve DNA-match. De databank groeit sinds 2005 met zo'n 20.000 personen per jaar en bevat inmiddels de DNA-profielen van ruim 360.000 personen. Er liggen in Nederland thans zo'n 1.800 dossiers van cold cases te verstoffen.

https://nl.wikipedia.org/wiki/DNA-databank_voor_strafzaken_(Nederland)