Door Anoniem, 17-11, 08:23 uur:
Tja. Er is altijd wel een groep die dwars ligt.
Stelt de overheid een harde verplichting in, dan gaan meteen de hakken in het zand, want een groep wil niet gecommandeerd worden. Het idee alleen al. Iedereen wil over alles onderhandelen.
Geeft de overheid in plaats daarvan een dringend advies, dan negeert een groep dat ook, Want het is geen verplichting.
Niets doen is ook geen optie, want dan krijgt de overheid weer het verwijt dat het de belangen van de burger niet beheert, en de economie, het zorgstelsel, etc laat instorten.
Tel uit je winst.
Ga eerst voor de lol eens langs een paar ziekenhuizen en praat eens met het ic-personeel (als ze even tijd hebben).
En ga dan nog maar eens goed nadenken wat jij (de lezer) voor de samenleving kunt doen ipv wat jij (de lezer) vindt dat de samenleving voor jou "moet" doen. Zoiets heet goed burgerschap en gemeenschapszin. Je eigen belangen (hopelijk tijdelijk) willen opofferen voor het grotere goed.
Daar mogen mensen ook wel eens op aangesproken worden.
Dit alles neemt niet weg dat (na anderhalf jaar) van de overheid een duidelijkere koers verwacht mag worden, Nu is dit nog teveel een dagkoers. Regeren is vooruit zien. Nu kijkt het kabinet niet veel verder dan een dag of week vooruit (en liefst door een roze bril).
Dat leidt tot zwalken en abrupt net losgelaten maatregelen weer aanscherpen.
Daar worden uiteindelijk mensen ook weer dwars van.
Het helpt allemaal niet.
Je zit op een enkel detail na op het goede spoor met je ontrafeling van de huidige stand van zaken.
We worden als samenleving geconfronteerd met een uiterst grillige problematiek en dat maakt het moeilijk daar lange termijn constructief beleid op te bouwen.
Mijn kanttekening is de volgende:
Een negatieve rol speelt in belangrijke mate het al ruim een decennium gepropageerde VVD adagio dat we meer voor onszelf moeten gaan zorgen (dan druk ik mij netjes uit) wat als gevolg heeft dat we in een nogal egoïstische samenleving zijn terechtgekomen, waar saamhorigheid en solidariteit moeilijk vol te houden zijn.
Als je beleid is gegrondvest op primair het belang van de 3% 'haves' en niet de 97% 'have-nots' zul je op een gegeven moment op de blaren moeten gaan zitten want de Nederlander is dan een dwarsligger geworden bij het minste of geringste waarbij hij/zij denkt dat zijn persoonlijke levenssfeer in het geding komt.
En ziedaar de huidige maatschappelijke situatie in Nederland. In elke vezel van onze 'samenleving' komt het terug (de aanhalingstekens plaats ik dus opzettelijk)
Niet alleen in de huidige overigens internationaal heersende problematiek rond Covid-19, maar ook op macro-niveau. Spreek iemand maar eens aan op het plaatsen van grofvuil naast een ondergrondse afvalcontainer. Je krijgt groot commentaar in de vorm van een grote bek terug. De achterliggende briesende gedachte is: "Bemoei je niet met mijn persoon! Ik doe waar ik zelf zin in heb! ik, ik, ik!"
En grotendeels is daar de VVD schuld aan, want zelfredzaamheid institutionaliseren in een samenleving die zo complex is geworden dat solidariteit juist héél belangrijk is, komt neer op een storm van egoïsme ontketenen.