Door Anoniem: Ik las vandaag in de DfT dat Amazon ook de zorg in wil stappen. Ongeloofelijke cowboy praktijken, waar social media platforms wel geweld, seksuele kwesties en andere delicate kwesties geneigd zijn te filteren vraag ik me af of ze zelf en de toezichthouders Nederlandse Zorg Autoriteit, Autoriteit Persoonsgegevens en andere inmiddels walker zijn. Ik denk dat de zorg op afstand zoals tijdens corona minder handig is dan de patiënt in levende lijve zien, dat kan voor de patiënt ook veel fijner zijn omdat die zich dan meer gezien kan voelen.
Ik denk dat de zorgsector
slaapt als het gaat om de digitale veiligheid van de patiënt, weinig besef van privacysecurity-aspecten van IT heeft.
De IT-afdeling, waar dit besef nog het grootst is, wordt geconfronteerd met het feit, dat bij veel medische apparatuur qua IT-ontwerp het (privacy)security-aspect een ondergeschikte rol speelt ten faveure van de vakinhoudelijke mogelijkheden en de gebruikswaarde.
Op de werkvloer van de afdelingen, die het meest intensief met de fysieke patiënten in aanraking komen, is het besef van privacysecurity voor de patiënt laag.
Dit komt niet door onwilligheid of stommiteit / slordigheid of onverschilligheid, maar door het feit dat het verzorgen van mensen voor een groot deel om een niet-calculerende, niet-analyserende houding vraagt. De omgang met digitale apparatuur wordt daardoor voornamelijk bepaald door de gebruikswaarde van de apparatuur/ de programma's en het gebruiksgemak (hoe werkt het).
Om te beoordelen hoe het met een patiënt gaat gebruik je je
gevoelskwaliteiten. De grondhouding van personeel in de zorg is daarop afgestemd en die grondhouding is: het willen
helpen van mensen, m.n. bij die vakkrachten die het meest intensieve (analoge) contact met patiënten hebben.
Dit is een totaal andere houding dan van een programmeur die code schrijft of controleert; deze gebruikt uitsluitend zijn cognitieve vermogens (en deze weer heel erg toegespitst op een specialistisch gebied).
Het probleem van digitalisering - en niet alleen in de zorgsector - is, dat het om een voortdurende
cognitieve alertheid vraagt wanneer je je met digitale producten en processen inlaat. Je kunt eigenlijk niet gedachteloos met digitale middelen omgaan of dit in omgevingen met een hoge werkdruk, zoals de Zorg, er snel even "bij" doen.
Het omgaan met techniek vergt altijd cognitieve alertheid (met gedachteloos autorijden of fietsen moet je ook oppassen), maar bij digitale techniek wordt deze alertheid steeds belangrijker vanwege de snel toenemende onveiligheid op het world wide web. Een gedachteloos uitgevoerde klik kan nare consequenties hebben.
De zorgsector is feitelijk de laatste omgeving (naast de onderwijssector) waarin je digitalisering zou moeten invoeren omdat dit botst met de gewenste grondhouding van zorgen.
Dat de digitalisering desondanks hier toch zo verbreid wordt, is voor een groot deel te danken aan de noodzaak tot kostenreducering
in combinatie met het moeten (en willen!) leveren van technologisch zeer hoogstaande medische behandelingen, waarin het wetenschappelijke en dus cognitief-analyserende aandeel groot (en stijgend) is.
Je zou kunnen zeggen dat de
verwetenschappelijking van de zorgsector, waarbinnen de digitalisering zowel "kip" als "ei" is, de oorzaak is, binnen de gegeven maatschappelijke economische context, van de toenemende botsingen tussen menswaardigheid (w.o. privacysecurity) en het meten-is-weten klimaat (w.o. optimalisering en efficiency van werkprocessen).
Anders geformuleerd: het is de doorgeslagen economie die hier zijn werk doet, tesamen met het doorgeslagen belang van de wetenschap, beide gedragen en geëist door de patiëntenbevolking, dus door ons allemaal, die vroeg of laat patiënt worden (die dus ook een zekere mate van doorgeslagenheid aangewreven kan worden).
Deze opeenstapeling van éénzijdigheden, dus van éénzijdige keuzes, leidt tot problemen.
In een omgeving zoals de Zorg, leidt dit linea recta tot overbelast en weglopend personeel, m.n. degenen die het dichtst bij de fysieke patiënt staan (hetzelfde verschijnsel is waar te nemen in de huisartsenzorg en ook in de onderwijssector).
ConclusieWat in de zorgsector slaapt, slaapt in de hele maatschappij, namelijk het besef dat de menswaardigheid in het geding komt door de korte termijn-winstmaximalisatie in combinatie met een vooruitgang, zoals die alléén door de wetenschap wordt gedefinieerd - en niet ethisch. Dit brengt de mensheid, want dit is een globale trend, steeds meer van de regen in de drup.
Digitalisering is een voorbeeld waar de botsing tussen de diverse verdienmodellen (= economie) en het welzijn van mensen (hun veiligheid bijvoorbeeld) het snelst duidelijk wordt.