Door Anoniem: Wikipedia: "In de informatietheorie zijn gegevens (data) digitaal wanneer ze zijn uitgedrukt in cijfers, letters en/of getallen die een waarde aangeven die het ...". Digitaal dus, of het nou op papier staat of niet.
Als je die zin niet afbreekt maar volledig citeert krijg je:
In de informatietheorie zijn gegevens (data) digitaal wanneer ze zijn uitgedrukt in cijfers, letters en/of getallen die een waarde aangeven die het gemiddelde is van een reeks dicht bij elkaar liggende waarden in een kort tijdsverloop.
Hoe zijn de letters of woorden in een tekst precies het gemiddelde van een reeks dicht bij elkaar liggende waarden in een kort tijdsverloop? Niet, dat is helemaal niet waar de termen digitaal en analoog over gaan.
De termen digitaal en analoog hebben betrekking op signaaloverdracht. Een elektrisch signaal is analoog als de signaalsterkte (spanning, stroomsterkte) evenredig is met de grootheid die door het signaal wordt weergegeven. Het woord analoog is via het Latijn afkomstig van het Griekse analogos, dat evenredig betekent. Een digitaal signaal codeert de weergegeven waarden in opeenvolgingen van specifieke discrete signaalsterktes (bijvoorbeeld twee spanningen die voor de binaire cijfers 0 en 1 staan). Het woord digitaal is afgeleid van het latijnse woord digitus, dat vinger betekent, waarbij de sprong van vingers naar cijfers gemaakt is in de Engelse taal, waar men een cijfer een digit noemt omdat je met je 10 vingers getallen tot 10 kan weergeven.
CPUs (zoals we ze nu kennen althans) werken intern met elektrische signalen. Er zijn ooit computers gebouwd waarbij die signalen analoog waren, dat werden analoge computers genoemd, maar alle computers waar wij mee te maken hebben werken met digitale signalen.
De definitie uit de informatietheorie zoals Wikipedia die weergeeft breidt enerzijds de definitie van digitaal uit van alleen cijfers naar ook letters en/of getallen, maar uit het deel van de zin dat je had weggelaten blijkt dat ze het toch over het weergeven van waarden hebben waar je gemiddelden van kan nemen, over waarden die je numeriek kan weergeven dus, en dan heb je het toch over cijfers (niet per se in het tientallig stelsel). Dat klopt ook met hoe ze het verder beschrijven.
Een boek is noch analoog, noch digitaal, want het is geen signaal maar een voorwerp. De tekst in een boek is opgebouwd uit een opeenvolging van een beperkt aantal tekens. Die tekens zijn op zich niet digitaal, de letter T is geen cijfer en combinaties van letters zijn geen getallen maar woorden. Je kan niet het gemiddelde uitrekenen van de woorden "analoog" en "digitaal" bijvoorbeeld[*]. Wel is het mogelijk om die tekens te coderen door ze een volgnummer toe te kennen dat wel weer digitaal kan worden verwerkt, en als de tekens digitaal kunnen worden verwerkt kan dat ook met de opeenvolging van tekens die de tekst is. Digitale representaties van boeken kunnen dus, maar daarmee zijn de teksten zelf niet digitaal, dat blijven teksten.
[*] Je kan wel het gemiddelde uitrekenen tussen digitale representaties van die woorden, natuurlijk, maar dat is geen gemiddelde van die woorden zelf; het resultaat is volstrekt betekenisloos, het levert je geen woord op waarvan de betekenis midden tussen "analoog" en "digitaal" in ligt.
Analoog wordt wel (slordig) gedefinieerd als
niet digitaal, en dat staat er op encyclo ook tussen. Dat wordt vervolgens van signalen die niet digitaal (maar analoog) zijn uitgebreid naar
alles wat niet digitaal is, inclusief alles wat geen signaal is. Dit soort slordigheid sluipt voortdurend in taal. Dat in het Engels het woord voor vinger ook cijfer is gaan betekenen is daar ook een voorbeeld van. Je hebt gelijk dat het niet klopt, maar als je er rekening mee houdt dat dit in mensentaal voortdurend gebeurt is wel duidelijk dat ze er moeilijk iets anders mee kunnen bedoelen dan een op papier gedrukt boek.
Als je (zoals ik) op een gegeven moment nieuwsgierig wordt naar de herkomst van woorden en ze bijvoorbeeld op
https://etymologiebank.nl gaat opzoeken dan merk je al snel dat veel woorden betekenisuitbreidingen en -overgangen hebben doorgemaakt die vaak nogal vreemd zijn. Zo betekenden de woorden braaf en stout allebei ooit dapper. Ze zijn ieder op een andere manier in hun tegengestelde veranderd: braaf betekent nu gehoorzaam, wat niet meer erg dapper is, en stout is nu een negatief oordeel terwijl de oorspronkelijke betekenis juist positief was.