Het hele idee om dit soort apparatuur aan het internet te hangen is al absurd.

Daarom zitten ze in een (V)LAN achter een firewall en krijgen maar beperkte internettoegang.

Voor de "use case" van "huisdokter vraagt uitslagen polikliniek op" wordt een beveiligd portaal gebruikt.

En dat zou een goede beveiliging moeten zijn? Beetje simpel gedacht.

Ik hoor dan graag waar de gaten zitten of verbetering te behalen is.

Mindray gebruikt hier het vage begrip "eigenaar van de gegevens". Wordt daarmee de patiënt bedoeld, of een arts of ziekenhuis die zich die gegevens heeft toegeëigend?

Wettelijk gezien kunnen commerciële bedrijven wel degelijk toegang krijgen tot patiëntgegevens zonder toestemming van de patiënt. Twee dagen dagen geleden heeft mijn huisarts mij geschreven dat hij/zij mijn patiëntgegevens zonder wettelijke grondslag (art. 6 lid 1 AVG) mag delen met de firma Calculus, die, zoals deze huisarts mij enkele maanden geleden meedeelde, deze gegevens voor onderzoeksdoeleinden gebruikt.

Volgens een bericht d.d. 21 november 2023 van mijn huisarts mag dat omdat ik een "behandelovereenkomst" heb met hem/haar. Dat is vreemd, want dat hoor ik nu voor het eerst. Ik heb nooit zo'n overeenkomst afgesloten met mijn huisarts of diens voorganger en ben ook nooit eerder geïnformeerd over het bestaan van zo'n overeenkomst. Ik heb mij ooit, lang geleden, ingeschreven bij een huisarts, wat niet meer behelsde dan dat mijn adresgegevens en geboortedatum werden geregistreerd en dat ik in voorkomend geval langs mocht komen.

Bovendien wist mijn huidige huisarts drie maanden geleden zelf niet eens dat wij zo'n overeenkomst hadden, maar dacht toen dat die pas ontstond als ik akkoord ging met een doorverwijzing naar een specialist (zo schreef hij/zij toen).

Dus dit is zoiets als: "Haha, u wist het niet, en ik wist het ook niet, maar u hebt twintig jaar geleden van mij een tweedehands auto gekocht. Waarom? Omdat u met mij toen een keer gebabbeld heeft over welke automerken ons wel aanspreken. Dus nu moet u betalen - dat mag in euro's, dollars of uw privédata."

Op grond van die fictieve "overeenkomst" meent deze huisarts nu, met een beroep op artikel 6 lid 1 onder b AVG (wettelijke grondslag: noodzakelijkheid voor het aangaan of uitvoeren van een contract), mijn medische gegevens te mogen verwerken en ze bovendien te mogen delen met het commerciële bedrijf Calculus (de verwerker), die ze niet alleen voor de huisarts verwerkt, maar ze daarnaast ook voor onderzoeksdoeleinden gebruikt.

-- Calculus --
Mijn huisarts deelt mij nu, na herhaaldelijke vragen van mijn kant, ook mee dat hij/zij mijn medische gegevens, zonder dat ik daarvan ooit eerder op de hoogte ben gesteld, al sinds 2016 met Calculus deelt.

Even zoeken op internet levert op dat dit inderdaad mogelijk is. Ik lees bijvoorbeeld:


-- Medische privacy gereduceerd tot wassen neus --
Ik heb het bericht van mijn huisarts pas net gelezen en ga het nog beter bestuderen. Maar het is wel duidelijk dat onze medische privacy inmiddels in de praktijk een wassen neus is, die door vele, misschien wel alle Nederlandse artsen in strijd met hun beroepsgeheim bij het oud vuil is gezet - nog los van wat de wet erover zegt. Zeven jaar lang zijn mijn medische gegevens zonder mijn medeweten gedeeld met een internationaal bedrijf dat ze "in diverse landen" opslaat en gebruikt voor "onderzoeksdoeleinden".

In het meest recente bericht voegt mijn huisarts, die inmiddels kennelijk een jurist heeft geraadpleegd, daaraan toe: "binnen de E.E.R." (de Europese Economische Ruimte). Oh, dus dan hoefde ik daar als patiënt niet over geïnformeerd te worden? En dan hoefde het zeven jaar lang ook niet in de privacyverklaring van de huisartspraktijk te worden gezet?

-- E.E.R. --
Binnen de E.E.R. kunnen platforms technisch gezien natuurlijk onmogelijk gehackt worden, anders dan bijvoorbeeld in Amerika, het land van de ongekende mogelijkheden. Vanuit Amerika kregen we bijvoorbeeld vandaag bericht dat de privégegevens van 8,5 miljoen patiënten zijn gelekt: https://www.security.nl/posting/819350/Digitaal+zorgplatform+lekt+priv%C3%A9gegevens+van+8%2C5+miljoen+pati%C3%ABnten
Maar in Europa is zoiets beslist niet mogelijk, bij ons wordt er niet gehackt of gelekt.

Na maanden van vragen en op antwoord wachten, ga ik me beraden hoe ik met de nu gedane onthullingen van mijn huisarts (en andere opmerkelijke zaken in diens bericht) om zal gaan.

Voor meer informatie over deze kwestie, zie: https://www.security.nl/posting/813517/Medische+privacy+-+een+gedeeltelijke+oplossing

Het gevaar van doorgelekte medische informatie hoeft echt niet uit China te komen. Het komt ook gewoon al uit onze eigen, Nederlandse huisartspraktijken. Wij zijn qua privacy al een soort China.

M.J.

@M.J.
Die behandelovereenkomst komt gewoon uit de Wet Geneeskundige Behandelovereenkomst en hoeft niet schriftelijk te zijn.
Zie o.a.:
https://www.knmg.nl/actueel/dossiers/behandelingsovereenkomst-wgbo

Dat klopt, maar let nu even op:


De definitie in artikel 446 is interessant, want de wettekst suggereert enerzijds dat er sprake is van een "opdrachtverlener" (de patiënt) en een "hulpverlener" (bijv. de arts) die zich "verbindt tot het verrichten van handelingen op het gebied van de geneeskunst". Maar anderzijds suggereert de wettekst ook dat zo'n hulpverlener die overeenkomst ook eenzijdig tot stand kan brengen door zich op die wijze te "verbinden" - ook zonder dat de "opdrachtgever" daartoe opdracht geeft of er zelfs maar van op de hoogte is.

-- Een overeenkomst is geen overeenkomst zonder wederzijdse instemming --

Maar een overeenkomst die tot stand komt zonder dat één van de beide partijen dat wil, is natuurlijk geen echte overeenkomst. Immers, een overeenkomst tussen twee partijen vereist wederzijdse instemming, d.w.z. een wederzijds wilsbesluit. Vandaar ook dat overeenkomsten rechtens ongeldig kunnen worden verklaard als er sprake is van een wilsgebrek bij één van de partijen.

Als bijvoorbeeld een malafide verkoper ergens aanbelt, er doet iemand met een geestelijke beperking open, die door de malafide verkoper vervolgens dronken wordt gevoerd en daarna onder psychologische druk gezet wordt om een handtekening te zetten onder een contract ter aankoop van een koelkast, een auto of een internet-abonnement, dan kan zo'n ondertekend contract ongeldig worden verklaard vanwege een wilsgebrek van de kant van degene die de deur open had gedaan.

Nu begrijp ik wel dat als iemand na een auto-ongeluk ergens bewusteloos op de grond ligt, er komt een arts bij en die gaat hulp verlenen, dat er dan voor die arts sprake is van verplichtingen jegens die patiënt. Maar is er dan sprake van een "behandelingsovereenkomst"? In mijn ogen niet, er is immers door de betreffende patiënt geen opdracht of instemming verleend. Je kunt dan wel zeggen dat de arts door aan de behandeling te beginnen, daarmee verplichtingen op zich neemt, gelijk aan die, die zouden ontstaan als er sprake was van een behandelingsovereenkomst. Dat lijkt me redelijk, en ook in lijn met de medische ethiek.

-- Geïnformeerde instemming met een behandelingsovereenkomst --

Nog anders is de situatie als ik, gezond van geest en in wakende toestand, bij een huisarts binnenstap om over iets niet-urgents om advies te vragen. Blijkens de definitie van artikel 446 lid 2 WGBO wordt ook het geven van advies beschouwd als een handeling die valt onder een behandelingsovereenkomst. Dan is de arts echter wel verplicht om, voordat de behandelingsovereenkomst geacht kan worden in te gaan, mij als patiënt te informeren dat ik, door advies te accepteren, een behandelingsovereenkomst zou aangaan, en wat de consequenties daarvan zouden zijn. Immers, als ik bij bewustzijn en wilsbekwaam ben, kan er in ieder geval geen overeenkomst ontstaan zonder dat ik daar zelf willens en wetens mee heb ingestemd.

Het gaat dan bijvoorbeeld om de consequenties op het gebied van gegevensverwerking. Dit laatste wordt ook verplicht gesteld door artikel 13 van de AVG:


In mijn geval hebben mijn opeenvolgende huisartsen zich nooit aan deze informatieplicht gehouden, tot ik eergisteren na drie keer vragen bepaalde informatie kreeg.

Toen ik mij vele jaren geleden inschreef bij een huisarts, ben ik daar niet over voorgelicht. Toen mijn medische dossier later werd overgedragen aan opvolgers van die huisarts, ben ik daar evenmin over ingelicht. Bij bezoeken aan die opeenvolgende huisartsen ben ik daar ook niet over ingelicht. Door één van hen (niet mijn huidige huisarts) is mij alleen gezegd dat als ik niet wilde dat mijn dossier in een digitaal systeem werd opgeslagen, ik mij moest uitschrijven, maar niet waarom dat zo was. Het werd gepresenteerd als een eis van de huisarts zelf, "slikken of stikken". Dat was een aantal jaren vóór 2016, dus ruim voordat mijn dossier voor het eerst werd gedeeld met Calculus. Gezien mijn bekende bezwaar tegen het opslaan van mijn medische dossier op een computer die in verbinding stond met internet, had mijn huisarts mij in ieder geval in 2016 op de hoogte moeten stellen van de nieuwe werkwijze om mijn medische dossier te gaan delen met Calculus/Topicus. En al helemaal omdat Calculus/Topicus die gegevens ook zou gaan gebruiken voor "onderzoeksdoeleinden".

Na de inwerkingtreding van de AVG (25 mei 2018, met maar liefst twee jaren voorbereidingstijd) mocht in ieder geval worden verwacht dat elke huisarts zijn cliënten ("patiënten") had geïnformeerd, en ook actief had geïnformeerd, over de consequenties van artsbezoek voor gegevensverwerking, en de relatie daarvan met het bestaan of ontstaan van een "behandelingsovereenkomst". Dan was ik op die manier ook op de hoogte geraakt van het bestaan/ontstaan en de reikwijdte van een behandelingsovereenkomst als zodanig. Niets daarvan is gebeurd. Al die tijd ben ik hierover in volstrekte onwetendheid gelaten. Ook toen ik hierover tien jaar geleden al vragen stelde aan mijn toenmalige huisarts.

Ik heb dus nooit geïnformeerd kunnen instemmen met het aangaan van enige behandelingsovereenkomst en ook niet met het verwerken van mijn medische persoonsgegevens door de arts. Tot juli/augustus 2023 wist ik niet eens dat er zoiets als een "behandelingsovereenkomst" bestond. Tussen 2016 en augustus 2023 wist ik niet dat mijn medische dossier terecht kwam in een datasysteem van Calculus/Topicus, mogelijk ergens in een buitenland. Sinds 21-11-2023 weet ik dat het gaat om één van de landen in de E.E.R. (welk land, weet ik op dit moment nog steeds niet).

Als ik dit alles wel had geweten, had ik mogelijk niet ingestemd met een behandelingsovereenkomst met deze huisarts, of had ik bepaalde zaken tijdens spreekuur niet aan de huisarts verteld en daar ook geen medisch advies over gevraagd.

Mijn huisarts heeft dus zowel artikel 450 WGBO als artikel 13 AVG overtreden.

-- Zonder tijdige informatie bestaat er geen behandelingsovereenkomst --

Artikel 450 WGBO vereist toestemming van de patiënt voor de uitvoering van verrichtingen die onder een behandelingsovereenkomst vallen. Ik kan niet geacht worden zulke toestemming te hebben gegeven als ik niet wist dat zo'n overeenkomst daarmee werd aangegaan.

Kortom, ik ben nooit rechtens een behandelingsovereenkomst met mijn huisarts(en) aangegaan. Als ik nu, na het bericht van mijn huisarts op 21-11-2023 opnieuw advies aan mijn huisarts zou vragen, dan zou ik wèl weten dat ik daarmee volgens de wet een behandelingsovereenkomst aanga. Dan zou ik gebruik maken van de mogelijkheden die de WGBO mij biedt (in artikel 455) om informatie uit mijn medische dossier te laten verwijderen. Ik heb zo'n verzoek ook al gedaan aan mijn huisarts, nu bijna drie maanden geleden. Mijn huisarts heeft mij echter tot op heden nog niet laten weten of dit verzoek inmiddels is uitgevoerd...

-- Spanning tussen WGBO en medische ethiek als gevolg van privacy-regelgeving --

Op 21-11-2023 heeft mijn huisarts voor het eerst artikel 6 lid 1 onder b AVG (noodzaak voor het opstellen of uitvoeren van een overeenkomst) genoemd als wettelijke grondslag voor het verwerken van mijn medische gegevens, en daarbij de behandelingsovereenkomst genoemd als zijnde de overeenkomst die de basis vormt voor deze wettelijke grondslag voor gegevensverwerking.

Dit heeft medisch-ethische implicaties. Stel bijvoorbeeld dat ik ziek word van een ernstige luchtweg- en of longinfectie en medische hulp nodig heb, maar ik wil niet dat mijn medische gegevens worden gedeeld met Calculus/Topicus.

Ik kan dan bijvoorbeeld naar de huisartspraktijk bellen en vertellen dat
-- ik ziek ben,
-- maar dat ik niet wil dat gegevens daarover verder komen dan de huisarts zelf,
-- en dat ik daarom niet instem met enige behandelingsovereenkomst op grond waarvan de huisarts mijn gegevens mag doorsturen naar Calculus/Topicus.

De huisarts kan dan tegen mij zeggen: "U geeft duidelijk aan wat u wilt. Maar in dat geval ga ik u geen medische hulp verlenen, want de door mij gekozen administratiemethode voor mijn praktijkvoering vereist dat ik die gegevens doorstuur naar Calculus/Topicus. En als ik u behandel, mag ik dat ook doen, want zodra ik u behandel, is er sprake van een behandelingsovereenkomst en dus mag ik uw gegevens dan naar Calculus/Topicus doorsturen op grond van artikel 6 lid 1 onder b AVG."

Hoestend en/of kokhalzend antwoord ik daarop: "Ik wil graag een andere behandelingsovereenkomst met u afsluiten, namelijk één waarin bepaald wordt dat mijn medische gegevens binnen uw huisartspraktijk blijven, en dat u ze dus niet laat verwerken door Calculus/Topicus."

De huisarts antwoordt: "Ik ben niet bereid om zo'n speciale behandelingsovereenkomst met u aan te gaan. Als u alleen akkoord gaat met behandeling als ik zo'n gewijzigde behandelingsovereenkomst met u aanga, dan ga ik u zelfs geen advies geven, want volgens artikel 446, tweede lid van de WGBO moet advies ook beschouwd worden als medische hulp."

Zwaar hijgend en reutelend vraag ik dan: "Dus als ik niet instem met het doorsturen van mijn medische of andere persoonsgegevens naar Calculus/Topicus, dan laat u als arts mij creperen? Hoe verhoudt zich dat dan tot uw medische ethiek, uw Hippocratische Eed? De plicht van een arts om hulp te verlenen aan patiënten in nood?"

Wat de arts daarop dan gaat antwoorden, weet ik niet. Misschien verbreekt de huisarts de verbinding en laat mij in mijn eentje creperen.

Waarschijnlijk zou het medisch tuchtcollege dan oordelen dat de patiënt het aan zichzelf te wijten had dat hij overleed. Had hij maar niet zo veel belang moeten hechten aan zijn medische privacy. De arts viel niets te verwijten, volgens de hedendaagse medische "ethiek". Maar misschien ben ik nu te pessimistisch, en leeft er bij zo'n medisch tuchtcollege nog wel degelijk ethisch besef dat sterker is dan de drang om de eigen beroepsgroep te verdedigen en te contenteren.

-- Arts zwijgt geheel over het medisch-ethische probleem --

Ik heb dit medisch-ethische probleem al maanden geleden aangekaart bij mijn huisarts, maar die zwijgt daarover in alle talen. In plaats daarvan neemt hij/zij nu (vermoedelijk ingefluisterd door een jurist) een juridiserende houding aan, door uitsluitend naar wetsparagrafen van de WGBO en de AVG te verwijzen.

Het is zo makkelijk om, zoals jij doet, te zeggen: "Die behandelovereenkomst komt gewoon uit de WGBO en hoeft niet schriftelijk te zijn." Effe een wetje noemen en je denkt: klaar is kees.

Maar elke arts die als professional bereid is naar zijn of haar geweten te luisteren, weet dat het:
-- juridisch helemaal niet zo simpel is;
-- ethisch eigenlijk wel heel simpel is: je laat patiënten in nood niet stikken, en je respecteert je beroepsgeheim. Echt.

M.J.

Yep, onderzoeksdoeleinden.
Zoals ik in mijn bijdrage elders (zie link) vandaag, 23-11-2023 om 16.05 uur heb aangegeven is de (medische en sociale) wetenschap een machtige 'silent' aanjager van databeschikbaarheid voor research.
Zonder research geen wetenschap, zonder wetenschap geen vooruitgang en dus worden alle medische dosssiers van de hele Europese bevolking (doet Zwitserland eigenlijk mee aan de EHDS ?) voor onderzoeksdoeleinden vrijgegeven. Zònder de noodzaak van individuele toestemming want iedereen die zijn/haar neus bij een huisarts laat zien (per video mag ook) heeft een behandelovereenkomst en dus een contract.
Vermoedelijk heb je in Nederland ook een behandelovereenkomst met de staat zo gauw je door een ouder als nieuwe burger bij de burgerlijke stand wordt aangegeven. Dus u weet wat dat betekent. (Had ene Omtzigt het niet over een nieuw sociaal contract?)
De EU vindt in elk geval van wel, die staat te popelen om alle EU-onderdanen te gaan "behandelen".

https://www.security.nl/posting/818749/Gemeente+Voorschoten+krijgt+boete+voor+bewaren+afvalgegevens+inwoners

Straks heb je al een behandelcontract als je zegt dat je je niet zo lekker voelt.
Komt er meteen een kerel op je af, mag ik even je pols voelen.
Als je niet op tijd je pols wegtrekt, heb je al een contract.
Burgerlijk wetboek en zo.
Met orgaandonatie is het ook al zo, dat was een ideetje van D66.
Doe mij dan maar China, daar hebben ze allemaal een contract met de grote leider.
Alles geregeld, hoef je nergens meer over na te denken.

sorry voor het gestrekt been maar ik ben er hekenaal klaar met die virtuele beeldenstorm..ik hoop dat zo'n kneus een aed van mindray nodig heeft en dat iemand vond net als hij dat die informatie niet bij ji ping mocht komen en dat ze een amerikaanse philips heartstart hebben gekocht waar al 2 jaar bijna geen electroden voor te krijgen zijn...
eens kijken wat ie dan vind van zijn anti china bullshit... de hs1 logt natuurlijk alles aan de nsa, maar dat is geen probleem bij meneer FUD..

Het hele ge-digi-dram in de gezondheidszorg is een privacyzorg. Maar daar hoor je niemand over.

Lees het eerste lid van artikel 446 van boek 7 van het Burgerlijk wetboek eens (dat is het eerste artikel van de WGBO):

https://wetten.overheid.nl/BWBR0005290/2023-07-01#Boek7_Titeldeel7_Afdeling5_Artikel446

De overeenkomst bestaat eruit dat de arts zich ertoe verbindt jou te behandelen. Het feit dat je ingeschreven bent bij de praktijk is de overeenkomst. En je bent alleen maar ingeschreven bij die praktijk omdat jij daarvoor gekozen hebt. Dat impliceert jouw instemming ermee. Er is dus wederzijdse instemming, en dat is al een overeenkomst.

Een verwerkingsverantwoordelijke mag verwerking uitbesteden aan een verwerker, onder een goede verwerkersovereenkomst, en dat mag zonder jouw toestemming.

De verwerkingsgrond voor de AVG is hier ongetwijfeld AVG art. 6, lid 1, punt e: een taak van algemeen belang die aan de verwerkingsverantwoordelijke is opgedragen. In artikel 9, lid 2, punt j kan je lezen dat het verbod op het delen van medische persoonsgegevens niet geldt voor wetenschappelijk onderzoek als dat in Unierecht of lidstatelijk recht geregeld is. En dat is het: artikel 458 (nog steeds WGBO):

https://wetten.overheid.nl/BWBR0005290/2023-07-01#Boek7_Titeldeel7_Afdeling5_Artikel458

Er zitten zeker vaagheden in dat artikel (wat is wel en niet redelijk?) maar een wet die de grondslag regelt is er wel degelijk.

Lid 2, punt c van artikel 458 lijkt me voor jou interessant: de verstrekking voor onderzoek mag niet als de patiënt er uitdrukkelijk bezwaar tegen heeft gemaakt. Maak dat uitdrukkelijke bezwaar dus als je het wilt stoppen.

Mocht je in je communicatie met de huisarts net zo breedsprakig zijn als in je reactie van gisteren 19:19 (je hebt een sterke neiging om schriftelijke communicatie enorm te laten exploderen in omvang), dan een advies: houd het bondig en to-the-point, dump niet je hele gedachtegang maar sloop zoveel mogelijk weg. Bedenk dat je huisarts geen jurist is maar een heel andere specialisatie heeft, het daarmee al idioot druk heeft, en hoogstwaarschijnlijk op zich van goede wil is. Je communiceert effectiever als je mensen niet opzadelt met onnodig lange lappen tekst. Het bezwaar zelf is in één zin te maken, de onderbouwing is een verwijzing (eventueel met citaat) naar artikel 458. Het kan heel kort.

En als je dat al gedaan hebt dan heb ik dat detail vermoedelijk gemist in je enorme lappen tekst ;-).

@M.J.


Volgens mij moet je je eerst bij een huisartsenpraktijk inschrijven, en dan wordt je ook geïnformeerd.
Lig je bewusteloos op straat en een arts gaat jou behandelen, dan lijkt het me niet handig als die arts gaat wachten totdat jij toestemming gaat geven. Ik vermoed dat dat een reden kan zijn dat art. 446 BW het over 'verbinden' heeft, dat de hulpverlener ook eenzijdig de behandelovereenkomst kan starten. De AVG staat dan denk ik ook toe dat dan benodigde persoonsgegevens worden opgevraagd om jouw leven te proberen te redden bv. (grondslag vitaal belang).

al dat gezeur om juist _niet_ op een standaard electronische manier te werken heeft er voor gezorgd dat het een enorm groot security / privacy risico is geworden. Nu zijn er 1001 oplossingen die houtje touwtje met elkaar kunnen communiceren, en hier en daar zijn er ook nog zorgverleners die met het handje gegevens moeten overtypen. Vooral zo doorgaan met Big Brother te roepen zonder iets te weten, en nu zitten we allemaal met een lamlendig klote systeem.

Dat had ik al gedaan. Lees mijn commentaar hierboven op 23-11-2023 om 19:19 uur.


Dat is een onvolledige weergave. De overeenkomst bestaat eruit dat de arts zich ertoe verbindt mij als opdrachtgever te behandelen. Ik ben pas opdrachtgever als ik een opdracht tot behandeling geef. Een overeenkomst veronderstelt wederzijdse instemming van de contractpartijen. Anders is het geen overeenkomst, maar een dictaat.


Nee, althans niet zoals ik destijds ben ingeschreven in de praktijk. Daarbij is mij niets verteld over enige overeenkomst, en ik heb daarbij ook niet ingestemd met enige medische behandeling. Het inschrijven hield niet meer in dan dat ik in een later stadium (bij medische klachten) bij de arts langs zou kunnen komen en dan om een medische behandeling zou kunnen verzoeken. De behandelingsovereenkomst ontstaat pas bij toestemming voor een behandeling, niet al bij inschrijving bij een huisartsenpraktijk als er nog niet wordt behandeld. Lees de wetstekst nog eens.

(Uit ervaring begrijp ik dat Nederlandse rechters die met de macht heulen, het graag zoals jij zouden interpreteren en dan elementaire logica aan de wilgen hangen, bijvoorbeeld het onderscheid tussen een overeenkomst en een eenzijdig opgelegd dictaat. Hoe de actuele stand van zaken op dat punt is m.b.t. Nederlandse jurisprudentie over de geneeskundige behandel-"overeenkomst", weet ik op dit moment nog niet.)


Mijn instemming "ermee" was mijn instemming dat de arts mijn NAW-gegevens registreerde en dat ik de mogelijkheid kreeg om desgewenst de arts te gaan verzoeken om een behandeling. Dit was nog geen instemming met enige medische behandeling.


Nee. Op 21-11-2023 heeft mijn huisarts twee andere wettelijke grondslagen genoemd, niet artikel 6 lid 1 onder e AVG. Daarover later wellicht meer.


Dat heb ik gedaan doordat ik verzocht mijn hele dossier te laten verwijderen uit het aan VIP-Live gekoppelde HIS-systeem van de huisarts (art. 455 WGBO). Maar bedankt voor de tip, ik zal het verzoek ook nog een keer specifiek doen m.b.t. onderzoek, met verwijzing naar artikel 458 WGBO.


Mijn ervaring is dat ik het in de ogen van de ontkenners van problemen nooit goed kan doen. Als ik het kort doe, zeggen ze dat ik mijn standpunt niet of niet voldoende onderbouw. Als ik het uitgebreider doe, zeggen ze dat mijn enorme lappen tekst onleesbaar zijn (ook al bouw ik die teksten zorgvuldig op, doe er tussenkopjes in voor het overzicht en ook nog een inhoudsopgave of samenvatting erbij). Het komt erop neer dat ontkenners hoe dan ook geen kennis willen nemen van mijn boodschap. Ze vinden altijd wel een reden.

Heb jij ooit een boek van meer dan één pagina gelezen? Nou dan. Kop op, je kunt het best!

M.J.

Ik ben bij inschrijving in mijn huisartsenpraktijk nooit hierover geïnformeerd, en ook later niet, totdat ik begin augustus 2023 zelf hierover vragen ging stellen en ook na ontwijkende antwoorden daarmee doorging.

Een "eenzijdige behandelingsovereenkomst" is een contradictio in terminis, en bestaat dus niet. Dan is het geen overeenkomst, maar een actie of een dictaat. Het Burgerlijk Wetboek (BW), waarvan de WGBO deel uitmaakt, beschrijft overeenkomsten tussen private contractpartijen, in dit geval een "opdrachtverlener" en een "hulpverlener". Een private arts kan niet eenzijdig een behandeling opleggen aan een patiënt, maar alleen na diens toestemming. Wel mag een arts hulp bieden aan een bewusteloze patiënt, maar daarmee gaat die patiënt geen enkele verplichting aan en doet geen afstand van enig recht, bijvoorbeeld een recht op bescherming van medische of andere persoonsgegevens.

Het klopt dat de AVG toestaat dat in geval van bewusteloosheid na een auto-ongeluk de benodigde persoonsgegevens worden opgevraagd om het leven van de patiënt te kunnen redden (art. 6 lid 1 onder d AVG - grondslag vitale belangen). Maar voor die gegevensverstrekking is dus géén behandelingsovereenkomst nodig. Daarom is het ook niet nodig het bestaan van een behandelingsovereenkomst te poneren of aan te nemen omwille van die gegevensverstrekking.

M.J.

Natuurlijk wel, maar er is een flink verschil tussen iets waarvan je zelf kiest om er je tijd aan te besteden en iets waarvan iemand anders vraagt dat je er je (werk-)tijd aan besteedt terwijl je kop al vol zit met andere onderwerpen.

Het gaat niet om het weglaten van relevante informatie, het gaat erom je te beperken tot wat de boodschap effectief overbrengt en om die boodschap helder te structureren. Het kost serieus veel inspanning om dat goed te doen, maar het is veel effectiever om dat zelf te doen dan om te verwachten dat de lezer dat uitzoekwerk wel gaat uitvoeren. Een lezer die meteen denkt: "helder, geen speld tussen te krijgen" overtuig je, een lezer die denkt: "waar gaat deze enorme lap tekst eigenlijk heen?" haakt af.

@Anoniem op 24-11-2023 om 13:02 uur

De inhoud van sommige boodschappen leent zich niet voor Jip en Janneke-taal of voor alleen een verwijzing naar het nummer van een wetsartikel. Er bestaat ook nog zoiets als onderbouwing en analyse. Laat maar weten als je mijn tekst ergens onduidelijk of onvoldoende gestructureerd vindt. Overigens verplicht niemand jou je "(werk-)tijd" aan reacties op dit forum te besteden, daar kies je toch echt zelf voor. Ik hoop dat je, ondanks die volle kop van je, de meerwaarde ziet. M.J.

P.S. Je zegt niets over mijn inhoudelijke argumenten vandaag om 11:55 uur. Kennelijk ben je het daarmee eens?

Burgers zitten al vast in een digitaal kader met een digitale europese label
de digitale europese identiteit.

De Europese cloud

Digital Services Act

De Digitale europese identiteit

(new) Het Europees Cyberschild

met de eigen pro cloud infrastructure het europese internet
met de eigen firewall.

Het vrije www internet is voorbij,ook het raadplegen van
bronnen buiten de europese unie (dat is niet toegestaan,iligaal content,wappie,complot etc)
daarom bouwt de europese unie zijn eigen digitale staat,pro cloud en controle.

Straks kun je "zonder je digitale europese identiteit" geen gebruik meer
maken van het huidige internet in verandering.

Wij weten dan als europese unie alles van je,want je identificeert jezelf
met je toekomstige europese identiteit.

Wat bedoel je met privacy? nee dat is er dan niet meer,met alles wat
je doet online,maar ook als je geen gebruik maakt van het internet.

Waarom verlangen zoveel mensen naar het verleden of worden depressief,
dat antwoord is toch niet zo moeilijk.

Leuker kunnen we het niet maken,wel makkelijker voor de europese unie.

EU2023

Wat zal er op termijn gebeuren met EU-digi-dissidenten?

Wie zijn geschiedenis kent en vul maar in.

Bijzondere persoonsgegevens, zoals jouw medische gegevens, mogen niet verwerkt worden. Er zijn uitzonderingen, waaronder voor het leveren van zorg. Nou weet ik niet of je juridisch gezien zorg kan leveren zonder een behandelovereenkomst, want in het BW, WGBO die je geciteerd hebt staat dat de hulpverlener een behandelovereenkomst met je aangaat zodra hij/zij zorg gaat verlenen.

Ik weet dan niet op welke juridisch grond er nu werkelijk gegevens verwerkt worden, vitaal belang (als je bewusteloos op straat ligt) of toch uitvoering van overeenkomst (behandelovereenkomst). Misschien dus vitaal belang, want dat gaat op dat moment boven alles?

Toch had de huisartsenpraktijk je moeten informeren. Misschien dat het een verwijzing op het (online) formulier was naar een privacy verklaring op de website van de arts? Maar anders kun je je arts hier wel op wijzen. In die privacy verklaring moet je ook terug kunnen vinden met welke externe partijen de arts samenwerkt tbv de verwerking van jouw persoonsgegevens. Maar dit is misschien ook waar je hebt gevonden dat je arts dat softwarebedrijf gebruikt voor het patientendossier?

Voor iemand die heel veel schrijft en verwacht dat mensen dat goed lezen demonstreer je nu dat je opvallend slecht veel kortere teksten leest en begrijpt. Hint: is de taal waarmee ik jou heb aangesproken Jip en Janneke-taal?
Ik gaf je een advies. Ik ga je huiswerk niet voor je doen.

Als ik niet verplicht ben om op alles wat je schrijft te reageren is de logische consequentie dat je uit het ontbreken van een reactie niet kan concluderen dat ik het eens of oneens ben met wat je schrijft. Je kan er helemaal niets uit concluderen. Doe dat dan ook niet.

Artikel 446 BW, WGBO is inderdaad dubbelzinnig geformuleerd. Er is sprake van een "opdrachtgever" (de patiënt) en een "hulpverlener" (de arts). Omdat het hele Burgerlijk Wetboek over relaties tussen private partijen gaat, en titel 7 (waaronder de WGBO valt) gaat over het verlenen van "opdracht", denk ik dat de juiste interpretatie in dit geval is dat er er zonder opdracht (d.w.z. wilsbesluit, toestemming) van de kant van de opdrachtgever (de patiënt) geen behandelingsovereenkomst ontstaat. Het gaat dan om een eenzijdig getroffen noodmaatregel.

Maar Nederlandse rechters geven er in mijn ervaring helaas vaak de voorkeur aan om de machtigste partij te steunen door die nog meer rechten toe te kennen. In het geval van een bewusteloze patiënt is de machtigste partij uiteraard de arts die te hulp schiet en die tot een beroepsgroep behoort met bepaalde belangen. Het zou me daarom niet verbazen als Nederlandse rechters, in strijd met hun taak om door middel van het recht de zwakken te beschermen, in dit geval ook weer de sterkste partij steunen en om die reden artikel 446 BW, WGBO ten nadele van de rechtspositie van de patiënt interpreteren, en een volledig fictieve "overeenkomst" aannemen / poneren.


Als het om de gegevensverwerking gaat, dan lijkt het me voor de hand liggen dat vitaal belang in dit geval de grondslag is. Die wettelijke grondslag is speciaal voor dit soort situaties (bewusteloos op straat liggen) geschapen. In de praktijk zie je dat gegevensverwerkers, indien juridisch uitgedaagd, vaak meerdere wettelijke grondslagen tegelijk aanvoeren (soms "subsidiair") vanuit een houding van "niet geschoten is nooit raak". Nederlandse rechters dwingen hen dan vaak niet om duidelijk te kiezen, maar gaan in plaats daarvan gehoorzaam al die grondslagen bekijken of misschien in één daarvan een excuus kan worden gevonden om gegevensverwerking zonder toestemming van de betrokkene toch te rechtvaardigen.


Ja. Alleen al op grond van artikel 13 AVG.


De gegevens werden ook met Calculus/Topicus gedeeld zonder dat ik enig (online of offline) formulier had ingevuld. De privacyverklaring op de website van de arts vermeldde niets over de wettelijke grondslag voor de gegevensverwerking, en ook niets over Calculus/Topicus als verwerker. Misschien hebben ze inmiddels naar aanleiding van mijn communicatie wijzigingen aangebracht in de informatie op de website, dat heb ik nog niet gecheckt.


Ik raakte op de hoogte doordat ik hier op Security.nl een bericht las over kamervragen die waren gesteld over de kwestie (door kamerlid Julian Bushoff). Dat was naar aanleiding van een artikel in de krant NRC over een huisarts (Guus Theeuwen) die de bijna-verplichte winkelnering van huisartsen bij dat softwarebedrijf had aangekaart. Vervolgens heb ik begin augustus van dit jaar aan mijn eigen huisarts per email vragen gesteld, waaronder de vraag of mijn huisarts ook het systeem VIP-Live van Calculus/Topicus gebruikte. Daarop antwoordde mijn huisarts bevestigend. Zo kwam ik het te weten.

Een huisarts met een goed functionerend professioneel geweten (zoals bijv. Guus Theeuwen) had alle patiënten natuurlijk al geïnformeerd op het moment van de koppeling van het HIS-systeem aan het VIP-Live-systeem van Calculus/Topicus. In het geval van mijn huisarts wil dat zeggen in 2016. Zeven jaar lang zijn mijn medische gegevens zonder mijn toestemming en zonder mijn medeweten gedeeld met een internationaal opererend, commercieel data-bedrijf.

Waarschijnlijk geldt hetzelfde voor de medische gegevens van miljoenen andere Nederlandse patiënten. Met dank aan de Nederlandse huisartsen, die op dit punt bijna collectief gefaald hebben in hun plicht om zich aan hun beroepsgeheim te houden. Dat is natuurlijk een groot schandaal, maar er zijn grote belangen om te doen alsof dit om niet meer zou gaan dan hooguit een "incidentele misser". Het zal met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dus onder het vloerkleed worden geveegd. Na de beantwoording van de gestelde kamervragen heb ik van de kant van politici althans niets meer gehoord.

M.J.

Je zal maar wakker worden en te horen krijgen dat je zonder te weten een overeenkomst voor orgaandonatie bent aangegaan. Of abortus. Als u dat niet had gewild had u maar niet bewusteloos moeten raken...

In China lijkt soms sprake te zijn van onvrijwillige orgaandonatie:


En:


Naar aanleiding hiervan drie overwegingen:

(1) Dit laat zien hoe belangrijk het uitgangspunt is dat een "overeenkomst" altijd berust op geïnformeerde en vrijwillige instemming, en anders geen echte overeenkomst is.

(2) In het Nederlandse burgerlijk recht wordt dat uitgangspunt met voeten getreden wanneer wordt aangenomen dat een groot bedrijf met overmacht door middel van het eenzijdig opstellen van algemene voorwaarden een "overeenkomst" met klanten kan creëren.

Bijvoorbeeld vervoerbedrijf NS, met een monopolie op railvervoer over het hoofdrailnet, dat privacy-schendende algemene voorwaarden heeft opgesteld ten aanzien van treinreizigers, die vervolgens geacht worden daarmee te hebben "ingestemd" zodra ze noodgedwongen een vervoerbewijs kopen. Daardoor mogen hun persoonlijke reisbewegingen op grond van een "overeenkomst" (art. 6 lid 1 onder b AVG) worden geregistreerd en mogen deze persoonsgegevens vervolgens verder worden verwerkt. Dit omdat onze eigen, Nederlandse Raad van State oordeelt dat een "overeenkomst" zoals bedoeld in het Nederlandse Burgerlijk wetboek gelijk staat aan een "overeenkomst" zoals bedoeld in de AVG. Daarbij negeert de Raad van State dat in de AVG "vrijwillige", "ondubbelzinnige" en "geïnformeerde" toestemming centraal staat, en stelt twee heel verschillende soorten "overeenkomsten" dus ten onrechte aan elkaar gelijk.

(3) Misschien is het goed om toch nog eens na te denken of wij eigenlijk überhaupt wel Chinese apparatuur willen aankopen voor de Nederlandse zorgsector. Die apparatuur is vast relatief goedkoop voor ons, maar nog afgezien van de privacy-zorgen is er de vraag wie de werkelijke prijs betalen voor het Chinese productie- en medische systeem. Als ik in Nederland medische zorg krijg, wil ik liever niet het gevoel krijgen dat ik daarmee in China over lijken ga.

M.J.

misschien ligt het aan mij maar 80% van alle elektronica heeft Chinese onderdelen of is in China geproduceerd?
het is allang al telaat.

Je kan het weer terughalen naar Europa en/of Nederland. Dat vereist wel strategie en volhouden. Producenten kunnen de productie ook weer opnieuw verplaatsen. Bijvoorbeeld van China naar Vietnam (is ook gebeurd, vanwege lagere lonen). Of dus terug naar Europa. Denk aan Bulgarije, Roemenië of Oekraïne, waar de lonen ook lager zijn dan hier.

Het kan wel, alleen willen die bedrijven dat niet want die verkopen liever alles uit om meer winst te maken. Lijkt me iets wat Wilders en Omtzigt en bondgenoten in Europa (Meloni?) wel in gang zouden kunnen zetten. Als een bedrijf graag Europa als afzetmarkt wil, moet het ook wat doen voor de arbeidsmarkt en de productiecapaciteit. En dus voor de mensenrechten.

We zeggen toch ook dat hier geen kleren mogen worden verkocht die gemaakt zijn met kinderarbeid. Je kunt ook dat soort eisen stellen aan de herkomst van medische apparatuur.

Dan moet je aan het ziekenhuis vragen waar de apparatuur vandaan komt. In China is veel dwangarbeid in gevangenissen.