Techno-solutionistische Digi-Yivi-eIDAS-dystopieDoor Anoniem op 17-10-2024 om 15:00 uur: Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ: Een leeftijdsverificatiesysteem dat alleen ja/nee teruggeeft op de vraag of je 18+ bent, is dus gewoon privacyvriendelijk. In tegenstelling tot wat veel stamgasten hier zullen beweren.
Je "vergeet" één ding te noemen. Zo'n systeem kan op de vraag "18+?" alleen ja/nee "teruggeven" als het registreert wie jij bent.
(Andere anoniem hier dan op wie je antwoordde)
Dat is prima zo uit te werken dat de partij die bevestigt dat jij 18+ bent daarop antwoord kan geven zonder te weten aan wie het antwoord wordt doorgegeven en waarom het gevraagd wordt. Bij die partij moet je je inderdaad betrouwbaar registreren (of ben je al geregistreerd, als het bijvoorbeeld de overheid is), maar die krijgt bij zo'n opzet niet meer informatie dan
dat die 18+-vraag gesteld is.
(...)
Ik heb het beschreven alsof jij allerlei handelingen uit moet voeren ervoor, maar dat moet natuurlijk in software worden ondergebracht die op jouw apparaat draait zodat het voor jou niet moeilijker is dan je DigiD-inlog en het geven van een bevestiging dat het je 18+-status is die moet worden teruggegeven.
De drankenhandel hoort niet van DigiD wie jij bent, alleen dat iemand kon aantonen 18+ te zijn. Je moet natuurlijk de bestelling ergens laten bezorgen, maar die informatie komt niet van DigiD. Andersom weet DigiD niet wie de vraag aan jou stelde en waar het antwoord heen gaat.
(...)
Zo weet DigiD dus dat de 18+-vraag gesteld is, maar niet voor wie of waarom. De drankenhandel krijgt van jou de DigiD-bevestiging als je inderdaad 18+ bent, en helemaal niets als je dat niet bent. Dus ook niet dat je
niet 18+ bent, er kan ook iets in de interactie mis zijn gegaan. De handtekening van DigiD kan door de drankenhandel (en door iedereen) geverifieerd worden met de publieke sleutel van DigiD.
In mijn ogen is dat behoorlijk privacyvriendelijk. Er zijn ongetwijfeld nog andere invullingen mogelijk, er kunnen zwakheden zitten in wat ik even uit mijn mouw schud, en wellicht is een andere partij dan DigiD meer op zijn plaats, maar dit geeft een idee van wat voor soort dingen er mogelijk zijn.
Dit lijkt op het eerste gezicht, als je een techno-solutionistische benadering wilt volgen, een technisch realiseerbare oplossing. Echter:
1. De oorzaak van het probleem is niet technisch, waardoor een technische (d.w.z. mechanische, digitaal-administratieve) oplossing niet meer dan symptoombestrijding kan zijn, waar minderjarigen èn meerderjarigen omheen zullen gaan werken;
2. De werkelijkheid houdt zich niet aan de schema's en scenario's die het uitgangspunt vormen van zo'n voorstel voor een technische oplossing.
Vergelijk dit even met het volgende
denkvoorbeeld. De overheid wil het voor mannen tussen de 25 en 55 jaar oud die al minimaal een jaar single zijn en last hebben van een sterk libido, mogelijk maken om legaal
sekswerkers te bezoeken. Doel van dit beleid, dat is bedacht door beleidsmedewerkers van de PVV en de SP, is om het risico op seksueel grensoverschrijdend gedrag te verminderen door deze mannen een uitlaatklep en een perspectief te bieden. Om hiervoor in aanmerking te komen, moeten mannen in de bedoelde leeftijdscategorie een aantal medische tests afleggen (m.b.t. testosteron-niveau, eventuele geslachtsziekten etc.), waarbij hun persoonsgegevens uiteraard met de grootste zorg worden beveiligd in de European Health Data Space (EHDS), waar uitsluitend en alleen professionals uit 27 landen toegang toe kunnen krijgen.
Uiteraard betekent deelname aan zo'n test NIET dat zo'n man op enige lijst terecht komt. Daar kan zo'n man gewoon op vertrouwen. Immers, onze overheid is, zoals we weten, volledig te vertrouwen. Niet alleen in Nederland, maar ook in Zweden, Hongarije en Cyprus. Het feit dat zo'n man zich laat testen, mag ook op geen enkele wijze opgevat worden als een concreet voornemen om een sekswerker te bezoeken. Dat staat netjes opgeschreven in een Europees beleidsdocument dat in Brussel op een server wordt bewaard.
EHDS stuurt vervolgens bepaalde gegeven door naar DigiD, waaronder de huidige leeftijdscategorie van de man (maar niet hoe lang hij daar nog in zit, want dat zou zijn exacte geboortedatum verraden). Overigens ontvangt DigiD nog vanuit allerlei andere instanties gegevens over andere leeftijdscategorieën waarin de man zit, zodat als een slimmerik bij DigiD echt wil, de geboortedatum van de man alsnog tot op vijf dagen nauwkeurig valt te achterhalen. Maar dit terzijde.
Eenmaal op deze wijze goedgekeurd en na registratie van de relevante kenmerken ("parameters"), kan de man in volstrekte anonimiteit sekswerkers bezoeken, door middel van de door jou genoemde methode, waarbij hij eerst, via een prima beveiligde verbinding, aan de betreffende sekswerker een uniek token vraagt en krijgt ten behoeve van één specifieke afspraak. Dat token stuurt hij vervolgens naar DigiD om te laten bevestigen dat hij tussen de 25 en 55 jaar oud is en dat hij aan bepaalde medische randvoorwaarden voldoet. Deze aanvraag wordt dan natuurlijk ergens geregistreerd, maar zal conform EU-beleid nooit in verband gebracht worden met enig concreet bezoek aan een sekswerker of enige andere evaluatie die voor de betreffende man relevant zou kunnen zijn - in ieder geval niet zolang de man niet betrokken raakt bij enig onderzoek naar een misdrijf, of enig onderzoek ter preventie van misdrijven, nu of in de toekomst. Alles nog steeds prima oké dus!
De man brengt een bezoek aan de betreffende sekswerker. Weliswaar duurt dit bezoek drie keer zo kort als alle administratieve handelingen die hij heeft moeten verrichten om het bezoek mogelijk te maken, maar toch is hij achteraf heel tevreden. Alleen is hij de volgende dag zijn laptop kwijt. Drie dagen later wordt die door de sekswerker bezorgd bij de receptie van de werkgever van de man ("Meneer was bij mij iets vergeten"), waarbij de sekswerker een bevestiging van ontvangst laat ondertekenen om zich juridisch in te dekken. Uiteraard wordt deze bevestiging van ontvangst ook door de receptie geregistreerd. Ondanks de spreekwoordelijke discretie van de receptionisten, weten enkele dagen later alle collega's van de man waar hij geweest is.(*)
Alle techno-solutionistische moeite is voor niets geweest... Wat de man veel beter beveiligd zou hebben, is als een bezoek van hem aan een sekswerker maatschappelijk niet zo beladen was geweest en niet was behandeld, en ook niet beschouwd, als een soort levensgevaarlijke en levensbedreigende expeditie naar Mount Everest. Met andere woorden, als het wat simpeler en minder beladen was geweest om "de top" te bereiken.
Wat denk jij nu dat zo'n man zou doen als de door jou voorgestelde methode verplicht zou worden gesteld voor mannen die een sekswerker zouden willen bezoeken?
Ik kan je één ding voorspellen. Heel veel mannen zouden dan gebruik gaan maken van "informele kanalen" om contact te leggen met "vriendinnen", voor wie zij dan, puur uit vriendschap, cadeautjes zouden meebrengen. Er zouden zich informele bemiddelaars aandienen die dit voor zoveel mogelijk mannen mogelijk zouden maken. Het valt niet 100% uit te sluiten (als ik mijn understatements mag voortzetten) dat sommige van die bemiddelaars connecties zouden hebben met het criminele milieu, en dat dit ook een bepaalde druk zou kunnen leggen op sommige - overigens volstrekt legale - sekswerkers.
Net als jij met de door jou genoemde methode, heb ik dit scenario een beetje uit de losse pols opgesteld. Waar het me om gaat, is dat de techno-solutionistische benadering, die is gericht op naadloze technisch gefaciliteerde controle, uiteindelijk niet gaat werken en ook niet tot meer veiligheid, maar juist tot onveiligheid gaat leiden.
M.J.
(*) Gebaseerd op een ware gebeurtenis.