In mijn vorige artikel op Security.NL schreef ik dat banken allereerst hun zorgplicht zorgvuldig moeten invullen alvorens de klant verantwoordelijk te kunnen maken. Daarnaast schreef ik eerder al dat verantwoordelijkheid en aansprakelijkheid twee verschillende dingen zijn. Aansprakelijkheid kan een eventueel gevolg zijn van verantwoordelijkheid. En zonder verantwoordelijkheid kan er geen sprake zijn van aansprakelijkheid voor de klant. Kortom: zonder compleet ingevulde verantwoordelijkheid ingevuld door zowel de bank als de klant mag een klant niet aansprakelijk gehouden worden voor schade van criminaliteit op internetbankieren.
Maar wat is verantwoordelijkheid precies? Uit eerdere discussies op onder andere Security.NL blijkt dat deze vraag lastig te beantwoorden is en men vaak direct overgaat naar aansprakelijkheid. In mijn onderzoek naar gedeelde verantwoordelijkheid voor veilig online bankieren heb ik bekeken wat de randvoorwaarden zijn om überhaupt verantwoordelijk te kunnen zijn. Deze voorwaarden zijn:
Indien één van deze vijf elementen (gedeeltelijk) ontbreekt dan kunnen we vanuit een moreel perspectief stellen dat een klant geen (volledige) verantwoordelijkheid kan dragen. Ik heb onderzoek gedaan naar de mate waarin deze elementen aanwezig zijn bij particuliere klanten van de Nederlandse banken. Uit dit onderzoek blijkt dat alleen de wilskracht in voldoende mate vervuld is: klanten die gebruik maken van online bankieren zijn wettelijk immers capabel.
Met de kennis van de klant is het slecht gesteld. Klanten weten niet of amper hoe ze zich voldoende kunnen beschermen en hebben geen idee wat banken precies van hun verlangen. Klanten zijn niet op de hoogte van de verplichte maatregelen in de algemene voorwaarden. En zeg nou zelf: dat kunnen we ze toch eigenlijk niet kwalijk nemen? Een dergelijk serieus onderwerp vraagt om begrijpelijke, bondige en klantgerichte uitleg. Niet om algemene voorwaarden, zelfs niet als ze uniform zijn.
Ook de elementen plicht, bekwaamheid en intentie zijn niet voldoende ingevuld. Dit komt door de verwachtte morele standaard. In hun algemene voorwaarden, verwachten banken allerlei beveiligingsmaatregelen van hun klant. Maar zijn klanten wel in staat om deze maatregelen ook daadwerkelijk uit te voeren? Het antwoord dat uit mijn onderzoek naar voren komt is nee! Daarnaast durft ik te stellen dat er geen enkele bezoeker van Security.NL is, die zich volledig houdt aan de algemene voorwaarden. Verder denk ik dat het percentage van Security.NL bezoekers dat volledig op de hoogte is van de details van de algemene voorwaarden zeer laag is (en dat terwijl dit onderwerp uitgebreid bediscussieerd is op deze website).
Banken overvragen klanten dus in hun kennis en kunde en er is geen uniforme afgestemde morele standaard. Maar misschien nog wel belangijker: die hoeft er wat mij betreft ook niet komen. Er bestaat niet zoiets als de gemiddelde klant. Klanten zijn zeer verschillend in hun kennis en internetvaardigheden. Het creëren van één morele standaard voor de gemiddelde klant zorgt ervoor dat een grote groep klanten met een ondergemiddelde vaardigheid, verantwoordelijk gehouden wordt voor zaken waartoe ze niet in staat zijn.
Daar waar vaardigheden verschillend zijn, zullen we moeten werken met verschillende morele standaarden. Dat wil dus zeggen dat banken hun klanten op basis van hun kennis en kunde in moeten delen in risicoprofielen, zoals ik recentelijk ook al schreef in het Financieele Dagblad: maatwerk in plaats van uniformiteit voor veilig online bankieren (Opinie, 20 december 2013). De rechten (functionaliteit) en plichten (verplichte maatregelen) van de klant dienen gekoppeld te worden aan deze risicoprofielen. Dat wil dus zeggen dat klanten met een hoog risicoprofiel (denk bijvoorbeeld aan mijn oma) toegang krijgen tot een online bankier omgeving met een lage functionaliteit, denk bijvoorbeeld aan lage limieten en alleen geld overboeken naar bekende rekeningen. In ruil daarvoor verlangt de bank dan minder maatregelen van deze klantgroep. Andersom werkt dit ook: wie meer online functionaliteit wil zal in ruil daarvoor meer maatregelen moeten treffen.
De vraag blijft welke maatregelen we van welke klantgroep mogen verwachten. Het juist afstemmen van verantwoordelijkheden vergt een diepgaand onderzoek naar de kennis en kunde van de klant, en niet simpelweg nieuwe uniforme regels voor veilig online bankieren. Zodra deze verschillende morele standaarden ontwikkeld zijn, zullen banken zich moeten richten op de invulling van alle vijf de verantwoordelijkheidselementen. Pas daarna we van een klant verantwoordelijk gedrag vragen, let wel: dat betekend nog niet dat de klant dus ook aansprakelijk gehouden kan worden!
Paul van Dommelen is Managing Consultant Financial Services bij Capgemini. Ter afronding van zijn Executive MBA aan de Nyenrode Business Universiteit publiceerde hij in november zijn master thesis over de zoektocht naar gedeelde verantwoordelijkheid voor veilig online bankieren.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.