Zo kan het ook, vrijwillig meedoen met de standaarden om geen onnodige economische schade te veroorzaken. Gewoon de beste vruchten van de EU pakken.

De Britten stonden al ver weg, zie onderstaand artikel van gisteren. Dat zal niet beter worden nu

http://blogs.faz.net/deus/2016/06/23/gchq-der-ueberwachungs-brexit-ist-laengst-da-3483/

Waarom was er überhaupt een BREXIT?

Een van de redenen zou kunnen zijn: de burger voelt zich onmondig neergezet door de politiek.
En dat is altijd vragen om problemen.

In deze situatie hebben de Britten de keuze om wel of niet de regelgeving vanuit Europa over te nemen. Het overnemen van de regelgeving kan zelfs een belangrijke voorwaarde zijn voor een aantal diensten welke Britse bedrijven binnen de EU willen aanbieden. Echter hebben de Britten géén invloed meer hoe die regelgeving eruit ziet. Of om jouw terminologie te gebruiken, de Britten kunnen wel de beste vruchten van de EU pakken (b.v. de appels), maar kunnen niet meer mee bepalen of het Elstar, Jonagold of een andere type appel is. Ofwel, ik betwijfel of deze situatie vrij is van nadelen.

Ik ben benieuwd naar de onderbouwing m.b.t. 'onnodige economische schade'. Je zet het neer als dit een waarheid is, terwijl dat argument op mij overkomt als een mening.

Note: zelf betwijfel ik overigens of er structuren en verdragen kunnen zijn die alleen maar voordelen kunnen opleveren zonder nadelen (met bijbehorende acties zoals meedoen of juist afhaken). Zodra ik me in zoiets verdiep, blijkt de waarheid meestal weerbarstiger.

Roelof

Dat hoeven de britten helemaal niet...

De Amerikanen handelen ook met de EU, en we weten allemaal dat privacy wetgevingen van Europeanen in de VS gewoon NIETS voorstellen.
En we handelen ook nog steeds met de VS...

Lekker natrappen weer van de britse overheid.... zat zeker een familie lid van Cameron ofzo daar?

De "onnodige economische schade" is naar aanleiding van de horror verhalen die al een tijdje de media rondgaan. Alsof GB na een Brexit niet meer bestaat, geen enkel land meer met ze wil handelen en ze aan hun lot worden overgelaten. Je hebt gelijk dat ze niet kunnen mee onderhandelen over een aantal zaken, maar ik vraag me af in hoeverre dat heel erg is. Ik denk dat de soep niet zo heet wordt gegeten namelijk.

Verdragen zijn in principe altijd een afspiegeling van de onderlinge krachtsverhoudingen van een land. Een goede graadmeter in de huidige diplomatieke arena is het Bruto Binnenlands Product (https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_countries_by_GDP_%28nominal%29).

Een goed voorbeeld is de relatie van de EU met Zwitserland en Noorwegen. De EU (UK niet meegerekend) heeft een BBP van iets meer dan 13 biljoen Dollar. Zwitserland komt met $0,6 biljoen aanzetten, Noorwegen met $0,4 biljoen. Dat geeft de EU een krachtsverhouding van meer dan 20 tegen 1. De afspraken reflecteren dat. Beide landen krijgen bepaalde voordelen op de Europese markt. In ruil daarvoor nemen ze 'vrijwillig' een deel van de Europese regelgeving over en dragen ze al even 'vrijwillig' bij aan de EU begroting. Feitelijk kopen ze hun toegang tot de Europese markt met Europese invloed op hun interne beleid en met geld. Dat is een geheel vrije keuze, ze kunnen ook van de toegang afzien. De keuze is dus net zo vrij als het afgeven van vingerafdrukken voor het paspoort, je kan ook niet reizen.

Met de VS is iets bijzonders aan de hand. De verhouding is pakweg 3-2, je zou dus een kwestie van veel water bij de wijn doen van beide kanten verwachten. Toch zie je dat de VS eigenlijk alleen maar neemt. Daar zijn twee redenen voor. De eerste is dat de EU het motto "samen sterk" niet goed begrepen heeft. Ten aanzien van Zwitserland maakt dat niet veel uit, maar bij de VS betekent dit dat je eigenlijk de krachtsverhoudingen met de landen afzonderlijk moet rekenen. Dat geeft de VS een overwicht van bijvoorbeeld bijna 6-1 op Duitsland, en in de orde van 25-1 op Nederland. De tweede reden is dat door het 'outsourcen' van de buitenlandse en machtspolitiek aan de VS in de periode 1945-1990, zowel de EU als de lidstaten zich nogal onervaren en dus naïef op het wereldtoneel gedragen, en regelmatig worden afgetroefd.

Met de UK zal de waarheid ergens in het midden gaan liggen. De krachtsverhouding geeft de EU een overwicht van iets meer dan 4-1, niet genoeg voor een dictaat a la Zwitserland, wel zouden normaal gesproken onderhandelingen licht in het voordeel van de EU moeten uitvallen.

"Gewoon de beste vruchten van de EU pakken" lukt werkt alleen als er een EU is. Juist bij privacywetgeving, gebaseerd op het uitgangspunt dat privacygevoelige gegevens in beginsel eigendom blijven van degene over wie ze gaan, zie je dat die machtskolos in het voordeel van burgers uitvalt. Als de EU uit elkaar valt kunnen machtskolossen als Google en Facebook landen tegen elkaar uit gaan spelen, het voordeel van de beste vruchten van de EU kunnen plukken verdwijnt voor individuele landen als de EU afbrokkelt. Er is een hoop mis met de EU, maar er is ook zoiets als het kind met het badwater weggooien.

Mijn hoop is dat de Brexit de rest van de EU doet wakkerschudden, dat eindelijk eens werk wordt gemaakt van het transparanter en democratischer maken ervan. En dat EU-politici (en politici in het algemeen trouwens) meer werk maken van het uitleggen waarom ze besluiten zo nemen zoals ze die nemen. Dat balletje ligt behalve bij politici ook bij de media wat mij betreft. In de jaren '90 verbaasde ik me er al over dat alle klachten over hoe onzichtbaar Europa voor veel mensen was in de media er niet toe leidde dat diezelfde media bijvoorbeeld naast "Den Haag vandaag" een "Brussel vandaag" in het leven riepen en er eens serieus aandacht aan gingen besteden.