De wet Computercriminaliteit III geeft de politie nogal wat bevoegdheden.
Een ervan betreft iets wat ze buiten toestemming van de rechter al deed, zelfstandig straffen zonder dat de rechter daar opdracht toe gaf.
Dat is vanuit principieel, rechtsstandpunt best wel raar.
Een en ander werd zoals steeds vaker in dit land van onderaf (bottom up in plaat van top down) erdoor gedrukt, erdoor gedrukt met als excuus dat het praktisch was, en daarna dan stilletjes gelegaliseerd (even de wet aanpassen).

Wat gebeurder er dan?
Meneer x werd veroordeeld voor bezit van content op een computer of media dat strafbaar was.
Die computer en media waren dan in beslag genomen, hoewel de verdachte recht had om de spullen terug te krijgen, de rechter er niet op geoordeeld had dat die spullen niet retour moesten, werden dan of alle spullen vernietigd, of alle data.
En dat is raar, de rechter had het immers niet bevolen.

Principieel raar.
Strafbaar materiaal neem je in beslag.
Niet strafbaar materiaal geef je terug.
Waarom ging het niet terug?
Omdat het zogenaamd teveel moeite was dat uit te zoeken.
En dat is ook raar want het NFI heeft veel expertise om data te filteren, dat is haar werk en op basis van dat werk is de verdachte ook veroordeeld. Het NFI vond alle data en dat was de basis voor een rechterlijke veroordeling.

Einde verhaal?
Nee.
Na de rechterlijke uitspraak was het kennelijk normaal dat de politie daar nog eigenhandig achteraan kwam met een eigen straf, alles vernietigen.
Reden, teveel uitzoekwerk?
Hoezo? NFI had immers alles al uitgezocht, en dat wat eruit gefilterd was kan ook vernietigd worden.
Nergens voor nodig om buiten de rechter om iemand harder te straffen door spullen (data) te vernietigen die niet strafbaar zijn.
Alles is immers tegenwoordig digitaal, pak je dat af, dan kan je gerust zeggen dat je vrijwel alles van iemand afpakt met een verwoestende uitwerking.
Kennelijk vonden we het niet erg zolang het zedendeliquenten betrof?
Maar vanuit principieel oogpunt is het raar en het is gevaarlijk dat niet te willen zien.

Dit proces, deze handige achterdeur van luiheid, deze gang van zaken buiten de rechter om is dus, lijkt dus nu kenneljk gelegaliseerd.
Is dat kwalijk?
Ja, dat is kwalijk, want het gaat niet alleen om zedendelicten natuurlijk, dat is alleen om de maatregel erdoor te drukken.
Dit princiepe kan ook jou en mij gaan treffen, dat kan journalisten gaan treffen, dat kan schrijvers en kunstenaars gaan treffen, dat kan kortom iedereen gaan treffen die content produceert die de politie niet uitkomt om wat voor reden dan ook.

Als de politie/overheid digitalecontent kan gaan lopen vernietigen met een rot excuus, teveel werk om het uit te zoeken, zijn we feitelijk beland op een zelfde positie van landen die we als beste jongetje van de klas lopen te bekritiseren.
Anderen betichten we van censuur terwijl we hier dus kennnelijk steeds meer achterdeuren open aan het zetten zijn om de overheid de mogelijkheid te bieden hetzelfde te doen :

Censuur plegen door data te vernietigen.
Censuur plegen door ongewenste meningen te vernietigen.
Censuur plegen door ongewenste literatuur te vernietigen.
Censuur plegen door ongewenste kunst te vernietigen.
Censuur plegen door ongewenste feiten te vernietigen.
Kan allemaal, op afstand zelfs.

En maar met dat morele vingertje blijven wijzen naar het zuiden en oosten van europa.
Ondertussen gebeurt het gewoon hier, de nederlandse rechtsstaat lijkt wederom * weer een stukje verder gekanteld te zijn onder excuus van valse voorwendselen, zoals het iedere keer gaat.
Is bepaalde criminaliteit dan niet erg?
Ja natuurlijk wel.
Maar ze kan nooit erger zijn dan de rechten van een heel volk afpakken, en dat is wat er weer gebeurt : het recht op bescherming tegen de overheid met tussenkomst van een rechter (en nog 1 en nog 1 als het moet to aan europa aan toe), ingeruild voor een politie die eigenhandig gaat bepalen wat wel en niet gewenste data is.
En omdat alles hier een gljdende schaal is met het risico dat we uitmonden bij onder het mom van een paar ongewenste mb aan data (en politieke of andere opvattingen) vervolgens terabytes aan data vernietigen, alles vernietigen wat je niet uitkomt om termijn.
Dat is censuur.

Staat die deur naar censuur werkelijk open, wagenwijd open zelfs?
Daar lijkt het wel op.
O, valt het mee want een klein beetje maar?
Die deur hoort toch gegarandeerd naadloos dicht te zijn?

Nederland kan dan wel die zogenaamde persvrijheid hebben en de media niet bezitten, maar dat lijkt meer en meer gecompenseerd met vele andere maatregelen die ons in principieel opzicht steeds minder van de staten doen verschillen die we zogenaamd veroordelen.

Om met een voormalige staatsecretaris te spreken, in variatie, 'als je de bron aanpakt kan het eindproduct ook niet zoveel meer worden'.
Als je de creatieve knop breekt (alvast wist en vernietigt), de data in de vorm van een mening een schrijver, de data van een kunstenaar, of de data van een kritische journalist, dan zit het met die ongewenste output ook wel snor : zero!
Data vernietigen die je niet uitkomt maakt gegarandeerd dat er geen output meer is, geen kritische pers, geen boeken , geen kunst, geen films, geen kritiek.
Omdat de data versleuteld was of er wel iets tussen zat wat men niet aanstond of kon gebruiken als excuus om alles te vernietigen.

Laat dat label tolerant maar zitten, Censuur door Censuur BV Nederland


* Kantelkantelkantel
..
Weg referendumrecht
Verboden referendum over referendum
Aftapwet sleepnetwet
Hackwet censuurwet?
..
..
Alles egaal gewist!