Maar wat ik niet goed snap is waarom je, als je data je lief is, iets anders dan HGST schijven zou kopen.
Krijgen ze die Seagate schijven gesponsord ofzo?

Met genoeg redundantie kun je met elk uitval percentage leven.
En andersom : 0.43% uitval is uitstekend, maar op de volumes van backblaze zijn dat nog steeds veel gigabytes aan data die uitvallen - en dus redundant aanwezig moeten zijn.

Met een achterkant-envelop berekening zou ik zeggen :

1.0043 * <gewenst volume> bij HGST, of 1.0090 * <gewenst volume> bij Segate.

Je hebt dan bij Seagate 1.0090 / 1.0043 x extra opslag nodig vgl met HGST . (dus 1.00467 * zoveel).
Als Seagate 1/(1.00467) van de prijs van HGST is - 99.53% speel je al gelijk .
Er komen natuurlijk wat overhead kosten (extra maintenance om kapotte disken/pods/cabinets/ te vervangen, en evt nog iets als meer stroomverbruik/DC ruimte voor wat meer disken.


Als simpele 1-disk-consument moet je voor disk-redundantie van één naar twee : een verdubbeling - cq 50% overhead voor je redundantie.

zo te lezen https://www.backblaze.com/blog/vault-cloud-storage-architecture/

werkt Backblaze met 17+3 : dus 17/20 volume dan wel 3/20 redundantie-overhead. (15% . Bij je 'raid mirror' is het 50%).

Ik neem aan (ik heb er niet heel erg naar gezocht) dat hun keuze voor de drie merken is dat ze niet op één fabrikant willen hangen . En misschien hun volume aan disken niet makkelijk door één fabrikant geleverd kunnen krijgen.
Verder zie je de statistieken van een bepaalde serie van een fabrikant pas nadat je die een tijd draait. Daarna beslis je misschien om meer of minder van een bepaald type te kopen - maar je hebt dan al een groot aantal in gebruik.
Zowel hier met de verbetering van seagate als in het verleden blijkt dat de kwaliteit van een fabrikant in de tijd - en per serie drives - kan veranderen.

Dus ja - bij elkaar is het m.i. niet onbegrijpelijk dat ze nog steeds ook Seagate gebruiken.

De gegevens en research van Backblaze en Google (ondanks dat ik die laatste verder een k..bedrijf vind) zijn super waardevol.
Ik had in de jaren negentig al genoeg eigen waarneming gedaan met betrekking tot Seagates im die niet meer te kopen (incl. harde schijven die letterlijk vastsloegen, en stopten met draaien), dus super leuk om later in de Backblaze data te zien dat die eigen waarnemingen niet zo anecdotaal waren als ik dacht.

In mijn eigen fileservers (RAID6) zitten nu alleen HGST schijven, inderdaad geselecteerd op basis van de Backblaze data. Eentje draait er inmiddels 5,5 jaar, word zeer intensief gebruikt, en nog steeds nul reallocated sectors en nul problemen.

Via een Google onderzoek heb ik het volgende geleerd: Ik dacht altijd zoals de meesten dat je harde schijven het beste zo koel mogelijk kan houden, maar dat blijkt niet waar te zijn. Op basis van de data van Google weet ik inmiddels dat de optimale temperatuur ergens tussen 40 en 45 graden is. Daarboven maar ook eronder is meer uitval.

Ik ben van HGST naar Seagate gegaan. HGST werd ook steeds minder naar verloop van tijd. HGST is inmiddels al langer onderdeel van WD.

Betrouwbaarheid van een disk hangt af van het model disk, temperatuur, gebruik, leeftijd, en zo nog een reeks parameters. Vergelijken per merk heeft weinig zin als er grote verschillen zijn per model. Het lastige is dat je pas achteraf weet hoe goed een drive het doet, en tegen die tijd is het model al vervangen door een ander model.

Het heeft ook geen zin disks uit oudere generaties te vergelijken met nu. Seagate drives waren vooral slecht rondom de overstromingsperikelen in Thailand begin jaren 10. Toen kregen ze een slechte naam. IBM Deskstar (later opgegaan in Hitachi/HGST) kregen de bijnaam Deathstar sinds het begin van de jaren 00.

Je moet er altijd vanuit gaan dat de hard disks zullen falen. Dat betekent: backups maken.