Hoogleraar: corona maakt gemis landelijk elektronisch patiëntendossier duidelijk
Het coronavirus confronteert zorgpersoneel en ziekenhuizen met het ontbreken van een landelijk elektronisch patiëntendossier, omdat informatie van overgeplaatste coronapatiënten niet direct is in te zien, zo stelt Frank Bosch, internist-intensivist in ziekenhuis Rijnstate en hoogleraar acute interne geneeskunde tegenover EenVandaag.
Meer dan drieduizend coronapatiënten zijn sinds september vorig jaar naar een andere zorgregio overgeplaatst. Patiëntgegevens zijn echter niet meteen voor het behandelende ziekenhuis inzichtelijk, waardoor informatie wordt uitgeprint, gefaxt of op dvd wordt gebrand. "Als hoogopgeleide professional ben je dus bezig om gegevens over te typen, terwijl je die tijd liever aan de patiënt besteedt", laat Bosch weten.
Hij schat dat de zorg wekelijks honderdduizenden euro's kwijt is aan hoogopgeleid personeel dat medische gegevens in systemen aan het invoeren is. Soms kan het wel een uur duren voordat alle gegevens goed zijn overgenomen, aldus de hoogleraar. Daarnaast is er een risico op fouten waarschuwt hij.
Een situatie die met een landelijk elektronisch patiëntendossier voorkomen had kunnen worden. Het EPD werd echter in 2011 mede vanwege privacyrisico's door de Eerste Kamer getorpedeerd. "Dat is nog altijd te merken", merkt Bosch op "Corona confronteert ons nog eens extra met een al heel lang bestaand probleem: het ontbreken van een landelijk EPD."
Er is echter een wet in de maak die digitale gegevensuitwisseling in de zorg verplicht. Deze verplichte digitale gegevensuitwisseling moet ervoor zorgen dat patiënten straks minder vaak hun verhaal hoeven te vertellen, geen onnodige onderzoeken hoeven te ondergaan en er minder kans is op foute diagnoses of niet passende behandelingen, aldus het ministerie van Volksgezondheid toen het wetsvoorstel via Internetconsultatie.nl werd aangeboden.
"We willen met de wet regelen dat systemen met elkaar gaan praten, en dat mensen in dezelfde taal spreken. Zodat niet fysiotherapeut met bb bovenbeen bedoelt, en een arts bovenbuik", stelt demissionair minister Van Ark voor Medische Zorg. "Maar dit heeft nog best wat voeten in de aarde." Het wetsvoorstel moet eerst nog langs de Ministerraad voordat het naar de Tweede Kamer kan. Wanneer dit zal zijn is nog onbekend.
Geen vergissingen meer mogelijk. En wie geeft er nog om privacy nu er een pandemie is? Privacy ligt in een coma op de IC.
Vrijwilligers on de waarde professor uit te leggen welke middelen voor data-uitwisseling er nog meer bestaan tussen overtypen en een Database van Frankenstein in...
Wat wel handig zou kunnen zijn, is een patiëntendossier op een soort van full-size simkaart die je in je beurs kan bewaren en waarvan de geïntegreerde microcomputer bepaalde records, middels PKI, vrij kan geven die op de eerste hulp van belang kunnen zijn.
De huisarts kan dan het lokale dossier (of delen daarvan) overzetten naar de de simkaart en patienten kunnen deze gebruiken als ze van behandelaar wisselen. Dat voorkomt ook grasduinen in dossiers of het verwisselen van patiënten omdat de patiënt fysiek aanwezig moet zijn bij de betreffende behandelaar of instelling.
Zorgpersoneel roept altijd maar dat ze meer toegang tot data moeten hebben, maar in de praktijk gaan ze met de data van anderen om als kleuters met speelgoed.
Natuurlijk wil je dan zo'n dossier goed beveiligd willen kunnen versturen, dus daar zullen ook standaards voor nodig zijn. Naast versturen kan het algemene deel van het patiëntendossier dat voor spoedeisende zaken nodig is op een smartcard geplaatst worden die mensen bij zich kunnen dragen.
Dat kan allemaal worden opgezet los van een infrastructuur die alle zorgverleners toegang geeft tot alle dossiers. Dingen aan elkaar op kunnen sturen is iets anders dan dingen bij elkaar kunnen opvragen, ook qua beveiliging.
Het LSP is er natuurlijk al, dus er zijn al berichtformaten ontwikkeld voor uitwisseling. Het whitebox-systeem dat op initiatief van Amsterdamse huisartsen is ontwikkeld kent ook berichtformaten, waarin inhoudelijk dacht ik iets andere keuzes zijn gemaakt. In beide zit al een hoop denkwerk, dus dat lijkt me een goede basis om verder op te werken.
Dit klinkt zinnig en lijkt weloverwogen en technisch goed realiseerbaar.
Echter, deze optie is ook al in 2017-2019 door de landelijke commissie vaccinatie administratie ingedoken.
Let wel, hier zaten in:
het ministerie van vaccinatie bij, de GGD's, de GGZ, de huisartsen verenigingen, de ambulante medische zorg, de ambulance diensten, landsadvocaten, de Raad van State et cetera.
De hele mik was erbij betrokken.
De conclusie na heel ruim beraad was om juist met het oog op eventuele crisis, waarbij een grote omvangrijke inzet van registraties van vaccinatie kan komen kijken, wil je een decentrale door de sector zelf beheerd dossier en gerund systeem.
Niet een persoonlijk bewijs op een sim of andere digitale drager, omdat je die weer kwijt blijkt te kunnen raken en er onderweg nog van alles anders mee kan gebeuren.
Conclusie en invoering besluit van Hugo de Jonge was hierna:
1. we doen GEEN digitaal paspoort of persoonlijk bewijsmiddel van inenting,
want onverstandig en dubbelop vanwege het volgende alternatief:
2. we doen wel een decentraal archief beheerd, bewerkt en gerund door de medici zelf, geschikt om 20 jaar mee te kunnen.
Lijkt me vrij helder. Zo heeft Hugo de Jonge ook de opdracht gegeven om het te laten optuigen en uitvoeren....
Programma van Eisen en alles is in die tijd uitgewerkt en op allerlei rampen en individuele scenario's toegeënt.
Dus beide suggesties van hierboven zijn goed bedoeld maar echt volstrekt overbodig!
1. we doen GEEN digitaal paspoort of persoonlijk bewijsmiddel van inenting,
want onverstandig en dubbelop vanwege het volgende alternatief:
2. we doen wel een decentraal archief beheerd, bewerkt en gerund door de medici zelf, geschikt om 20 jaar mee te kunnen.
In de eerste plaats is er niks interessants te halen.
In de 2de plaats heb ik dat 50+ jaar niet nodig gehad. Dus ook 50+ jaar niet nodig dat iemand naar eigen inzicht in mijn gegevens kan grasduinen en ik alleen maar achteraf misschien kan vaststellen dat dat gebeurd is.
Het belang dat de boel niet op straat ligt is in elk geval wat mij betreft vele malen groter dan het risico op een misser omdat de niet-spannende gegevens voor het graaien liggen.
Waarom moet de beste man zich zo nodig met MIJN leven bemoeien!?
En medici/zorgpersoneel confronteren ons ook al langere tijd met een al lang bestaand probleem: Het niet veilig om kunnen gaan met privacy gevoelige gegevens.
Kom met een systeem dat wel veilig is, en personeel dat hier zorgvukldig mee om gaat, en dan praten we verder. Tot die tijd is een decentraal systeem (ingeplantte chip, barcode in de nek, smartcard, of ponskaart aan een touwtje om de grote teen) een betere oplossing.
Dat de zorg-sector anno 2021 nog steeds niet voorbij de fax en het printje komt, zegt meer over sector zelf. Genoeg moderne decentrale alternatieven beschikbaar zonder meteen een EPD op te tuigen.
1. we doen GEEN digitaal paspoort of persoonlijk bewijsmiddel van inenting,
want onverstandig en dubbelop vanwege het volgende alternatief:
2. we doen wel een decentraal archief beheerd, bewerkt en gerund door de medici zelf, geschikt om 20 jaar mee te kunnen.
En dat is dus juridisch / EU technisch volstrekt onbehoorlijk bestuur!
En dat is juridisch bij voorbaat al verboden.
Dus kunnen de bestuurders het optuigen ervan beter staken.
Ze zijn namelijk hiervoor niet onschendbaar.
Opzettelijk onbehoorlijk bestuur op deze schaal en verstrekkendheid is de overtreffende trap van vertrappen van de rechtstaat.
Hij schat dat de zorg wekelijks honderdduizenden euro's kwijt is aan hoogopgeleid personeel dat medische gegevens in systemen aan het invoeren is. Soms kan het wel een uur duren voordat alle gegevens goed zijn overgenomen,
1. Lager opgeleid administratief personeel kan op typen. Als de artsen maar leesbaar schrijven, in enige standaard terminologie.
2. Deze arts gaat er dus wel blind op willen vertrouwen dat bij de oorspronkelijke invoer (door de voorgaande arts/zorgmedewerker) er geen type-fouten gemaakt zijn. Of is dat een ander zijn probleem/aansprakelijkheid?
3. Het overnemen van informatie van papier of fax hoeft dus niet uren te duren. Er zijn oplossingen te bedenken die via bv een ocr-oplossing in minuten een printje ingelezen hebben. Dat gebeurt dagelijks al bij veel organisaties met facturen, brieven ,etc. Waarom dan niet in het ziekenhuis? (En bij twijfel kan altijd de scan zelf geopend worden.)
Er is meer op deze wereld dan het EPD. Als je maar flexibel wilt denken.
Deze posting is gelocked. Reageren is niet meer mogelijk.
Specialiseer je in Forensisch ICT
Online informatieavond 19 november
Wil jij je specialiseren in digitaal forensisch onderzoek? Je kennis verbreden en tech-nische vaardigheden ontwikkelen? Ontdek de cursus- en opleidingsmogelijkheden van Hogeschool Leiden:
- Bachelor Informatica Forensisch ICT (deeltijd)
- Master Digital Forensics (vol- en deeltijd)
- Module Mobile Forensics
- Module Data Analytics
Interesse? Meld je aan!
Cybersecurity Trainer / Streamer
Toe aan een nieuwe nieuwe job waarmee je het verschil maakt? In de Certified Secure trainingen laat je deelnemers zien hoe actuele kwetsbaarheden structureel verholpen worden. Ook werk je actief mee aan de ontwikkeling van onze gamified security challenges. Bij het maken van challenges kom je telkens nieuwe technieken tegen, van Flutter tot GraphQL, van Elastic Search tot Kubernetes.
