Door Anoniem, vr. 12-11, 23:58 uur : Momenteel mogen woningbouwcorporaties geen "bijzondere" persoonsgegevens, zoals gezondheidsgegevens en strafrechtelijke gegevens schriftelijk verwerken, alleen mondeling. Ze mogen ze niet in hun systemen opslaan én ze mogen die gegevens ook niet delen met bijvoorbeeld de wijkagent, de gemeente of met hulpverlenende instanties/organisaties.
Dit betekent dat ze géén dossier mogen maken van huurders die overlast veroorzaken en ook dat ze geen hulpverlenende instanties op deze probleemhuurders mogen afsturen. Daardoor blijven medebewoners/omwonenden vaak in de kou staan wanneer iemand in hun flat (of straat) overlast veroorzaakt waardoor hun woongenot ernstig wordt aangetast.
De privacybescherming van de probleemhuurder verhindert het behartigen van de woonbelangen van medebewoners. Ook het aantonen van woonfraude (illegale onderhuur bijvoorbeeld) of het aanpakken van drugsgerelateerde criminaliteit (inbraken, intimidatie) worden door deze privacybescherming zwaar bemoeilijkt.
Dit wil Ollongren oplossen door woningbouwcorporaties toe te staan om van dergelijke huurders een dossier aan te leggen.
Het gaat dus niet om een screening/inventarisering op bijzondere kenmerken van alle huurders.
Ook wil O. alleen bepaalde functionarissen binnen de woningbouwcorporaties toegang geven tot deze dossiers (sociaal beheerders bijvoorbeeld).
Woningbouwverenigingen hebben het feitelijk goed voor met alle huurders. (Dat inzicht ontbreekt bij gemopper, niet alleen hier, maar algemeen ook zo kenmerkend voor de meerderheid van reacties hier.)
Maar het ontbreekt woningcoöperaties ernstig aan handvatten om de al of niet recidive rotte appels te isoleren.
Elke huurder heeft recht op handhaving van het woongenot, maar dat betekent niet het recht om zelf invulling te geven aan 'jouw' woongenot zonder rekening te houden met wat het algemeen woongenot voor medehuurders inhoudt; summier vastgelegd in een huurovereenkomst.
Nu is om dat laatste tegen te gaan wel een kader ontstaan met het van kracht worden m.i.v. 1 juli 2017 met de
Wet aanpak woonoverlast (aso-wet), maar het is deels nog een papieren tijger omdat het woningbouwverenigingen ontbreekt aan de mogelijkheid om dossiers aan te leggen van recidive overlastveroorzakers en deze te delen met andere woningbouwverenigingen met als gevolg dat na bijvoorbeeld een kantongerechtelijke uitspraak tot uithuiszetting de overlastveroorzaker 'aan de andere kant van de stad' opnieuw het woongenot van anderen kan gaan verstoren.'
Wettelijk toestaan om op basis van
tot nu ontbrekende noodzakelijke gegevens, deze overlastveroorzakers op hun geschiedenis van ernstige overlast, elders of op de huidige plaats, aan te kunnen spreken, dát wil Olongren met deze aanvulling naast de aso-wet van juli 2017 bereiken.
Dit kan volgens mij goed gaan als betreffende dossiers niet vanaf internet toegankelijk zijn. Een beetje terug naar de tijd van de ijzeren kast met mappen op kantoor. (Thuis werken valt dan wel af).
Wat zou erop tegen zijn om in het geval van administratie van recidive ernstige overlastveroorzakers, deze dossiers per post of telefoon te gaan communiceren? Dat moet dan maar zo. Het belang is gewoon te groot om dit wetsvoorstel te laten vallen, waarmee ik op je volgende punt kom...
Dat is volgens mij de enige oplossing vanuit het perspectief van cyberveiligheid. Er zouden wetten moeten komen om dergelijke databases van algemeen noodzakelijke maatschappelijke instanties altijd off line te houden. Met handhaving en straffen.
Is dat nog uitvoerbaar? het is bijna reactionair (niet negatief bedoeld) na onze mondiale digitalisering die al zo'n veertig jaar bestaat. Ter vergelijking: teruggaan naar de kolenkachel omdat aardgaswinning om diverse reden achterhaald raakt is ook geen winnend alternatief.
Aangezien ik dit niet zie gaan gebeuren (agenda van het World Economic Forum),9 betekent het tégen het voorstel van O. zijn omdat dit veiligheidsrisico's vergroot, een cadeautje voor aso's in de sociale woningbouw
Ik kan niet plaatsen wat je met het laatste bedoelt, maar mijn visie op de kritiek op Olongen's voorstel is wat ik steeds vaker constateer: De privacy wetgeving is in hevig dispuut met handhaving van normen en waarden die voor iedereen uitsluitend als doelstelling hebben: een prettige veilige samenleving te onderhouden waar iedereen zich gezond en wel kan en mag voelen. Daar zijn ook plichten aan verbonden: het accepteren dat ieder mens je medemens is en dat je die respecteert.