Oef. Waar te beginnen.
Zo maar een paar gedachten...
De VS.
Sinds het trauma van Vietnam (jaren 70) is de polarisatie in de VS steeds groter geworden.
Het was de eerste grote oorlog (sorry Politionele Actie) die de VS verloor. En het land zwaar verdeelde.
In de jaren erna nam de polarisatie tussen de Reublikeinen en Democraten steeds meer toe. Waar ze voorheen nog konden samenwerken en discussieren, is dat in de decennia erna steeds meer gestopt. Rebublikeinen zagen het als een manier om kiezers aan zich te binden. De ander tot vijand te maken. En dus ook niet meer willen onderhandelen.
Toen kwam 9/11. Amerika werd op haar eigen grondgebied aangevallen. Dat was in ruime 2 eeuwen niet gebeurd. De psychologische schade daarvan voelen we vandaag de dag wereldwijd nog.
Amerika ging zelf in de aanval. Een inval in Afganistan en in Irak. Beide keren werd er beloofd dat het maar een kort zou zijn. Het duurde decennia.
In de tussentijd regeerde de angst. Politici konden het zich niet veroorloven dat er een volgende aanval op Amerikaans grondgebied zou plaatsvinden, en ziedaar de Patriot Act werd geboren.
Met de nodige maatregelen waardoor veiligehdisdiensten toegang tot data kregen, zonder dat dat bij de eigenaar gemeldt mocht worden (om maar wat te noemen).
Controles op luchthavens werden uitgebreid.
Vloeistoffen mochten niet meer mee met de handbagage. (Maar het lukte nog wel iemand om een bamboe buisje, en 3 bakjes met poeder aan boord te krijgen. Genoeg om buskruit te maken en er iets mee af te vuren, als ze gewild had)
Angst en paranoia leven op als een land onder druk staat. Er worden dan zondebokken gezocht.
Figuren als Trump gooiden vervolgens alleen nog maar meer olie op het vuur van de publieke opinie. Zij hadden een vijand nodig om zich tegen af te zetten. (Net als Newt Gingrich in de jaren '90)
Is het incompetentie. Misschien.
Maar voorbedachte rade kan ook. Om de eigen persoonlijke korte termijn winst veiig te stellen. Namelijk het pluche van de politieke baan.
In Trump's geval: om onder zijn rechtzaken uit te komen. Mocht hij weer verkozen worden, dan is get maar de vraag of hij vrijwillig vertrekt. (Misschien tussen 6 planken)
Al decennia is er een run to the bottom aan de gang.
Onderwijs wordt slechter.
Politici polariseren. Het liefst met simpele one-liners met zo min mogelijk echte inhoud. (Geert Wilders is daar groot mee geworden)
Sociale Media duwt/lokt mensen bubbels van gelijkgestemden in. Het zijn echokamers waar ze alleen hun eigen mening in versterkt terug horen. En dat dan als de absolute waarheid verslijten.
Discussie met andersdenkenden vermindert of stopt. Die worden namelijk als "de vijand" gezien. Termen als MSM helpen daar ook aan mee. Wij tegen zij.
Mensen maken zo hun eigen werkelijkeheid en hun eigen waarheid.
Parallel aan de ontwikkelingen in de VS, heeft Nedeland (en europa) een soortgelijke ontwikkeling doorgemaakt.
Eerst de opkomst van Pim Fortijn die alles op scherp zette. Zelf heb ik zo mijn twijfels of hij wel echt al zijn scherpe uitalingen geloofde. De man polariseerde om anderen uiit hun tent te lokken en met een snelle babbel in een hoek te praten.
Egoisme. Narcisime. Dat straalde hij uit. En simpele one-liners die goed in het oor lagen.
Maar aan concrete inhoudelijk goed onderbouwde oplossingen ontbrak het.
Fortuin was een eenling. De FPF die hij achter liet, was na een paar maanden al over straat aan het rollebollen en zijn weg kwijt geraakt. Zoiets zie je nu ook al met het NSC gebeuren.
Toen kwam Wilders in de spotlights. Ook een volksmenner. Iemand die alles op scherp zet, als hij er maar aandacht en stemmen door krijgt. En na hem nog een paar kopieen.
Allemaal willen ze controle. Omdat ze zich bedreigd voelen. Bang zijn (ook al ontkennen ze dat zelf) voor andersdenkenden.
Andere partijen zoals de VVD roepen al decennia dat ze DE partij van law and order zijn. En stemmen dus voor alle maatregelen (die ze vaak zelf bedacht hebben!) die meer macht en invloed geven aan politie, justitie en veiligheidsdiensten.
Maar je zult ze nooit maatregelen zien intrekken, omdat die toch niet gewerkt hebben.
Want dan lijden ze gezichtsverlies.
Ook hier zie je paranoia, egoisme en machtshonger in de voorstellen terug.
Met de onrusten in het land (coronoa demonstraties die uit de hand liepen, andere geweldadige opstootjes, brandende fakkels voor het huis van een minister) zie je dat politici steeds minder oog hebben voor de belangen van de burgers en nog meer inzetten op controle en toezicht. (witwas en fraude spoken. met de toelsagenaffaire als topper)
Met enige regelmaat worden spoken als terroristen en kinderporno gebruikt om die wetten er door te krijgen. Want wie kan nu tegen die bestrijding zijn. Inhoudelijke discussie wordt zo onmogelijk gemaakt, en wetten niet op hun inhoud en consquenties gewogen. Ben je tegen, dan zul je we een crimineel zijn of er vriendjes mee zijn. Polarisatie. Wij tegen hen.
Nu is het argument altijd dat we niet weten van de veiligheidsdiensten achter onze rug allemaal verhinderd hebben. En dat is heel goed mogelijk. Maar omdat niemand daar ooit inzicht in wil geven, ook niet getalsmatig, moeten we hun maar geloven op hun blauwe ogen.
De enige keer dat we het zeker weten, is als het goed fout gaat. Zoals de aanslag in Parijs (enkele jaren terug) waarbij de veiligheidsdiensten al weken wisten wie de daders waren en dat ze zoiets zouden doen.
Maar de alarmbellen gingen, ondanks alle controle maatregelen en verzamelde zeeen aan data, pas af toen de aanslag al gebeurd was.
De (ondertussen voorspelbare) reactie van politici was uiteindelijk: we hebben nog meer controle nodig.
Anders zouden ze nog meer gezichtsverlies lijden.
Ik denk niet dat er een grote wereldwijde samenzwering is. Al was het alleen maar dat zoiets niet geheim gehouden kan worden. Het is eerder een wensdenken van mensen die een grijpbare simpele oorzaak zoeken. Complexiteit is te moeilijk aan het worden voor een steeds grotere groep mensen.
Zie ook de "baby etende, bloeddrinkende democraten"-waanideeen.
Dat is de oogst van de paranoia die politici zelf gezaaid hebben in de decennia ervoor.
Dit wordt ondersteund en versterkt door de afbraak van het onderwijs. De verdomming van veel TV programma's. De echokamers van Sociale Media. etc
Allemaal zaken waar politici niet per se een rol in hebben gehad, maar ook niet tijdig gestopt hebben.
Ook de maatschappij zelf is er debet aan. Mensen willen die echokamers. De simpele TV programma's waarbij ze niet na hoeven te denken.
Of in ieder geval laten ze ze niet links liggen.
Is er een oplossing?
Doorgaan is een doodlopende steeg. Politici en burgers zaaien zelf de storm die er aan zit te komen.
Mocht er een positieve stroming opstaan die een ander postiever wereldbeeld weet uit te dragen (denk JFK, denk ???), dan kunnen we die storm misschien voorkomen.
(Maar zelf zie ik het donkergrijs in)