Door Anoniem: Zou het naïef zijn om te veronderstellen dat deze gegevens op termijn niet ook middels een 'reparatiewet' worden opgenomen in de bestaande bewaarplicht?
De term is eerder "paranoïde". "Naïef" zou zijn om geen rekening te houden met de mogelijkheid dat zoiets bewaarheid zou kunnen worden.
De kans lijkt me voorlopig klein, maar je weet hoe gehaaid fred&ivo&vrinden zijn op "meer bevoegdheden" en toegang tot of het maken van allerhande databases, of dat nou nodig is of zelfs nuttig zou kunnen zijn of niet. Om te beginnen wordt er zelden of nooit de moeite genomen serieus na te denken of het niet ook anders kan (zie implantatendatabase).
Bedenk daarbij ook nog eens dat keer op keer eerst geprobeerd wordt nieuwe ICT infrastructuren in te voeren omkleed met vele toezeggingen omtrent security en privacy, om vervolgens achteraf iedere keer weer te moeten constateren dat beloofde goede uitvoer en naleving daarvan tekort schiet (wie raadplegen de database, hoe vaak, waarom, voor welk doel en met wiens toestemming?).
Lijkt me een duidelijk principe: Toezeggingen of zelfs in de wet verankerde "garanties" zijn gewoon niet genoeg.
Meest vernietigende voorbeeld was wel het nog voor de wet goed en wel aangenomen was omzetten van "harde garanties" dat paspoortvingerafdrukken nooit voor opsporingsdoeleinden zouden worden gebruikt, in het mandaat de vingerafdrukken ook maar gelijk in de criminelendatabase op te nemen als je ze toch "vrijwillig" bij de paspoortambtenaar kwam afleveren, want wel zo handig, toch? Dat was wel een erg grote druppel, dat.
Conclusie: Garanties zijn er niet in de politiek en dus ook niet op lange termijn in de wet, want de politiek maakt de wet.
Gevolg: Willen we niet dat er toegang toe verkregen wordt, mag de data niet opgeslagen worden. Zie ook het "recht vergeten te worden". Nu weet je ook waarom kamelenherders in de woestijn het vroom vinden om sommige dingen (of beesten) ongeteld te laten. Sommige dingen moet je gewoon niet willen weten. Iets waar wij nu achter komen in deze tijd van werkelijk stortvloeden aan allerhande data.
Controle blijft daarmee iedere keer weer beperkt tot het belang van de overheid, namelijk controle op de burger uit eigenbelang, waarbij de controle ten behoeve van het belang van de burger blijft liggen.
Terwijl dat toch eigenlijk andersom zou moeten werken. Ons staatsbestel laat de burgers hier gewoon in de steek.
Ik zeg niet: De politici, want betere politici krijgen we toch niet. Daarom zijn we een democratie, om ons met "checks and balances" tegen het gespuis aan de top te beschermen. Dat geldt dan dus ook voor databases die anders zomaar ineens ons leven kunnen gaan beheersen.
Ook op het gebied van de slimme meter zijn er voldoende onbeantwoorde vragen als het gaat om de veilige inrichting van de infrastructuur, privacy en wie daarop toezicht houdt.
Want vooralsnog lijkt het zo dat de netwerkbeheerders ook voor eigen toezichthouder moeten 'spelen'.
Meer armslag heeft het CBP en andere wettelijke basis gewoon niet. Een zoveelste toezichthoudende (en dus geld van op wie ze toezicht moet houden vangende) quango* lijkt me nou niet de meest zinvolle oplossing.
Vertrouwen is een groot goed, krediet nemen op toekomstig vertrouwen zonder een redelijke waarborg valt mijns inziens onder gokken.
Alleen al op het punt van security geen beste basis om vanuit te vertrekken.
Vertrouwen moet verdiend worden, maar wordt tegenwoordig voor present aangenomen bij, of zelfs afgedwongen van de burger. Zie je binnen de hele overheid en wat daar zo omheen hangt, en aan alle databases van de vele electronische dossiers en persoonsgegevensdatabases tot en met de ovfaalkaart.
Eigenlijk alleen het rekeningrijden is succesvol afgeschoten, en dan vooral vanwege de kosten van zo'n dom kastje. En vervolgens worden er alsnog initiatieven met vergelijkbare problematiek naarbinnen geschoven. Zoals daar zijn die automatische nummerplaatherkenning met opgerekte databases, maar ook dat Europese plan om in iedere auto een "zwarte doos" met gps en gsm verplicht te stellen, want dat scheelt (volgens hun berekening) wel 2500 doden over heel de unie ofzo. A raison van een tiental miljarden, dus dan weet je weer wat een gered leven waard is (iets van vijf miljoen euro per stuk).
En dan vinden ze het gek dat de burgers een beetje misselijk worden van het voortdurend buitenspel gezet worden maar wel gedwongen worden de hoge heren betweters te vertrouwen, met alles inclusief je wachtwoorden aan toe.
Misschien niet zo'n populaire gedachtegang, maar toch eens gezegd; op het punt van bijvoorbeeld privacy waarborgen kunnen we nog veel leren van onze oosterburen, die wel leer hebben getrokken uit ingrijpende historische 'anti democratische missers' en hoe dat te 'voorkomen'.
Onze oosterburen zijn geen boeman meer, echt niet. Zij hebben van hun fouten proberen te leren, wij (en onze grote voorbeelden) nog niet. We kunnen beter daarheen kijken dan naar de westerburen danwel de herrieschoppers in het verre westen.
* De Nederlandse term is iets van private uitvoeringsinstelling met publieke danwel bestuursrechtelijke taak. Hebben we een stuk of 3000 van.