@15-08-2020, 10:30 door Anoniem
Privacy is belangrijk maar de hele economie platleggen en duizenden doden lijkt me toch echt iets belangrijker.
Hier val je volgens mij in een oneigenlijk gekozen tegenstelling als beslis criterium.
Het is natuurlijk niet zo dat het een niet zonder consequenties verregaand ten koste van het ander blijft.
Het blijkt medisch gezien niet zo dat elke 1 op 1 besmetting onvermijdelijk 100% uniform qua effecten hetzelfde uitpakt als de voorgaande of vele mogelijke opvolgende besmettingen.
Besmettingen vormen als het ware clusters.
En effecten in clusters kunnen qua effect per keer nou eenmaal zeer verschillend doorwerken.
De tegenstelling privacy en economie platleggen is iets dat ietwat begrijpelijk afkomt van communicatie adviseurs die vermoed / hoop ik een "positief" effect op de uitkomst op het geheel beoogt.
Alleen verengt het de beslissing-overwegingen in verregaande problematisch.
Enerzijds lijkt een ver-enging tot 2 of 3 factoren - privacy, doden en economie - vanuit regering perspectief wellicht onvermijdelijk.
Bijvoorbeeld als je uitsluitend langs communicatie tactieken blijft denken.
Wat aan het begin van een "crisis" in gevallen potentieel enig nut toegedicht kan worden.
Die tegenstelling redenatie met slechts 2 tot 3 factoren biedt dan de grootste kans op bereiken van een beoogd effect.
Tegelijk zitten we nu eenmaal wel in een gevorderd stadium.
Daardoor liggen de kaarten inmiddels echt anders.
Maar het wordt dan wel erg betrekkelijk en onnodig als het doel van de fuik-argumentatie reeds binnen de perke is.
Ook als het doel is het gaandeweg onder controle houden van een verspreiding c.q. het onder controle willen brengen van een verspreiding.
We doen onszelf gewoon tekort als we onszelf in overwegingen blijven beperken tot de communicatie, marketing en sales c.q. "draconische" gevolgen denk-kaders.
Dan missen we opties waar we als groepen of individu ook voor kunnen gaan.
Nog los van wat ze werkelijk als effect hebben zijn er ook concrete voorbeelden van het denken in dergelijke dualiteiten te geven.
Ter illustratie van relevantie van vermijd denken in dualiteiten en/of draconische uitersten even een paar voorbeelden.
Voorbeelden die zich recent voordeden en waar de overheid pas in later stadium andere opties als reële overweging ging toepassen.
1. het testen op luchthavens van reizigers.
Leek in Nederland zwaar taboe, maar wordt volgens media berichten nu opeens wel gedaan.
In Ijsland werd dat overigens al half februari gedaan.
Een ding is duidelijk, Nederland zat begin Maart 2020 duidelijk in een discussie van uitersten en draconisch beelden.
(is Corona wel/niet catastrofaal van omvang).
Hadden media breder gekeken en ook meer Duitstalige media gevolgd dan was deze optie al eerder opgedoken.
Zoiets vereist wel dat journo's wat meer Duits willen spreken en lezen om hun beter beroep uit te oefenen, maar dat is natuurlijk wel gewoon ook een haalbare en realistische optie.
Saillant is natuurlijk ook dat het privacy debat rondom Snowden onthullingen in Duitsland en andere Duitstalige gebieden nadrukkelijker werd gevoerd dan hier, hetgeen gezien ervaringen met privacy invasie door overheid daar diep in het geheugen gegrift zijn.
2. het actief handelen op luchthavens naar de ontwikkelingen in landen van vertrek. Zo waren dezelfde Ijslandse autoriteiten zich bewust van mogelijk besmette reizigers uit Ischgl en was men zich in Oostenrijk - na enig diplomatiek gesteggel - zich eerder bewust van de dilemma's dan de Nederlandse regering. Weense inwoners die Ischgl bezochten bleken echter Maart 2020 nauwelijks besmet(telijk). Het aantal besmettingen in miljoenenstad Wenen was in Maart / begin April in ieder geval duidelijk lager dan Berlijn - Frankfurt - Keulen - Amsterdam Dat die optie van lage besmettingen in Wenen ook een realistische uitkomst was blijkt aanvankelijk natuurlijk niet als je enkel draconische uitersten in overwegingen hanteert.
3. Een studie van middel x zou uitwijzen dat het middel wel/niet zou helpen tegen Corona.
Het meest recente voorbeeld daarvan is natuurlijk een artikel dat de Lancet uiteindelijk verwijderde.
Met schaamte ongetwijfeld.
De conclusie van de literatuur studie dat een bepaald middel niet zou werken was namelijk per saldo maar door 1
persoon uitgewerkt en dus helemaal geen peer-review.
Dat bleek nadat de opzet van de literatuur studie beter was belicht en kritiek kreeg en binnen 2 dagen 1 van de 3
co-auteurs de handen al van de inhoud trok. De 2e auteur hield zich verassend sterk op de vlak toen die kritiek opdook.
De crux van deze 3 voorbeelden en het denken in dualiteiten bij grote gebeurtenissen is, vermijd fuik-redenaties.
Het is nu 6 maanden verder nog steeds de grote vraag of infecties door de lucht gaan of via speeksel, of beiden. Deze info is cruciaal
Wat ik hier uit afleid is wat mijn inziens een afgeleide is van een besef van "gevoel van urgentie".
Dat betekent mijn inziens niet dat je in haast modus moet schieten, wel dat je ALLE dingen steeds opnieuw blijft verifiëren.
Dat is duur maar ook een dure les voor de eerder gemaakte korte termijn keuzes.
Het is mijn inziens zonde dat het nu al 6 maanden zo is, naar mijn gevoel de beeldvorming maar voort-dobbert terwijl de praktijk van de virus verspreiding daar in werkelijkheid niet noodzakelijkerwijs goed op aansluit.
Daarbij is het 50% van weten van 100% van de informatie tegelijk ook geen doorslaggevend argument om zo mogelijk niet intensief met de corona uitbraak bezig te zijn.
De informatie van een regering is namelijk in de afgelopen 10 jaar al in vele opzichten op z'n best imperfect en incompleet gebleken.
Het heeft 14 bewindvoerders van ministeries moeten laten gaan.
De regering had bij toen al weinige maar wel beschikbare informatie in augustus t/m oktober 2019 uit voorzorg al kunnen terugkomen op de toch wat lachwekkende voorstelling van zaken door Rutte over bezuiniging mogelijkheden en visie-arme plannen.
Deel van de 50% informatie die ze wel wisten / moeten hebben geweten is namelijk de signalen dat er daadwerkelijk al op internationaal toneel informatie werd uitgewisseld dat een corona virus kon uitbreken.
Dat blijkt al op basis van reconstructies van wat werd uitgewisseld bij congressen en bijeenkomsten.
Daar bezochten leiders van multinationals en regering leiders die bekende en bevriende leiders van Rutte zijn.
Het 50% van de 100% informatie argument van Rutte impliceert op dat opzicht op z'n best dat Rutte niet wist wat de bevriende leiders al wel wisten.
Met andere woorden, die wel beschikbare informatie (50% volgens Rutte) had al niet tot een volledige overrompeling kunnen leiden.
Rutte heeft bovendien al sinds het aantreden van zijn 3e kabinet een vrijwel onopgeloste keuze / optie-selectie uitdaging.
Die raakt hij op belangrijke onderdelen maar niet de baas.
Wellicht omdat het moeilijker voor hem is geworden om uit de steeds sterkere verstrengelde kluwen lastiger is de zekerheden en onzekerheden te ontrafelen.
Mogelijk dat dat het voor Rutte verder moeilijk maakt om verder vooruit te kijken.
Maar dan moet Rutte en z'n team als oorzaak zeggen dat ie een probleem heeft de informatie op voorhand op de juiste manier te kwalificeren, waar hij achteraf qua juist kwalificeren beduidend minder omheen draait.
Het lijkt in dat opzicht wel dat totdat het hek bij Rutte en veel Nederlandse media-ankers eenmaal van de dam is hij heel lastig nieuwe inzichten omarmt.
Hetgeen een verklaring kan zijn voor mijn indruk dat bepaalde zaken op voorhand best beter bekeken mogen worden in plaats van daar pas 3 tot 6 maanden na aankaarten mee aan de slag gaan.
Zo creëer je per saldo namelijk meer een collectieve informatie achterstand dan een beeld probleem.
Dat laatste is natuurlijk wel een tragisch probleem indien je met draagvlak en urgentie bezig bent.
Verder mis ik in relatie tot de corona aanpak-discussie het besef dat nogal wat ideeën zijn gestoeld op de impliciete theorie van zelf-controle en de positieve bijdrage die dat op een groter geheel zou hebben.
Het blijft regelmatig hangen in aanzetten als "als het niet anders kan dan ....." en "als het zo is dat ......".
Dergelijke redenaties maken dat het uiterste, een catastrofale, niet opeens eerder of meer van toepassing.
Het zijn voornamelijk situatie beschrijvingen met grote afhankelijkheid, afhankelijkheid die bar weinig vanuit een breder perspectief in een bredere invalshoek worden bekeken.
In plaats van een bredere invalshoek wordt op de afhankelijkheden wel het nodige aan extrapolaties en aggregaties losgelaten, waar je dan een ogenschijnlijk logisch heel ongewenste uitkomst aan zou kunnen maatstaven.
En ja, als velen op de handen blijven zitten dan duurt de reeds stevige economische krimp zeker langer.
En nee, dat maakt nog niet dat een corona App opeens in dat verband meer tot een logisch positief effect voor het beteugelen van het virus zal hebben.
Er zal bij een langere of stevigere economische krimp als gevolg van corona wel mogelijk wel meer duidelijke schifting in effecten te maken zijn in wat mensen willen.
Mensen kunnen normaal geneigd zijn meerdere lastig verenigbare voorkeuren hebben / belangrijk te vinden.
Een langere economische krimp kan tot die duidelijkere schifting in houding van mensen leiden, ondermeer:
- nog verder in angst terecht komen,
- om actie roepen
- minder vertrouwen overhouden voor een regering onder leiding van Rutte
- een nadrukkelijker conformisme van de eigen omgeving verwachten.
Het sterker willen leunen op het heil van een corona App was bij voorbaat al een kwetsbare strategie.
Ook al was het voor u als ontwikkelaar wellicht meer voor de hand liggend pad om te bewandelen, voor Nederland als geheel was het tricky.
Ik meen in uw reactie enige teleurstelling te bespeuren, maar wellicht dat u kunt en wilt blijven meedenken buiten de ideeën van een Corona app.
Strikt genomen is een 2e lockdown zeker geen onvermijdelijk punt dat we bereiken tenzij we wel een Corona app toepassen.
Misschien dat u iets kan ontwikkelen waarmee u de ontwikkelingen brengt van corona verspreiding in fases en verschuivingen in classificaties en selectie sets publiekelijk in beeld.
Dat kan bijdragen aan meer inzicht zeg ik uit praktijk ervaring.
Waarbij meer inzicht in aanzienlijk wat gevallen van grote verwachte kans en grote effecten risico's toch een zinnige en soms onverwacht nuttige tussenstap blijkt te zijn.
Ongeacht de uitkomst die je er op voorhand voor kan inschatten kan het effect van die stap zijn dat je een reductie maatregel nader/verfijnder kan illustreren danwel dat je tot een nog gerichtere of andere vervolgmaatregel kan komen.
Een gerichtere of andere vervolgmaatregel laatste is op voorhand weer zeer handig aangezien dat daadwerkelijk dempend op de (schadelijke)gevolgen blijkt te werken.
Waarmee de omvang van de vervolg uitbraken / economische krimp effecten beter beheersbaar worden dan wanneer je je er niet op zou hebben bezonnen.