Door Anoniem: Door Anoniem Heksen bestaan niet. Het virus wel.
Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ Het narratief dat het probleem "hekserij" was en dat de oplossing het "bestrijden en elimineren van heksen" was, werd koste wat kost in stand gehouden. Op een vergelijkbare manier wordt nu het narratief (het verhaal) in stand gehouden dat het probleem "het virus" is en dat de oplossing bestaat uit het "bestrijden van het virus" en het bestrijden van "anti-vaxers".
De gemiddelde Nederlander en de meerderheid van de bevolking zal de analogie tussen heksen en ongevaccineerden/virussen niet accepteren vanwege het enorme aanzien van de moderne middelaar tussen de mens en zijn werkelijkheid: de wetenschap en haar narratief (daarom ook graag door machthebbers gebruikt), waarvan de door Big Pharma geregisseerde "consensus" wordt gebracht als het heksenbestrijdingsprogramma bij uitstek.
De wetenschap vervult nu de rol die vroeger de Kerk had. Vergelijk het aureool van virologen, epidemiologen en vaccinologen als de moderne duiveluitdrijvers.
De gemeenschap der gelovigen van vroeger is nu de bevolking, die in zijn geheel een wetenschappelijk mens- en wereldbeeld heeft, en dit zowel de meest gerenommeerde wetenschapper als de grootste analfabeet.
Niet toevallig wordt kritiek op het vaccin en het overige pandemiebestrijdingsprogramma weggezet als "onwetenschappelijk" waarvoor aanvullende "voorlichting" de remedie is. (Dit recept wordt ook gebruikt bij het realiseren van toenemende digitalisering).
Wat zich echter aan het oog van de meerderheid van de bevolking onttrekt is het gecorrumpeerd zijn van de wetenschap door gevestigde belangen, waardoor zij de waarheid van de status quo verkondigt en geen spreekbuis is van alle qua macht onderliggende partijen in de samenleving.
Wat (schijnbaar) gezagsverhogend is voor de wetenschap, is zowel haar gebrek aan reflectie op eigen waarheden als het toedekken van bestaande dissensus in haar gelederen.
Zoals het heksenbestrijdingsprogramma de macht van de Kerk diende, zo dienen nu de virusbestrijdingsprogramma's van de betreffende wetenschapsdisciplines niet alleen de macht van de machthebbers, maar ook de macht van de wetenschap (en haar beoefenaars).
Helemaal mee eens. Ik moet een bekentenis doen. De door jou hierboven geciteerde tekst
"Heksen bestaan niet. Het virus wel" is eveneens van mij afkomstig. Toen niemand anders hiermee kwam (de "gemiddelde Nederlander" is waarschijnlijk al lang opgehouden dit draadje te lezen), heb ik dit zelf anoniem geplaatst, en daarmee mezelf een beetje getrold. Toen daar ook niet meteen een reactie op kwam, heb ik er zelf weer op gereageerd.
De wetenschap als Kerk... Ik ben hier al heel lang over aan het nadenken. Ik herinner me dat een fervent, ideologisch voorstander van "wetenschap" me ergens begin jaren 90 van de vorige eeuw vroeg waarom ik toch zoveel kritiek had op (volgens hem) "de wetenschap", terwijl dat toch niet meer was dan een "heel dun rationeel laagje op een enorme massa irrationaliteit, een irrationaliteit die ons zo weer terug kan storten in de chaos en gewelddadigheid van de Middeleeuwen". Waarom zag ik het niet als mijn taak om "de wetenschap" te verdedigen?
Ik heb daar naderhand over nagedacht. Toen vanaf 2000 steeds sterkere maatschappelijke bewegingen merkbaar werden die een hoog "irrationeel" gehalte hadden, vroeg ik me wel eens af of diegene die me destijds die vraag had gesteld, misschien gelijk had. Maar inmiddels is het me duidelijk dat de toenemende "irrationaliteit" (als je het zo wilt noemen) zich net zo goed manifesteert binnen de groepen mensen die meestal worden aangeduid als "wetenschappers", en dat mijn oorspronkelijke positie correct was. Immers, ik had nooit kritiek gehad op wetenschap in de vorm van onderzoek dat gedaan wordt met een open hart en geest, maar wel op zg. "wetenschap" waarbij aansprekende resultaten uit het verleden misbruikt werden als een ideologische stok om mensen in het heden mee in het gareel te slaan.
(..)door wetenschap te instrumentaliseren, ontdoe je die van zijn waarheidsvindende en -sprekende eigenschappen en reduceer je hem tot ideologie, en daarmee tot propaganda-instrument.
In essentie is deze instrumentalisering van wetenschap, recht en ethiek hetzelfde als hoe destijds hekserij werd bestreden
Je kunt dit ook geritualiseerde wetenschap noemen, wetenschap als ritueel. De regering kiest voor een deel van de wetenschappelijke waarheid, namelijk de virologisch-epidemiologische. De rationaliteit van de wetenschap is versplinterd, daardoor wordt het beleidsmatig exclusieve gebruik van de rationaliteit van een (sub)discipline irrationeel.
De virologisch-epidemiologische waarheid lijkt het meest relevant (de virussen zijn de daders) en exact (modellen); dit laatste belooft de grootste grip (bestuurbaarheid). (...)
De bevolking legt zichzelf collectief langs de meetlat; het is altijd fijn om te weten waar je aan toe bent (de regering kreeg kritiek als haar adviezen verwarring opriepen).
Inderdaad. Het model waarin "het virus" de vijand is, "vaccinweigeraars" zondig zijn en vaccinatie de enige echte "oplossing" is, doet denken aan het kerkelijke systeem met aflaten voorafgaand aan de Reformatie. Door het betalen van aflaten aan functionarissen van de Kerk, kon je destijds je zonden afkopen en daarmee de tijd verkorten die je in het hiernamaals in de Hel of het Vagevuur zou moeten doorbrengen. Dat was pas lekker stuurbaar!
Op vergelijkbare wijze kun je nu je goedheid bewijzen en je gezondheid beschermen door een officieel goedgekeurde prik te nemen en daarbij je persoonlijke data af te geven aan de gezondheidsautoriteiten. Ook hier wordt weer een illusie van stuurbaarheid gecreëerd, met andere woorden: geruststellende schijnzekerheid.
"Echte kennis en waarheid" (in jouw woorden) is ook in de ogen van veel Nederlanders hetzelfde als "van hogerhand goedgekeurde en gepropageerde kennis en waarheid". Het lijkt of veel Nederlanders smachten naar een leider in Chinese stijl. Desmet heeft het over "het verlangen naar een Meester". Veel eerder had Erich Fromm het al over "angst voor vrijheid".
Het gemedicaliseerde mensbeeld en het gebrek aan vertrouwen in de eigen constitutie (immuunsysteem) en het eigen menszijn worden continue "op peil" gehouden en gevoed ten bate van partijen die hiermee hun bestaansrecht consolideren. Deze partijen vervreemden daarmee de mens van zichzelf en slaan hem steeds meer (ongezien) uit zijn eigen ankers in de werkelijkheid. Hij wordt een prooi voor maatschappelijke roofdieren.
Het instrumentaliseren van recht, wetenschap en ethiek gebeurt altijd vanuit machtsmotieven. Dit gaat gepaard met het "uitbenen" van de essentie tot een formele frase, een bruikbare huls. Daarmee wordt recht onrecht, wetenschap irrationeel en ethiek pure kwaadaardigheid. De verbinding met de grote idealen van de mensheid, die erin besloten liggen wordt "doorgesneden" en daardoor de weg naar een betere toekomst.
Dit houdt ook in, dat de mens ahw "platgeslagen" wordt tot een zoogdier zonder idealen, wordt vermaterialiseerd, ge-ont-idealiseerd. Je pakt de mens dan zijn idealen af: de EU zorgt voor je vrijheid, je gezondheid, je levensinrichting, daar hoef je je zelf niet meer mee bezig te houden (een soort "ontzorgen"). Welke mensen zijn voor zo'n boodschap bevattelijk?
Om nog even de analogie met kerkelijke autoriteiten te vervolgen... Dit doet denken aan het verhaal van Dostojevski over de Grootinquisiteur. Deze hoge religieuze functionaris wordt ermee geconfronteerd dat opeens Jezus in levende lijve terugkeert. Dat confronteert de inquisiteur ermee dat hij zelf de handhaver is van een ideologie die in strijd is met de oorspronkelijke kern van het Christendom. Veel "wetenschappers" lijken tegenwoordig op zo´n grootinquisiteur.
Op de vraag hoe je mensen die "ontzorgd" willen worden, iets kunt bieden, kom ik hieronder aan het eind van deze posting terug.
De manier waarop met name de regeringen en grote delen van de bevolkingen van geïndustrialiseerde of post-industriële landen hebben gereageerd op Covid-19, lijkt op een auto-immuunziekte: delen van onze eigen sociale, culturele en economische biotoop werden aangevallen. (...)
(...) De aanvankelijke (Verlichtings)belofte van de wetenschap om de mens vrijer te maken door de toepassing van de rede, is m.i. op zijn retour. De wetenschap knecht de mens steeds meer en reduceert hem tot "materiële" zaken, zoals virussen (de mens als virusdrager) en heeft ook bitter weinig te melden als het erom gaat om te voorkomen dat wetenschappelijke tunnelvisiedragers uit haar midden de bijl zetten aan de wortels van het samenleven.
Ik denk dat het goed is om het onderscheid tussen echte wetenschap (onderzoek dat wordt gedaan en beschreven met een oprechte, open geest) en pseudo-"wetenschap" (ideologisch gedreven beweringen waarbij de term "wetenschap" wordt misbruikt als retorisch middel) heel expliciet te blijven maken. En om er bovendien op te blijven wijzen dat echte wetenschap veel meer omvat dan alleen het opstellen en toetsen van bepaalde mechanistische theorieën.
In die visie is het niet de wetenschap die de mens knecht, maar wordt een plat, onjuist beeld van wat wetenschap zou zijn, door machthebbers misbruikt om mensen te knechten, en wordt datzelfde, platte beeld door veel mensen misbruikt om hun eigen angsten te onderdrukken en te ontkennen op een manier die vooral aan struisvogelpolitiek doet denken.
Dit roept de vraag op wat je mensen zou kunnen aanbieden als handvat om hoop en vertrouwen aan te ontlenen, als je ze wilt helpen om zich te bevrijden uit de fuiken van dogmatische religie en dogmatische pseudo-wetenschap. Eén van de antwoorden die hier in de praktijk op lijken te worden gegeven, is een ideologie die je "wokisme" zou kunnen noemen, maar dat is in mijn ogen geen adequaat antwoord. Het geeft sommige mensen een gevoel dat ze bij een groep horen en dat ze opkomen voor een nobel ideaal, maar in mijn ogen is het toch vooral ook weer een tunnelvisie, zodra het een soort tribaal denken wordt dat ten koste gaat van respect voor individuele mensen ongeacht tot welke groep ze behoren.
Wat is dan wel de remedie? Aan het eind van
De psychologie van totalitarisme schrijft Mattias Desmet daarover onder andere het volgende: "De wetenschap dat geen enkele logica absoluut is, is de voorwaarde voor mentale vrijheid. Het gat in de logica opent letterlijk een ruimte voor een eigen stijl en voor de drang tot creatie. (...) Ze draagt het vermogen in zich om angst, onbehagen, frustratie en agressie te milderen, zonder dat we daar een vijand voor nodig hebben.(...)"
Maar hoe verleiden we al die uitgeputte, gestresste, half gezombificeerde smartphone- en app-verslaafden om weer contact te maken met hun latente, creatieve vermogens? Het is alsof je iemand wiens tenen bevroren zijn, wilt verleiden om ze te ontdooien, terwijl diegene dat zelf niet aandurft omdat hij ergens wel aanvoelt dat zijn tenen, zodra ze beginnen te ontdooien, enorm pijn zullen gaan doen. Rehab doet pijn. Een alternatief is misschien om te accepteren dat bepaalde tenen nooit meer zullen ontdooien, maar op enig moment zullen afsterven en dat het meer loont om de tenen van nieuwe generaties voldoende te beschermen, te voeden en te stimuleren om te kwispelen.
M.J.