Door Anoniem: Door Bitwiper: Door The FOSS: Door Bitwiper: Tot mijn verbazing ging mijn telefoon in een metalen en afgesloten beschuitbus gewoon over toen ik deze belde. Waarschijnlijk zit er een uitstekende AGC (Automatic Gain Control) in die meer versterkt naarmate signalen zwakker worden.
Ook is de ene kooi van Faraday de andere niet.
Je moet 'm aarden en er moet goede elektrische geleiding zijn overal. Dus het deksel moet moet ook rondom goed contact maken.
en
Door Anoniem: ...
En al die koekbliktrommels en andere voorwerpen die hier worden geadviseerd zijn geen kooi van faraday zolang deze niet góéd geaard zijn. Zonder aarding van zo'n half-af faraday-kooi zijn deze zogenaamde veilige opbergplaatsen nog steeds penetreerbaar!
Ik ben geen natuurkundige en misschien heb ik dit hartstikke fout, maar mijn gevoel zegd dat wel of niet geaard in dit geval geen barst uitmaakt. Het gaat om een ding in een doos, de essentie van een Faraday kooi is nou juist dat een ding daarin zo min mogelijk merkt van de buitenwereld (of die kooi elektrisch zweeft, aan een 150kV kabel hangt of geaard is, maakt voor dat ding niks uit). Bovendien gedraagt een wat langere (aard-) draad zich als een spoel, waardoor de impedantie toeneemt bij hogere frequenties en absoluut niet te verwaarlozen is bij de typisch bij RFID toegepaste frequenties.
......
Klopt, het gaat er om dat de afscherming goed geleidt (dus liefst verzilverd koper ;-), maar gewoon koper of eventueel aluminium werkt ook), dat alle onderdelen van de afscherming onderling goed kontakt maken en dat de afdichting nergens lekt (daarom worden openingen/kieren in echte Faraday kooien voorzien van met koper(gaas) omwikkeld rubber).
Q
Nââââââhh?.... Er is nog wel meer an de hand.
Bijv. de doorsnee van gaatjes in het afschermende doorkijkgaas van een magnetron (m'n tegendraadse term: 'moetjatroff' )
zijn bewust zo klein gehouden dat de magnetronstraling met zijn relatief langere golflengte bijna niet door deze gaatjes
heen komt, maar licht wel (immers je kunt zien wat zich binnenin de magnetron afspeelt).
Want licht is in feite ook een elektromagnetische golf maar met een nog veel kleinere golflengte dan magnetronstraling.
(golflengte zichtbaar licht: afhankelijk van de kleurwaarneming: 380 nanometer tot 780 nanometer ;
golflengte magnetronstraling: hoofdzakelijk ca. 12,23 cm). Dat scheelt al snel een factor 200.
Een watermolecuul is een dipool (d.w.z. 1 zijde is een beetje positief elektrisch geladen en de andere kant negatief)
Daarom beginnen watermoleculen heftig te roteren onder invloed van een sterk en zeer snel wisselend elektromagnetisch veld. Het steekt niet zo heel erg nauw met welke frequentie dit gebeurt, maar de standaard heeft bepaald: 2,45 GHz.
Als zo'n watermolekuul aanslaat tegen andere molekulen gaan die natuurlijk ook trillen.
We kennen dit als verwarming of verhitting.
Maar mogen er nu wel of geen gaatjes in een kooi van Faraday zitten?
Dat hangt er van af.
Het mag eventueel, als er een weinige hoeveelheid straling door mag.
Vuistregel is:
een gaatje mag niet groter zijn dan 1/10 van de kortste golflengte die je wil tegenhouden,
maar ook:
het hangt helemaal af van de gewenste uitdoving!!!
Je kan dus ook kiezen voor geen gaatjes en daarmee voor de allerbeste afscherming die je kan bereiken tegen EM-straling.
Hoe goed dit dan is, hangt verder nog wel af van een aantal factoren, waaronder de golflengte van de EM-straling,
de gebruikte materialen, en de dikte van de wanden van je kooi.
(want voordat je het weet sijpelt er -potvolkoffie- toch nog een tot -100dB verzwakt signaal doorheen) ;)
Nie vergete he,
Nano-nano !
(en buig vooral voor het schijnbaar allerkleinste, omdat het de grootste dingen doet)