Telefoon nummer hoef je natuurlijk niet te geven aan Facebook (lijkt me ook onverstandig) maar je moet nu dus ook al via een VPN or Tor inloggen daar als je ook maar iets controversieels wilt zeggen.

Het gaat me er niet om of je iets controverseels wilt zeggen of niet, ik vind het een fout signaal dat het nu al mogelijk is dat je als burger persoonsgegevens van een ander kunt opvragen bij een commercieel bedrijf of instantie als je dat via de rechter speelt.

Als volgende week een ex van me (die geen contact met me wil) op facebook wat over me vertelt waar ik achter kom en wat me niet bevalt, mag ik dan (via de rechter) ook haar telefoonnummer en e-mailadres opvragen? Volgens mij moet je dit soort dingen via een aangifte bij de politie spelen, en als blijkt dat er dingen anoniem gebeuren, moeten zij daar achteraan gaan. En moeten zij die gegevens krijgen, en niet ik als benadeelde.

Het probleem is dat de politie niet de capaciteit heeft om alle klachten over laster op Facebook (en de andere "sociale" media) uit te zoeken. Zelf een rechtszaak aanspannen heeft (misschien) effect, maar daarvoor moet je wel weten wie er gedagvaard moet worden. En het is goed dat er even een toetsing plaatsvindt of het bericht (mogelijk) lasterlijk is voordat de gegevens verstrekt worden.
Het alternatief is dat jouw ex je straffeloos vanuit een "blijf van mijn lijf huis" op Facebook kan beschuldigen van incest, zonder dat jij er iets tegen kunt doen.

De meeste rechten zijn niet onbegrensd, en de grens bereik je typisch wanneer wat jij doet de rechten van een ander aantast.

Hier vond de rechter dat het recht van de man om zich te kunnen verweren tegen verdachtmakingen gaat boven het recht op anonimiteit van degene die die verdachtmakingen heeft geuit en kennelijk blijft uiten.

Dit gaat niet over "ook maar iets" controversieels, dit is veel specifieker.

Hoe is het in godsnaam die man gelukt om met facebook/meta in contact te komen?

Iets controversieels... Laster en onterechte beschuldigingen zijn wat anders dan "iets controversieels". Het kan het leven van iemand totaal ontwrichten wanneer de beschuldigingen niet blijken te kloppen, b.v. wanneer je werkgever besluit om op basis van deze informatie je contract te ontbinden, of dat bepaalde mensen het recht in eigen hand nemen en je gaan terroriseren met afgefikte auto's en stenen door je ruiten als gevolg.

We weten allemaal hoe stoer anonieme toetsenbordridders op internet kunnen zijn, dus laten we eerst maar eens aan waarheidsvinding en hoor- en wederhoor doen voordat we iets controversieel verklaren.

En het juridisch stelsel heeft wel voldoende capaciteit om in de door jou geschetste situatie niet 1 maar 2 rechtszaken te behandelen? En nogmaals: het kan allemaal wel zo zijn dat de politie onvoldoende capaciteit heeft, maar houdt dat in dat we maar persoonsgegevens van "daders" aan "slachtoffers" moeten gaan verstrekken? Ik snap heel goed dat het onterecht beschuldigd worden een flinke impact op iemands leven kan hebben, maar dit gaat me toch wel ver. Krijg ik dan wanneer mijn fiets gestolen is ook het telefoonnummer en adres van degene die hem gestolen heeft?

Het heet kennis van zaken hebben. Je schakelt een advocaatbureau in gespecialiseerd in socialmedia en de rest laat je over aan hun voor x bedrag. Het komt zoals aangegeven voor de rechter en de rechter beoordeeld de zaak.

En gezien Facebook, Meta aangeven niet verantwoordelijk te zijn voor acties van hun gebruikers en zeker niet de gedaagde in enige vorm willen vertegenwoordigen wegens claim risk hebben ze weinig keuze dan mee te werken hun argument is zwakker vrijheid van meningsuiting vs smaad, laster. Daar komen ze ook in Amerika niet mee weg maar het is het standaard verhaaltje van elk legal team bluffen en hopen dat de andere kant erin trapt of niet genoeg kennis heeft.

Verder traject gaat via het record systeem van facebook, meta waar ingelogd kan worden als instantie.
https://www.facebook.com/records/login/
Dit is tevens hoever je als particulier echter mag gaan zoals aangegeven na het aanklikken van de link dien je bevoegd te zijn en het voordoen als justitie of politie is een ernstig strafbaar feit. Documentatie gaat uit van Amerikaanse wetgeving maar systeem is nagenoeg gelijk.


En in dit geval was het via een rechter maar het zal je verbazen hoeveel je zelfs zonder een advocaat kan voor elkaar krijgen bij grote bedrijven als ze doorkrijgen dat ze met iemand communiceren die de kleine lettertjes wel leest en de gekoppelde wetgeving begrijpt. De meeste zitten niet te wachten op een echte zaak en kiezen liever voor onderhandelen als ze weten dat je een sterke zaak hebt als het wel via een advocaat zou gaan.

Er is een groot verschil tussen strafrecht en civiel recht. In het strafrecht moet het bewijs overtuigend zijn; het moet vrijwel zeker zijn dat de verdachte de ten laste gelegde daad begaan heeft. Kom er als politieman maar eens achter wat er zich werkelijk tijdens een "date" heeft afgespeeld als de twee aanwezigen verschillende verhalen vertellen. De vraag is of de politie voldoende kan achterhalen om een aanklacht voor laster te onderbouwen. En omdat laster maar licht bestraft wordt legt de politie haar prioriteiten bij ernstiger misdaad. (Een aangifte van verkrachting bijvoorbeeld.)
In een civiele zaak hoef je jouw verhaal slechts aannemelijk te maken. Dat is bij onenigheid over een "date" ook lastig, maar de bewijslast is aanzienlijk lichter dan in een strafzaak. Er zijn kansen op een schadevergoeding en een gerechtelijk verbod om dergelijke uitingen te herhalen. En ja, justitie ziet graag dat burgers het onderling uitzoeken. De rechtszaak om persoonsgegevens op te vragen is een hele simpele en belast de rechterlijke macht niet zo. De (uiteindelijke) inhoudelijke behandeling van de zaak zal zowel aan de strafrechtelijke als de civielrechtelijke kant een vergelijkbare inspanning van de rechtbank vereisen.

Naast van alles leren over computers is het ook erg nuttig om van alles te leren over wet/recht en maatschappelijke zaken .

Ja - als slachtoffer van een misdrijf krijg je /je advocaat inderdaad het opsporingsverzoek inclusief allerlei gegevens van de (vermeende) dader.
Andersom staan NAW van aangever ook in het dossier .

Maar stel je maar even voor dat je met naam,adres en foto online door gegooid wordt door "pedohunter69" die roept "pas op voor deze kinderlokker" (of kattenmepper, of HIV-besmette bare-neuker )

Dan heb je het recht om aangifte te doen (en ook civiel aansprakelijk te stellen) - en moet -blijkens deze uitspraak - zo'n "doorgeefluik" als FB,Insta etc meewerken aan die juridische vervolging.

Het is ook niet de advocaat die het verschil maakt, maar of de zaak sterk is - en degene duidelijk kan maken dat ie dat weet.

Een advocaat die met een kansloze zaak aan de gang gaat krijgt gewoonlijk ook niks gedaan , als de tegenpartij enigszins onderlegt is en niet meteen zich het apelazerus schrikt van een briefhoofd Mr huppeldepup.
In theorie moet een advocaat een client waarschuwen/adviseren dat ie geen poot heeft om op te staan, en de zaak dus waarschijnlijk alleen maar geld gaat kosten . Winst of verlies, de advocaat schrijft z'n uren.

Wat de anonieme persoon doet is laster en is tegen de wet. Eigenlijk zou dit doorgespeeld moeten worden naar de politie en moeten zij dit oplossen.

In een deel van de gevallen ja maar een kansloze zaak kan ook vaak slagen als het maar lang genoeg gefrustreerd wordt en de andere partij op kosten jaagt. Partijen als FB, Meta weten dondersgoed dat ze 9 van de 10 keer niet in het gelijk zullen worden gesteld maar vertraag het proces zo lang mogelijk en iemand zal een fout maken waarna het mogelijk de zaak ook het raam uitgegooid wordt opnieuw beoordeeld moet worden en dat kost geld vaak veel geld zeker als het om partijen gaat in het buitenland.

Een goede advocaat weet echter wanneer iets een legal mindfield is en eromheen te dansen. Ik zou echt niet de waarde van een goede gespecialiseerde advocaat onderschatten en het achterliggende team hoe sterk je zaak ook mogen zijn.Een slechte advocaat kan die sterke zaak ook zo omzeep helpen.


Maar ja in de meeste gevallen moet je al idd een sterke case hebben voor een advocaat uberhaubt zich eraan zal branden. Uitzondering daar gelaten zoals class action suites waar het hun busines model is om het internet af te struinen op iets wat mogelijk een easy win is en dan een van de gedupeerde benaderen voor het ondernemen van een class action met vriendjes investeerder die vervolgens 70% van alle settlecost pakken. Wat weer schaamteloos is afgekeken van patent trolls maar ik nog enigzins respect voor kan hebben.

Hoe dan ook lees je iedergeval in voor je iets aan een advocaat toont denk niet dat je het beter begrijpt dan hun maar als je de grote lijnen kan volgen en uitleggen zul je veel sneller een case zien ontstaan en met ietsje minder uren aan kosten. En above else luister naar je advocaat. Iets wat helaas veel clienten niet doen luisteren naar specialisten die ze inhuren. Denk dat de meeste ITers hier wel zelf enige ervaring ermee hebben als het niet dagelijks terugkerend is.

Dat is niet vast te stellen (nog) het kan zijn dat er een waarheid in verschuilt en dan wordt het vaak al smaad. Laster is heel lastig aan te tonen vaak en als je het verhaal had gelezen dan had je ook gezien dat op dit moment er geen oordeel over geveld kon worden en dat de reden is dat meta de BSI moet vrijgeven zodat er mogelijk nog wel iets van een zaak van gemaakt kan worden.

Bij laster moet de intentie van de ander zijn om een pertinente leugen te verspreiden met schade als gevolg.
Bij smaad ligt het veel genuanceerder en kan de informatie waarheid bevatten maar nog steeds schade veroorzaken voor de andere. Het verschil ligt in de intentie en als de informatie gedeeld wordt binnen groepen om andere te waarschuwen dan kan er al heel gauw teruggegrepen worden op dat het geen laster was maar smaad.

Je maakt zoals heel veel mensen deze basis fout door laster en smaad door elkaar te halen en dat kan in geval van een jurdische situatie je hele betoog onderuit halen. Een advocaat zal je hier wel voor behoeden maar als je uitlating in publiek al doet erover als de eiser en het is verkeerd wel dan heb je al gauw een smaad zaak tegen jezelf aan je broek.


Daarnaast moet de politie niks oplossen.Je moet inderdaad een aanklacht indienen bij de politie in de vorm van aangifte van een klachtdelict niet een strafdelict en specfiek vermelden dat je een klacht wilt doen. Maar de politie gaat je echt niet standaard ondersteunen bij bewijsverzameling dat moet jezelf meestal al doen *voor* je aangifte, klacht doet van dit type delict. Zonder oordeel van een hulp officier zie ik het niet gauw behandeld worden.

In de ideale wereld zou de politie je inderdaad hier altijd in bij staan maar in de praktijk ga je niet verder komen dan verwijzing naar een brochure advies om advocaat in te schakelen of een helpdesk link. Waar het vooral voor dient is om te bewijzen dat je eerder last hebt gehad als je een sterkere zaak in de tussentijd hebt opgebouwd en deze kracht wilt bijzetten met bewijsvoering.

Wil je wel dat hun bewijs verzamelen dan moet het een melding zijn en tenzij ze niks te doen hebben of het zo serieus gevoelige zaak is zal je ergens in de bak belanden van dossier over paar maanden of jaren. Maar als je enige kans van slagen wilt hebben in reguliere zaken laat een advocaat het document opstellen en ga daarmee naar de politie. Want de politie werkt met kansrijkheid en een zaak zoals hier omschreven wel tough luck om dat kansreik te krijgen.

Andersom is er veel meer kans van slagen want als er grensoverschrijdend gedrag is geweest in de vorm van seksueel iets dan hebben we het niet meer over een klacht delict maar een zedendelict en die hebben een hele andere weging. Als dit wel dus een verdere serieuze zaak wordt kan het heel goed zijn dat de eiser er slechter van afkomt dan eerder het geval was als er inderdaad grensoverschreiden gedrag kan worden bewezen van die aard.


Beste is het om dit aan de professionals over te laten. Juridsche advies geven is niet behulpzaam tenzij je de materie ook echt kent en ik iedergeval ben dat niet.

Laster is strafrecht. Zodra het strafrecht is, dan is het niet tussen dader en slachtoffer maar tussen dader en de wet, ofwel het OM.

Waar de rechter erg netjes in was, was dat er geen bewijs was of de aanklachten wellicht terecht waren.

Wat op zich minder netjes was, was dat de privegegevens van de eventuele dader aan het eventueel slachtoffer gegeven moeten worden. Onder dwang. Een slachtoffer kan aangifte doen van laster. Het ligt dan bij het OM om de lasteraar te zoeken, bewijs te krijgen en te vervolgen.

Dat de rechter dit vonnist zegt eigenlijk, zonder woorden, dat het OM toch niks gaat doen.

Als er bij je ingebroken is dan heb je eigenlijk ook geen recht om te weten wie dat was. Als ie maar gepakt is en opgesloten.

Als de vermeende beweringen wel kloppen, feiten zijn en het nog erger grensoverscheidend bleek, dan heeft de rechter onder dwang meegeholpen aan mogelijk bedreigen en stalken. Wat ook weer strafrecht is. Maar wat dan de rechter medeplichtige zou maken. Niet handig, vooral omdat de andere anonieme aangeklaagde niet gehoord is.

Helemaal zuiver is zo een vonnis dus niet.

Om eerlijk te zijn - gemiddeld hebben dat soort bedrijven gewoonlijk gelijk - en hun zaken formeel, qua gebruiksvoorwaarden op orde.
Een ontzettend groot deel van opgewonden internet standjes heeft gewoon juridisch helemaal geen poot om op te staan, dus "9 van de 10 zouden ze verliezen" geloof ik echt niet.

Er zijn niet zo gek veel twijfelgevallen waarin er ook echt een zaak is.


Een echt slechte professional kan echt alles verkloten , en als het lastig is heb je ook echt een goede nodig .

Het overgrote deel van de advocaten zijn 'best redelijk ' en doen gewoon standaard zaken op de standaard manier , en dan komt het ook wel goed, afhankelijk van de merites van de zaak .
Allerhande consumentenkoop disputen, of bedrijven die met een ander bedrijf overhoop liggen, onhandig aangezegd ontslag zijn voor het overgrote deel routine (voor een advocaat uit de relevante sector) . Er is daar voor een supertopper ook niks aan toe te voegen, en als ze niet HEEL klungelig zijn ook niet echt veel aan te verkloten .
En als je echt geen zaak hebt - en de tegenpartij is redelijk capabel - dan kan ook een hele dure ballentent van de Zuidas er niks uithalen.

Niet ieder IT probleem heeft een Linus Torvalds nodig , en als er echt te weinig informatie is - kan ook een Linus het niet oplossen.


Het hoort bij de bedrijfsethiek om een klant geen kansloze hoop voor te spiegelen (en uit te melken).
Misschien dat sommige advocaten , zeker als de klant het graag genoeg wil , dan toch maar aan de bak gaan en de geldteller laten lopen , maar in principe horen ze een klant te vertellen wanneer ze geen kans zien om een zaak te winnen .
[..]

En vooral : wees eerlijk bij je advocaat . Het is (naar ik hoor) nogal vaak dat mensen hun zaak bij HUN ADVOCAAT zitten te winnen , en hun eigen misstappen of toezeggingen weglaten omdat ze maar willen dat iemand zegt "nou je hebt gelijk, dat kan zo niet, we gaan ze aanpakken" .

En pas gaande het proces ontdekt de advocaat dan dat z'n klant de zaak heel anders voorgesteld heeft , en dat z'n zaak en aanpak onderuit gaat als de stukken van de tegenpartij op tafel komen.

Ook onze (IT) clienten zijn niet altijd eerlijk over wat ze gedaan hebben .

"hij crashte zomaar, die rot computer" . Man man man. Ik zit er niet om iemand af te zeiken wat ie verkeerd gedaan heeft, maar om een probleem zo snel mogelijk op te lossen. Eerlijk - en compleet - zijn over wat je deed met het systeem maakt dat veel makkelijker. Tegen de tijd dat ik het opgelost heb weet ik toch wel wat je deed , het duurde alleen langer om erachter te komen.

Dat is blijkbaar ('eigenlijk') jouw persoonlijke maatschappelijke visie of wens, voor geheime processen.

Waar haal je die nonsens vandaan dat realiteit is ? Zoals in praktisch elke netjes ingerichte democratische staat is rechtspraak openbaar tenzij er heel zwaarwegende redenen zijn voor 'gesloten deuren' (kinderzaken meestal) .

Je kunt in de zaal gaan zitten en met naam en toenaam horen wie wat op welke manier uitgevreten heeft - straf, civiel,bestuursrecht.
Dat is niet alleen bij Thijs Römer, maar bij vrijwel alle processen.

En ja - als slachtoffer van een misdrijf krijg je het dossier en nodigt de OvJ je uit om desgewenst te spreken in de zaal , een brief in te dienen of te laten voorlezen , en krijg je personalia van de (vermeende) dader te zien.

Verder zijn smaad/laster inderdaad strafzaken, maar kun je (ook) nog civielrechtelijk procederen - minimaal op 'onrechtmatige daad' (de catch all kapstok), en vast op meer.


Gezien je nonsens dat je niks zou mogen weten van een dader is je juridische opinie over 'onzuiver vonnis' vrij waardeloos.

Het gaat om een weging van verschillende belangen: privacy, vrijheid van meningsuiting en de wens om de identiteit te kennen van iemand die kwaad over je spreekt. ‘De rechter vindt in deze context het recht op privacy niet opwegen tegen het belang van degene die beschuldigd is’, zegt Gerrit-Jan Zwenne, hoogleraar en advocaat digitaal recht.

Volgens Zwenne (Universiteit Leiden) past het vonnis in een trend waarbij rechtbanken de kwalijke kanten van anonimiteit op het internet steeds meer onderkennen. Ook Rowin Jansen, promovendus en docent privacyrecht aan de Radboud Universiteit Nijmegen, bevestigt de trend: ‘Het internet lijkt steeds minder op het wilde westen.’

https://www.volkskrant.nl/wetenschap/anonieme-gebruikers-op-sociale-media-lopen-nu-de-kans-ontmaskerd-te-worden~b43870bc/