Door karma4: Een goede rechter staat de AP alleen toe om te handhaven, voorzover dat past binnen reeds bestaande wetgeving (legaliteitsbeginsel).
Eens dat zou dan conform de handhavingstaken van bijvoorbeeld de politie gaan. Uitgebreide handboeken en richtlijnen.
Niet zoals nu de het AP wel gaat onderzoeken (er zijn geen richtlijnen) en dan een soort rechterlijke uitspraak naar eigen inzichten en eigen uitleg doet.
Het is dus geen rechterlijke uitspraak, maar de uitspraak van een toezichthouder. Jij plakt daar dan het etiketje "rechterlijk" op, zonder enige onderbouwing. Iedereen, inclusief elke autoriteit (regering, burgemeester, toezichthouder, rechter, adviesorgaan, etc.) die een uitspraak doet, doet dat naar eigen inzichten en eigen uitleg. Dat maakt een uitspraak niet "rechterlijk". Dat de richtlijnen op sommige gebieden nog vaag en weinig ontwikkeld zijn, verandert daar niks aan.
Dat jij en ik het vaak niet eens zijn met de inhoud van de uitspraken van de AP, maakt die uitspraken nog niet "rechterlijk".
Nee, interpreteren is voor iedereen. Elke keer dat jij voor een rood stoplicht stopt, interpreteer jij de regelgeving op het gebied van verkeer. Als je dat rode stoplicht negeert en een agent bekeurt jou, dan interpreteert die agent de verkeersregels. Pas wanneer verschillende partijen het met elkaars interpretaties niet eens zijn, komen toezichthouders (bijv. de AP) en rechters in het spel. (...)
We gaan kleur van de verkeerslichten en de regelgeving interpreteren, (...) Het AP gaat bekijken of de kleur groen toch niet rood was want je had de limousine van de burgerrmeester moeten herkennen. Dat soort uitleg van wetten is waar ik doel.
Ik ben het met je eens dat de AP de wet soms verkeerd uitlegt. Maar een verkeerde wetsuitleg is niet hetzelfde als "op de stoel van de wetgever gaan zitten".
Als de AP zou zeggen: "Hmm... dat staat weliswaar in de wet, maar wij vinden toch iets anders en je moet doen wat wij vinden" - ja, dan zou de AP op de stoel van de wetgever gaan zitten. Maar dat heb ik de AP nooit horen zeggen. De AP is namelijk zo gewiekst dat ze altijd een redenering bedenken, hoe vaag en loos die soms ook is, waarom hun beslissingen in overeenstemming zouden zijn met de wet. Ze dagen de wetgever nooit rechtstreeks uit.
De AP daagt de rechter ook nooit rechtstreeks uit. Ik heb de AP nog nooit horen zeggen: "Tja, die rechter vindt dat wel, maar wij houden ons daar niet aan want wij weten het beter." In plaats daarvan doet de AP soms voorkomen alsof de rechter iets "bedoeld" zou hebben terwijl dat duidelijk niet het geval is als je op een eerlijke manier naar de tekst van een rechterlijke uitspraak kijkt. Dan gaat de AP heel abstract praten en daalt vervolgens weer uit die abstractie af naar een heel andere concrete plek dan die, waarvandaan ze opgestegen zijn. Dat is trucwerk. Het is niet integer en niet respectvol. Maar het is ook niet hetzelfde als "op de stoel van de rechter gaan zitten".
De AP maakt soms misbruik van vaagheden in rechterlijke uitspraken - vaagheden die rechters soms helaas willens en wetens in hun uitspraken lijken te stoppen, ten koste van de kenbaarheid van het recht. Dat kan in sommige gevallen beschouwd worden als een subtiele vorm van collusie van rechters en de AP met data-machthebbers.
Zouden ze maar naar de lobbies en grote kapitaalkrachtigen kijken. Het heeft er meer van weg dat ze die beschermen en de de gewone man in drill proberen te brengen. Hier voelen we denk het zelfde. (...)
Ja, op dit punt ben ik het vaak wel met je eens. De AP kiest te vaak voor de makkelijke weg: klein laaghangend fruit plukken (bijkomende excessen tegengaan) maar het veel grotere, hooghangende fruit (het veel omvangrijkere exces dat die bijkomende exessen mogelijk maakt en al deels pseudo-legitimeert) ongemoeid laten. (...) Op deze manier leidt de AP de aandacht juist af van de grootste bedreigingen van onze privacy en onze vrijheid. Daarom was ik op zich wel blij met het recente blog van AP-voorzitter Wolfsen dat digitalisering grote risico's met zich meebrengt voor onze vrijheid (zie eerder artikel op Security.nl, met daaronder reacties van jou en mij). Daarmee zet de AP nu een klein stapje op weg naar het eerlijk benoemen van de echte problematiek.
(...) Helaas zie ik ze telkens weer terugvallen naar die zelfde gemakkelijke aanpak, het levert ze helaas succes met alle aandacht op zonder wezenlijke voortgang.
Ik vermoed dat zowel binnen als buiten de AP steeds meer mensen de noodzaak gaan inzien van echte bescherming van privacy. Het instandhouden van een loze façade wordt steeds moeilijker, dus komt de AP voor een keuze te staan: de privacy echt gaan beschermen, of elke geloofwaardigheid verliezen. Zelfs sommige machthebbers beginnen in te zien dat de legitimiteit en continuïteit van hun macht schade oploopt als privacy-bescherming een al te lege huls wordt.
Of het goed zal aflopen, weet ik niet. Ik denk dat we in een tijd zitten die vergelijkbaar is met de tijd waarin nationale staten in Europa opkwamen en de aristocratie door koningen werd onderworpen (ca. 14e tot 18e eeuw). Dat lukte die koningen dankzij een bondgenootschap met het volk en met de opkomende burgerij. Onze huidige aristocratie wordt gevormd door nationale, post-democratische, bureaucratische, regenteske overheden en grote commerciële bedrijven, waartegen alleen de EU ons voldoende kan beschermen. Het bondgenootschap tussen de EU en het volk heeft de vorm van de bescherming van mensenrechten, het gemak van open binnengrenzen, welvaartsbevordering en geopolitieke bescherming tegen tirannie door buitenstaanders (China, Rusland, de VS).
Maar dat bondgenootschap is nog heel wankel. Net zoals in de 14e eeuw nog veel mensen zich loyaal voelden aan hertogen en graven, zo voelen tegenwoordig veel mensen zich loyaal aan nationale staten ("Eigen volk eerst!") en aan de commerciële machten van de consumptiemaatschappij ("Kom niet aan mijn jaarlijkse vakantie in Thailand!" Of: "Ik ga wel in de fysieke winkel kijken, maar dan noteer ik het serienummer en koop het lekker nog wat goedkoper via Amazon!") waaraan veel mensen zich gewillig en opportunistisch onderwerpen.
Het besef dat we onszelf alleen in EU-verband adequaat kunnen beschermen, is wel groeiende, mede als gevolg van Brexit, Trump en het gedrag van de Russische en Chinese autoritaire regimes. Maar ook omdat het steeds duidelijk wordt dat we zonder de EU geen verweer hebben tegen Amazon, Google, Facebook etc.
Het werk van privacy-activisten is onder andere om een rol te spelen in de machtsdriehoek tussen volk (gezien als een verzameling individuele mensen), nationale en commerciële aristocratieën en de EU. De zaken die ik voer m.b.t. adresgebonden afvalpassen, privacy in het OV en het behoud van contant geld als privacy-vriendelijk betaalmiddel, zijn mede bedoeld om het domein van individuele mensen te markeren en versterken ten opzichte van de veel grotere macht van de nationale staat èn de opkomende macht van de EU. Het moet duidelijk worden dat nationale staten, grote commerciële bedrijven èn de EU alleen de loyaliteit van mensen kunnen houden als ze de grondrechten van mensen aanzienlijk beter gaan respecteren en beschermen.