Ik zou het wel willen gebruiken voor code maken, maar ik vertrouw niet dat ze copyright verhaal voor elkaar hebben

Ik gebruik ChatGPT soms als sparpartner of voor "rubber duck debugging". Niet om dingen voor me te laten schrijven. Niet om dingen klakkeloos van aan te nemen.

harGPT

Los van de copyright:
Hoe regel je dan dat ChatGPT altijd zuivere en werkende code schrijft?

Een bot die niet eens een annotatie kan meeleveren bij zijn uitvoer... Wat is waar als bron voor gebruikt?
Hoe betrouwbaar is dat dan. Laat staat controleerbaar.
En dan was je copyright verhaal ook meteen geregeld.

Waarom dat bij het ontwerp van ChatGPT niet meteen meegenomen is, snap ik nog steeds niet.
Stelletje hobbyisten. "Onderzoekers" zouden beter moeten weten.

De makers van ChatGPT hebben het bij het ontwerp niet meegenomen omdat ChatGPT geen "service" is, maar een machtsgreep. Ze willen je afhankelijk maken van ChatGPT en ze willen inderdaad NIET dat jij keurig zelf je copyright issues kan regelen via bronnen en bronvermelding. Ze willen copyright voor gebruikers onderuit halen en het naar zichzelf toetrekken. Het is wachten op de eerste rechtszaken waarin ChatGPT een auteur of programmeur aanklaagt omdat die zogenaamd ChatGPT zou hebben "geplagieerd". En zie jezelf dan maar eens te verdedigen.

Nu doen ze dat nog even niet, om ChatGPT te laten inburgeren. Daarna gaan ze over tot de volgende stap. Ze doen dit niet voor het heil van de mensheid, maar puur en alleen om eigen gewin van macht en heel veel poen.

Nu is copyright sowieso een speeltje van juristen om geld mee te verdienen door kunstmatige schaarste te creëren.
En vaak ziet de auteur (of diens nabestaanden) daar maar weinig van terug.

Maar als ChatGPT iemand van plagiaat zou beschuldigen, dan zal ChatGPT toch echt moeten aan tonen dat het eerder een tekst onder copyright geplaatst heeft dan de persoon/bedrijf dat het van plagiaat beschuldigd..
Dat zie ik ze zo snel nog niet doen.

En mocht dit een bom onder het copyright stelsel leggen, wat zou daar erg aan zijn?
Dan heel het copyright maar afschaffen en vervangen door iets wat beter en eerlijker is.

Het lijkt me voor de hand liggen dat de eigenaars van ChatGPT en vergelijkbare diensten op een gegeven moment gaan proberen rechten te doen gelden op producten die met behulp van die diensten tot stand zijn gekomen. Voor niets gaat de zon op. Denk aan de manier waarop bedrijven zoals Monsanto aanspraak maakten/maken op door hen "ontdekte" eigenschappen van planten en door hen "gecreëerde" genetisch gemodificeerde zaden en planten.

Zonder copyright kunnen auteurs, vertalers, kunstenaars, uitvinders, kleine uitgevers en een heleboel kleine serviceverleners niet leven. Er bestaat niet iets wat "beter en eerlijker is" dan copyright, er zijn wel betere en eerlijkere vormen van copyright denkbaar. Inclusief regulering van copyright, zodat de door jou genoemde juristen (lees: de multinationals die hun betalen) er geen speeltje van kunnen maken ten koste van de echte makers van nieuwe "content".

Dat jij meteen het hele copyright het raam uit wil flikkeren, maakt duidelijk dat je niet wilt begrijpen dat dit creatievelingen zou terugwerpen naar de Middeleeuwen. Toen mochten ze wel de nar spelen aan het hof van een koning en kregen dan af en toe een stuk vlees toegeworpen. Rondreizende toneelgezelschappen werden na afloop van hun uitvoering en een nacht in de schuur, het kasteel weer uitgegooid. Monniken mochten mooie teksten kopiëren of zelfs schrijven, mits ze afzagen van een leven van werelds genot (bijv. het bed delen met een levenspartner of je huis fijn inrichten - tenzij een monnikencel jouw ideaal is van interieur-design). Er waren natuurlijk ook rijke creatievelingen, bijv. Montaigne, die zelf kasteeleigenaar was. Dan kon het wel. Hij behoorde tot de 0,01%.

Het was verder een boeiende tijd om in te leven, hoor, ook voor de 99%. Je werd niet oud, maar je kon wel pret hebben, als je het niet erg vond om je eigen kinderen voor je ogen te zien verhongeren. Is dat wat jij wilt?

M.J.

Dat hele gedoe over ChatGPT als AI, terwijl het dat niet eens echt is, is voornamelijk bangmakerij.
Sure, het kan zaken een stuk eenvoudiger maken maar dat neemt niet weg dat je zelf altijd nog verantwoordelijk voor de inhoud bent. Ik gebruik het zelf als referentie als ik scripts aan het maken ben en niet meer op bepaalde zaken ff kom of vastloop in een script. Kan ik ook naar Googlen maar ChatGPT schrijft voor mij een bruikbaar voorbeeld wat ik weer kan meenemen in mijn eigen werk.
Sowieso vraag ik me af of dat hele copyright gedoe nog wel houdbaar is want zodra je ook maar iets wezenlijks aanpast gaat de copyright al niet meer op. Je kunt ChatGPT zelfs vragen om er rekening mee te houden.

Als we dan toch naar het verleden terug kijken:

Copyright was een uitvinding van de Britse kroon (rond Elisabeth I) zodat die censuur kon uitoefenen op gepubliceerde werken. (Lees: de publicatie in Engeland van ongewenste werken kon blokkeren. Dus werden ze in Frankrijk gedrukt en illegaal ingevoerd)

Met dank aan multinationals als Disney is de copyright steeds verder opgerekt, zodat meer dan 80 naar de dood van de auteur het werk nog steeds beschermt is. Steamboat Willy is net pas vrijgekomen.

Je mag blij zijn dat Shakespeare of de Bijbel nog vrij van copyright is.

Zo zijn de rechten op "Het dagboek van Anne Frank" door een foefje nog wat langer veiliggesteld door de Zwitserse rechthebbenden.

Oh, en de rechthebbenden van het boek "1984" wilden alle titels met dat getal erin verbieden. :-)

Ik ben werkeloos :)

Dat copyright niet onbeperkt mag worden opgerekt totdat het zo'n beetje alles omvat, ben ik helemaal met je eens. Want onbeperkte oprekking zou de vrijheid van expressie de nek omdraaien. De ironie van het feit dat de rechthebbenden van het boek "1984" iets probeerden wat lijnrecht in tegenspraak is met de boodschap van de auteur van dat werk, is inderdaad schrijnend. Ik hoop dat ze in hun dromen door Orwell bezocht worden en dat hij ze dan vertelt hoe hij over ze denkt. Maar dit alles is nog geen reden om copyright an sich af te schaffen. Dan zou het kind met het badwater worden weggegooid.

Uit de Nederlandse en Engelse Wikipedia:



Bijna alle landen ter wereld hebben zich inmiddels bij de Berner Conventie hebben aangesloten. Voornaamste uitzonderingen zijn Iran, Irak, Angola, Ethiopië en Myanmar. Maar bijvoorbeeld China en Noord-Korea doen wel mee.

Je ziet dat de functie van "copyright" zich in de loop der tijd ontwikkeld heeft van zelfbescherming van de Britse heersende klasse tegen kritiek (m.a.w. censuur), via bescherming van uitgevers, naar bescherming van auteurs. Dat lijkt me op zichzelf een positieve ontwikkeling.

Dat er door multinationals allerlei trucs bedacht worden om zich meester te maken van dingen die hun niet toekomen, ook als het gaat om copyright, is niet verbazend, maar moet in dezelfde categorie geplaatst worden als allerlei andere onethische praktijken van multinationals, die met behulp van regulering en strafmaatregelen moeten worden tegengegaan.

M.J.

Dat rechten van auteurs beschermd worden: prima. Helemaal mee eens.
Maar copyright zou beperkt moeten worden tot de originele auteur (een persoon). Geen overdracht naar nabestaanden, vertegenwoordigers, of bedrijven. Alleen de originele persoon zou de rechten moeten kunnen bezitten. Daarna zou het public domain moeten worden.
Ook vwb de duur en vergoeding zou e.e.a. aangepast mogen worden IMHO.
bv een vaste vergoeding of percentage per eenheid via een aflopende schaal gedurende het leven van de auteur. Dus de eerste 25 jaar het meeste, en dan steeds minder tot de dood erop volgt.

Maar de uitwassen die er nu zijn, worden niet aangepakt door overheden, want "te ingewikkeld".
En als er nieuwe (altijd extra restrictieve) aanpassingen komen, dan zijn die geinitieerd door de lobbygroepen en gaan ten koste van de samenleving en de verspreiding/kruisbestuiving van kennis en cultuur.

Daar zouden overheden meer oog voor moeten hebben dan nu het geval is.
Copyright zou om het bevorderen van verspreiding van kennis en cultuur moeten gaan, niet om het maximaliseren van de omzet van multinationals.

Er zijn alleen zo makkelijk situaties te bedenken waarin die benadering weer onredelijk uitpakt. Ik zet het even wat dik aan om te illustreren wat ik bedoel.

Een auteur schrijft een boek dat succesvol blijkt te zijn. De levenspartner van de auteur heeft zijn of haar best gedaan om de auteur te faciliteren, ruimte te geven voor het schrijven, is een tijdje kostwinner geweest, heeft misschien wel concessies gedaan aan het sociale leven dat ze gewend waren om de auteur maar alle ruimte en vrijheid te geven om ongestoord te kunnen werken aan dat boek. Dan is het volkomen redelijk dat, als dat boek succesvol is, die partner, en eventuele kinderen, weer meegenieten van de de opbrengsten daarvan.

Alleen overlijdt die auteur kort na het verschijnen van het boek. Vind je dan dat deze nabestaanden opeens geen recht meer hebben op opbrengsten waar ze anders van mee hadden genoten? Mij lijkt dat vreselijk wrang, dat zal aankomen alsof ze na het overlijden van hun geliefde nog een trap na krijgen van de samenleving.

Hoe de duur van het auteursrecht is meegegroeid met de leeftijd van Mickey Mouse is natuurlijk bizar en schadelijk. Maar dat dat uiterste problematisch is wil nog niet zeggen dat je meteen naar het andere uiterste moet schieten om het op te lossen. Dat nabestaanden er een redelijke termijn van kunnen profiteren vind ik niet verkeerd. Dat auteursrecht aan een bedrijf kan worden overgedragen en dat dat er nog een periode van profiteert is niet per se onredelijk als dat bedrijf (mede) is gebouwd op het succes van dat werk en werknemers in tijd en inspanning in dat succes geïnvesteerd hebben en er voor hun inkomsten van afhankelijk zijn. Dat argument houdt op geloofwaardig te zijn als het tot een enorme multinational uitgroeit vol mensen die er nauwelijks of geen persoonlijke betrokkenheid bij hebben, maar in een kleinschalige context vol persoonlijke betrokkenheid schuif ik het niet bij voorbaat aan de kant.

Het lastige aan dat op zich heel aardige idee van afnemende opbrengsten is dat auteursrecht geen recht op een opbrengst is maar op zeggenschap over een werk. Het is niet zo dat iedereen er maar kopieën van mag uitgeven en de auteur alleen recht heeft om er een commissie over te innen. Nee, het recht is op de inhoud van het werk. De auteur bepaalt niet alleen wie het verder mag verspreiden, maar bijvoorbeeld ook of de verspreider er op eigen houtje "verbeteringen" in mag aanbrengen of niet. Ik zie niet in hoe dat soort zeggenschap zich leent voor geleidelijk afbouwen. En dan wordt het ook ondoenlijk om de daaraan gekoppelde opbrengsten geleidelijk af te bouwen, want de auteur kan in beginsel de hele uitgave blokkeren als die te weinig oplevert en met een partij in zee gaan die bereid is meer te betalen.

Misschien zou het een idee zijn om auteursrecht te laten gelden gedurende het leven van de auteur, als die auteur zelf de rechthebbende blijft. Als het auteursrecht overgaat naar een ander, of dat nou nabestaanden zijn of een bedrijf dat het exploiteert, dan gaat een termijn van bijvoorbeeld 25 jaar in waarna het auteursrecht vervalt, een termijn die op geen enkele manier nog verlengd kan worden (dus constructies waarmee er elke keer 25 jaar aan vast geplakt kan worden door het aan een andere rechtspersoon over te dragen werken niet). Het is hoe dan ook 25 jaar na de dood van de auteur over en uit op die manier. En als de auteur geen nabestaanden heeft en niets heeft overgedragen voor zijn of haar dood vervalt het auteursrecht op het moment van sterven.

Mee eens. Het gaat niet om winstmaximalisatie maar om dat het (ook financieel) de moeite waard is om dingen te creëren. Het is bescherming tegen graaiers die ermee aan de haal gaan, en het lijkt er nu teveel op dat juist diezelfde graaiers erin slagen auteursrecht naar hun hand te zetten.

@Anoniem op 03-05-2023 om 8:58 uur.

Ik ben het met je eens. Ter aanvulling nog het volgende. Je schrijft:


Ik weet er het fijne niet van, maar wat ik begrepen heb, is dat één van de trucs die door een multinational is toegepast om anderen uit te sluiten van het gebruik van "Mickey Mouse", als volgt is. Wanneer Mickey Mouse in de loop der tijd wordt getekend met een ander jasje, of een broek, of een iets ander snuitje, dan worden er door de juristen van die multinational voor de rechter twee dingen betoogd:
1. Dit is nog steeds Mickey Mouse, waarop die multinational het copyright heeft;
2. Dit is een nieuwe creatie, waarbij een nieuwe auteur, tevens werknemer van die multinational, Mickey Mouse in opdracht van die multinational een nieuw jasje heeft aangetrokken. Daarom is de termijn voor het copyright op het tijdstip van die nieuwe creatie (tijdstip X) opnieuw vanaf het begin begonnen te lopen. En duurt het copyright dus weer een aantal jaren langer.

De truc is dat, als IEMAND ANDERS dan zo'n ingehuurde medewerker van die multinational op datzelfde tijdstip X Mickey Mouse een nieuw jasje had aangetrokken, de multinational juist het tegenovergestelde beweerd zou hebben, namelijk dat het niet een nieuwe creatie was, maar plagiaat en een schending van het copyright op een bestaande creatie.

Amerikaanse rechters staan zo'n multinational toe om "to have their cake and eat it" (van twee walletjes te eten). Dit gebeurt omdat veel Amerikaanse rechters, net als overigens veel Nederlandse rechters, niet het volgen van de wet centraal stellen, maar het bedienen van machtige organisaties - in de VS vaak grote multinationals.

De wijdverbreide, feitelijke (netwerk)corruptie van de rechterlijke macht in vele zogenaamde "rechtsstaten" is hier het probleem, niet het copyright op zich.

De vraag dient zich dan aan: hoe bevrijden wij onze rechterlijke macht van die wijdverbreide, diepgewortelde corruptie?

Ik vrees dat het in de aard van de meeste mensen, inclusief rechters, ligt dat zij alleen leren als ze eerst een ongelooflijk pak op hun falie krijgen. Maar hoe kun je dat in het geval van rechters organiseren zonder de rechtsstaat als zodanig te vernietigen?

We zijn in de vreemde situatie terecht gekomen dat onze eigen rechters onze rechtsstaat in gijzeling houden.

Ik zie de (netwerk)corruptie van onze huidige rechters (die zichzelf helemaal niet corrupt vinden) als één van de moeilijkste maatschappelijke problemen waar we op dit moment mee te maken hebben.

Ik vermoed dat de enige manier om weer tot een functionerende rechtsstaat te komen, is om de huidige rechterlijke macht niet zozeer opzij te schuiven, maar geleidelijk irrelevant te maken. Dus door communities (gemeenschappen) te stichten die in de praktijk manieren vinden om zaken op een rechtvaardige manier te regelen, los van de corrupte formele rechterlijke macht, aan wie het dan wordt toegestaan om zichzelf steeds verder los te zingen van de maatschappij, totdat op een gegeven moment de traditionele rechterlijke macht als een oude, holle boom omvalt, maar wel pas nadat er al vervangende organisaties en structuren zijn gegroeid die rechtvaardigheid in de praktijk kunnen waarborgen.

Ondertussen, in een overgangsperiode, kunnen we proberen de huidige, gecorrompeerde rechterlijke macht en zijn gecorrumpeerde functionarissen zoveel mogelijk bij de les te houden met publieke kritiek en de onthulling van juridische schandalen. Dat zal onze "rechters" niet beletten om langzaam steeds verder te corrumperen, maar het kan dat proces misschien vertragen, waardoor er meer tijd is voor nieuwe instituties om van onderaf te groeien en sterk te worden.

Dit is een beetje vergelijkbaar met hoe je op dit moment het Engelse koningshuis zichzelf ziet loszingen van de maatschappij. Er is een draconische wet aangenomen om protesten tijdens de kroning van Koning Charles III te onderdrukken. Tussen de 100 en 250 miljoen pond aan belastinggeld wordt verspild om deze poppenkast van een miljardair (Charles' vermogen wordt geschat op 1,8 miljard pond) te bekostigen, terwijl heel veel mensen in het VK niet eens genoeg geld hebben voor voedsel en de verwarming van hun huis. Bovendien is iemand in het establishment op het lumineuze (ahem...) idee gekomen om alle Britten uit te nodigen om op de dag van de kroning een "eed van aanhankelijkheid" (pledge of allegiance) te zweren, gericht op dit ongekozen staatshoofd. Steeds meer Britten walgen van deze fantasiewereld die hun van bovenaf door de strot wordt geduwd en die ze ook nog eens zelf mogen betalen.

Onze Nederlandse en Europese rechtspraak krijgt ook steeds meer de trekken van zo'n fantasiewereld van een establishment. Je zou dit, met verwijzing naar het voorbeeld van Mickey Mouse, de disneyficering van de rechtspraak kunnen noemen. Onze zwarte rechterlijke toga's en witte befjes zijn niet zo flamboyant als de uitdossing van sommige Engelse rechters (bijv. lange pruiken en met wit hermelijn afgezette rode gewaden e.d.), maar in essentie gaat het om een vergelijkbaar toneelstuk waarbij rechters gezag menen te kunnen ontlenen aan een uitdossing die meer te maken heeft met de Kerstman dan met integere rechtspraak.

In 2016 ontstond er in het VK terecht grote verontwaardiging toen rechters "vijanden van het volk" werden genoemd omdat ze het terzijde schuiven van het parlement onrechtmatig verklaarden:


In 2019 dook de term "vijanden van het volk" opnieuw even op toen rechters één van premier Boris Johnsons onrechtmatige pogingen verijdelden om het parlement uit te schakelen (prorogation of Parliament).

Maar helaas gedragen zowel Engelse als Nederlandse rechters zich in de praktijk vaak wel degelijk als "vijanden van het volk" - niet in rechtszaken die de positie en het functioneren van het parlement betreffen, maar in rechtszaken van gewone burgers. Onze huidige rechters, en met name bestuursrechters, begrijpen dat het in hun eigen belang is om de positie van de wetgevende macht (het parlement) te beschermen, en ook om machtige, met de regering vernetwerkte bedrijven niet tegen de haren in te strijken. Maar gewone burgers - die vinden ze veel minder interessant.

Vandaar dat je van onze huidige rechters ook op het gebied van copyright vroeg of laat "Mickey Mouse"-rechtspraak kunt verwachten. Er is op dit moment onvoldoende tegenmacht om onze rechters op het juiste spoor te houden. Hun ruggengraat is van rubber en buigt mee met de huidige machthebbers (regering, grote bedrijven). Hiervan hebben we de afgelopen jaren talrijke voorbeelden kunnen zien.

M.J.

Niet alleen de rechters. Die helpen er wel aan mee.
Het zijn ook de makers van de wetten (politici) die toegestaan hebben dat de copyright wetgeving keer op keer verder opgerekt werd zodat het copyright blijft gelden tot 80 /100 jaar na overlijden van de auteur.
Ook dit is oa. door lobbyen van juristen van Disney bedongen, om zo het copyright zo lang mogelijk (na de dood van Walt Disney zelf) nog te kunnen claimen.
Dat is een van de redenen waarom Steamboat Willy (de originele Mickey Mouse creatie van Walt Disney) nu pas vrij valt van copyright.

In de praktijk betekent het dat veel van alle cultuur uitdrukkingen van na ongeveer 1925 onder een of ander vorm van copyright valt. Ook al zijn de betreffende auteurs al lang dood en begraven.


Willen we het probleem grondig aanpakken, dan zal dat door de politici gedaan moeten worden. Bv het terugdraaien van de uitwassen. En het beperken van de opgerekte rechten.
Maar omdat dit wereldwijd moet gereuren (wil het enig effect hebben), snap je wel dat dit niet of moeilijk zal gaan.

Zou dat niet de verantwoordelijkheid van de auteur moeten zijn.
Bv door een levensverzekering af te sluiten, of door de eerste inkomsten van het boek (bv de aankoopbonus) te investeren.
En zo voor de partner zorgen.

Hoe gebeurt dat bij een persoon die een eigen bedrijfje start? (consultancy, zzp, schilderen, etc)
Als die persoon kort na het eerste succes komt te overlijden, dan moet hij/zij ook iets geregeld hebben voor zijn/haar partner.
Er is geen garantie dat die partner het piepjonge bedrijfje kan overnemen of voor goed geld kan verkopen.
Dan is er ook geen wettelijke regeling die zegt dat de partner tot 100 jaar na de dood van de oprichter nog geld krijgt van dat bedrijfje (zonder er zelf iets voor te doen).

En als de partner wel actief is in dat bedrijfje, dan is het al opgelost.
Dat zou dan vergelijkbaar zijn met een partner die meegeholpen heeft aan dat boek, ook officele erkenning krijgt als (deel)rechthebbende van dat boek.

Met de beste bedoelingen, is het copyright systeem krom gegroeid.

@Anoniem op 03-05-2023 om 18:01 uur.

Mee eens, behalve je laatste punt:


Ik denk dat het ook al effect zal hebben als het eerst in één of twee landen gebeurt waar een drukpers voorhanden is. Immers, als het copyrecht in die landen vervalt, dan zal het in die landen legaal worden om de betreffende werken daar vrijelijk opnieuw uit te geven en om elementen daarvan (bijv. de figuur van Mickey Mouse) te gebruiken voor nieuw werk. De landen waar het copyright nog wel tot in het extreme is opgerekt, kunnen dan proberen het binnensmokkelen van die nieuwe uitgaves en dat nieuwe werk te verhinderen. Stel bijvoorbeeld dat een video-clip van een Aziatische popgroep, getiteld "Miki Mau-su" (of "Wei-ni de Pu") razend populair wordt, eerst in Uzbekistand, daarna in Iran, vervolgens in Belarus, Servië en Liberland (het mini-vrijstaatje tussen Servië en Kroatië). Dan kunnen de autoriteiten van de VS, gelobbied door Disney en met collaboratie van Amazon, wel proberen om de Verenigde Staten opnieuw droog te leggen, maar ik voorspel dat dat een harde dobber gaat worden. Het lukt misschien de eerste paar jaar, maar daarna...

@Anoniem op 03-05-2023 om 18:15 uur.


Als het gaat om literair werk (royalties) dan verloopt de dynamiek soms heel anders dan bij een consultancy of een schilderbedrijf. Er zijn twee mogelijkheden. a) De schrijver wordt na diens dood snel vergeten en de royalties nemen snel af. In dat geval is het precieze tijdstip van het einde van het copyright voor niemand financieel echt interessant meer.

b) De schrijver wordt na diens dood juist bekender, en/of er komt een regisseur die er een film over wil maken, e.d. Denk bijv. aan Nescio of Tolkien. Dan kan het zijn dat de eigenlijke beloning voor het werk pas plaatsvindt vele, vele jaren na de totstandkoming van het werk. Terwijl er door de schrijver en diens naasten (partner, kinderen) wel offers zijn gebracht.

In het concrete geval van J.R.R. Tolkien heb ik overigens weinig medeleven met de nazaten, want die zijn zelf een soort multinational geworden die het werk van hun voorvader op alle mogelijke manieren probeert uit te melken en te vermarkten. Ze zitten als de draak Smaug op een berg goud. Tolkien overleed in 1973, dus nu precies een halve eeuw geleden, en ook zijn toegewijde zoon Christopher Tolkien is inmiddels overleden (2020). Dus in dat geval ben ik het wel met je eens dat het copyright op het epos nu wel eens mag worden afgebouwd. Uit Wikipedia:


De kleinkinderen van Tolkien zijn nog steeds volop bezig honderden miljoenen, zo niet miljarden binnen te slepen (onder andere via filmdeals met Amazon), die dan waarschijnlijk worden bewaard in "trusts" en andere belastingontwijkende vehikels - ten koste van gewone burgers. Ik denk dan ook dat de naam "The Tolkien Estate" veranderd zou moeten worden in "The Smaug Estate".

M.J.