"Informatie" van NSIk heb gisteren geprobeerd om bij NS te checken of het klopt wat de verkoopster in de stationswinkel me op 16 december jl. vertelde over de weigering van contant geld in alle stationswinkels per 3 januari 2025.
Dit wordt een soort van grappig vehaal.
Eerst natuurlijk de muur die NS heeft opgetrokken om open contact met kritische klanten af te weren. Op de website van NS stonden vijf "contactmogelijkheden":
-- NS Community (waarbij je geen contact krijgt met NS, maar met "82.000 andere reizigers");
-- X (voorheen Twitter) - ik zit niet op X en wil dat ook niet, mede om privacy-redenen.
-- Facebook - ik zit niet op Facebook en wil dat ook niet, mede om privacy-redenen.
-- Chat voor consumenten - ik heb slechte ervaringen met chats en in het bijzonder chatbots. Er wordt dan van de kant van de organisatie niet begrijpend geluisterd en alleen volgens primitieve protocollen gecommuniceerd.
-- Telefoon voor consumenten. Dit was de enige mogelijkheid die enig uitzicht leek te bieden op intelligent contact.
Ik belde deze consumententelefoon. Ik kreeg een keuzemenu met de volgende vijf keuzes voor onderwerpen waarover NS bereid was mij te woord te staan:
-- Producten, abonnementen, tickets - toets 1.
-- OV-chipkaart, saldo - toets 2.
-- Verloren voorwerpen - toets 3.
-- Vergeten in- of uit te checken, starten of stoppen OV-fietsrit - toets 4.
-- Ontvangen factuur / gemaakte reis - toets 5.
Er stond geen categorie "overige vragen" bij. NS wilde aan klanten kennelijk geen mogelijkheid bieden om vrij te communiceren over relevante onderwerpen waaraan NS in al zijn alwetendheid zelf nog niet had gedacht.
Daarom toetste ik niets in, maar wachtte af wat er zou gebeuren. Er kwam een automatische voice mail: "Wij hebben geen geldige keuze ontvangen." Geldig? Beoordeelt NS tegenwoordig of het onderwerp waarover een klant NS wil aanspreken, "geldig" is? Leek me niet.
Daarna werd het keuzemenu opnieuw afgedraaid. En nog een derde keer. Toen ik nog steeds niets deed, hoorde ik een telefoon overgaan. Nog wat later nam een medewerker van de klantenservice op, maar zweeg eerst een tijdje.
"Hallo?" vroeg ik.
Toen begon de medewerkster opeens met het uitspreken van een geprotocolleerde tekst, maar met een zwaar accent dat hoogstwaarschijnlijk afkomstig was van een taal die ten zuiden van de Sahara wordt gesproken. Ik meende haar naam op te kunnen vangen - een mooie naam die ik later in het gesprek checkte, maar hier om privacy-redenen niet zal noemen. Het accent was op zich heel welluidend, met ronde klanken, maar helaas moeilijk verstaanbaar.
Bovendien leek het alsof deze medewerkster mij ook niet goed verstond. Regelmatig bleef het enkele ogenblikken stil nadat ik iets gezegd had. Ik ging langzamer praten en heel zorgvuldig articuleren. Van beide kanten deden wij oprecht ons best, en zo ontstond er na enige proberen toch betekenisvolle communicatie.
Ik begrijp alleen niet waarom NS iemand achter de telefoon van de klantenservice zet, zonder diegene voor zover nodig eerst te trainen in het spreken van duidelijk Nederlands. Of is het de bedoeling van NS om telefonisch contact met de klantenservice te ontmoedigen?
"Wat is uw vraag?" vroeg de medewerkster.
Ik legde uit dat ik een vraag had die niet op het keuzemenu van de klantenservice stond, en dat zij die als medewerker van de klantenservice dus waarschijnlijk niet zou kunnen beantwoorden. En dat ik daarom graag een adres van NS wilde waarlangs ik schriftelijk met NS kon communiceren, bij voorkeur een email-adres. Toen de vriendelijke medewerkster dit na enig proberen eenmaal begreep, zei ze dat ze dit zou nagaan, en of het oké was dat ze me in de wacht zette. Ik bevestigde vriendelijk dat dit helemaal oké was.
Acht minuten later kwam ze terug en bedankte me voor mijn geduld. Ik bedankte haar voor de moeite die ze had gedaan. Wij zetten ons gesprek voort in een prettige sfeer. Zij begon mij een adres te geven: "Postbus..." gevolgd door iets onverstaanbaars. Nadat ik een paar keer had aangegeven dat dit voor mij te snel ging, vertraagde zij haar tempo en hoorde ik de nummers "2... 3... 7..." Ze stopte. Omdat ik vermoedde dat dit nog niet het hele postbusnummer was, vroeg ik: "Is dat het volledige nummer?" Ze antwoordde na een stilte: "...... twee!" Ik begon te analyseren. Dus het is: "Postbus 2, 3, 7, 2?" Na een tijdje kwamen we eruit. Dat was inderdaad het nummer.
Nu moesten we nog de hobbel van de postcode nemen. De cijfers gingen dit keer al beter: "3500". Maar daarna werd het weer onverstaanbaar, niet vanwege onwil, maar vanwege haar sterke accent, dat niet was toegesneden op bepaalde typisch Nederlandse klanken. Uiteindelijk, nadat ik het had gecheckt aan de hand van de Nederlandse voornamen Gerard en Johannes, leek het duidelijk te worden dat de letters van de postcode moesten zijn: "GJ". Het leek alsof de medewerkster haar taak nu als voltooid zag.
Ik vroeg: "Is dat in Utrecht?"
"Ah... Ja! Utrecht."
Ik: "En wat is de naam in het adres?"
"?"
Ik: "De naam van de afdeling waar ik het naartoe moet sturen?"
"?"
Ik: "Welke naam moet ik erboven zetten? NS?"
"?"
Ik: "Moet ik erboven zetten: NS Klantenservice?"
Toen kwam het door: "Ja! NS Klantenservice!"
Het was een lieve medewerkster. Ze deed echt haar best en gaf het niet op.
Ik vervolgde: "Ik wil mijn bericht bij voorkeur naar een email-adres sturen, dat is sneller. Is er ook een email-adres waar ik het naartoe kan sturen?"
"Ah!" Het leek of de medewerkster zich iets herinnerde. "Geen email-adres! NS stelt geen email-adres ter beschikking." Opeens was haar Nederlands veel beter verstaanbaar. Het leek of ze deze formule uit haar hoofd had geleerd.
Nadat ik met een controlevraag had vastgesteld dat NS inderdaad niet bereid was om benaderd te worden per email, zei ik, voldoende langzaam en duidelijk: "Misschien kan ik mijn vraag toch via u stellen. Ik zal uitleggen wat mijn vraag is. Mijn vraag is of het klopt dat in alle winkels op de NS-stations volgend jaar vanaf 3 januari contant geld geweigerd gaat worden als je betaalt. Klopt het dat je dan alleen nog mag pinnen?"
Toen we eenmaal samen helder hadden gekregen wat mijn vraag was, vroeg de medewerkster opnieuw of het oké was dat ze mij in de wacht zette terwijl ze het naging. Ik bevestigde dat zeer vriendelijk.
Dit keer moest ik een kwartier wachten. Toen kwam de medewerkster terug aan de lijn. Ze bedankte me opnieuw vriendelijk voor het wachten, en ik bedankte haar opnieuw vriendelijk voor alle moeite die ze deed.
Ze zei: "Wat u vraagt, is bij de desbetreffende afdeling niet bekend. Maar ik heb het op internet opgezocht. Daar staat het wel."
"Aha," zei ik. "Waar staat het op internet?"
Ze zei iets onverstaanbaars en ik zei: "Sorry, ik versta het niet goed. Kunt u het iets langzamer zeggen? Waar staat het op internet?"
"Ja. Op Security.nl."
Oh My God, dacht ik. Ze heeft het gegoogeld en toen het door mij gestarte topic gelezen. Dus dat is waar NS Klantenservice zijn kennis vandaan haalt.
Ik zei: "Bedankt voor deze informatie. Mag ik nog even weten welke afdeling het is waar het niet bekend is?"
"Ja. De desbetreffende afdeling."
Ik: "Ja, maar wat is de naam van de desbetreffende afdeling?"
Ze herhaalde, in een poging mijn vraag te beantwoorden: "De desbetreffende afdeling."
Ik vroeg: "Ja, maar hoe heet die afdeling?"
Na enig heen en weer gepraat begreep ze wat ik bedoelde en gaf me de naam: "Tweedelijn."
Ik bedankte haar vriendelijk en begon het gesprek af te ronden. Dit leek haar te verbazen, ook al had mijn telefoontje in totaliteit al 31 minuten geduurd. Maar na enkele ogenblikken haakte ze erop aan en begon het voorgeschreven protocol uit te spreken: "Heeft u nog andere vragen?"
Nee, ik had geen andere vragen meer en bedankte haar nogmaals.
Zij wenste mij een "fijne dag".
Ik wenste haar ook een fijne dag, in alle oprechtheid.
Het gaat me aan het hart hoe onze maatschappij en bedrijven zoals NS met jonge mensen omgaan, in welke positie jonge mensen worden gebracht. En trouwens ook in welke positie gewone Nederlandse burgers worden gebracht. Ik heb hierover al eerder geschreven onder het topic:
https://www.security.nl/posting/821317/Onaanspreekbaarheid+-+digitaal+en+analoogHopelijk denkt de medewerkster met plezier terug aan ons vriendelijke gesprek. Mocht zij opnieuw deze site bezoeken en dit gespreksverslag lezen, dan wil ik haar graag bij dezen opnieuw bedanken voor haar moeite en vriendelijkheid, ondanks onze wederzijdse taalbarrière. Ik hoop dat zij er net als ik hartelijk om kan lachen. Dat het soms moeizaam ging, was niet onze schuld, en we hebben er het beste van gemaakt.
Ondertussen weet ik nog steeds niet of wat de verkoopster in de stationswinkel mij vertelde over de komende weigering van contant geld op alle treinstations, klopt of niet. Want uit eerdere ervaringen met NS weet ik dat als NS, of een afdeling van NS, zegt dat iets hun "niet bekend" is, dit niet uitsluit dat diezelfde zaak bij hogere echelons van NS wel degelijk bekend is.
De enige manier om dat uit te vinden, is om op 3 januari 2025 naar een treinstation met winkels te gaan, en daar te proberen om iets met contant geld aan te schaffen - een broodje, friet, bloemen, zakdoekjes, of toegang tot een toilet.
M.J.