En terecht.

Waarom zou je iemand er op aankijken als zijn opa of overgroot opa fout is geweest in de oorlog.
Een oorlog die een situatie bracht waarbij geen enkele van is een voorstelling kan maken.

Het gaat over het archief van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR). Dat is toch bijzonder interessant voor rechtshistorici en rechtssociologen, rechtsantropologen, die rechtspleging tijdens en na oorlogstijd.

Zo vlak na de speech van Rutte.

Digitale ontsluiting van het archief biedt de onderzoeker nieuwe mogelijkheden op andere zoektermen te kunnen zoeken dan met de oude catalogus mogelijk was.

Er ligt een schat aan informatie open die niet over jouw opa of oma gaat, maar over geografische spreiding van verlinking, aard delicten, continue en discontinue in de uitspraken van de in het archief op naam te vinden rechters en strafeisen van de officieren. De invloed van advocaten etc.

Dat laatste is belangrijk omdat er het een ander leeft in hoofden van mensen over D66 de advocatenpartij uit het Amsterdamse, tot aan de zgn D66 rechters van nu. Namen die in de Nederlandse politieke geschiedenis, elke keer weer blijven opduiken, die van de zgn juristenfamilies.

De rechtspleging heeft vanaf het moment van de bezetting, een ontwikkeling doorgemaakt. Deze is nu ook te onderzoeken, dit in samenhang met in die periode veranderde wetgeving bijvoorbeeld.

Dit zou een welkome aanvulling zijn op wat we weten over het "oorlogsrecht."

Minister Eppo Bruins heeft met een tijdelijke voorziening digitale toegang mogelijk gemaakt, ging dus contrair tegen de waarschuwing van de AP in. En dat is een politieke keuzevrijheid.

Van de website van de Rijksoverheid, nieuwsbericht van 19 december"


https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2024/12/19/oorlogsarchief-in-tijdelijke-voorziening-digitaal-toegankelijk-bij-nationaal-archief


@waterlelie, een nieuwgierigheidje, maar wat of wie onderzocht je? Biedt de digitale ontsluiting voor jou ook meer mogelijkheden?

Voor de rest weet elke historicus dat je alleen papier en potlood de leeszaal in mee mag nemen.
Mogelijkheid om archiefstukken te mogen kopiëren hangt af van het archiefstuk.
I
k vraag me af of er uitzonderingen gemaakt kunnen worden voor universitair onderzoekers met betrekking tot het maken van kopieën om deze elders te bestuderen.

Ik bedoel: een advocaat neemt toch ook zijn tas mee naar huis?

Bovendien zou het dagelijks een paar stoelen in toch al de kleine studiezaal beschikbaar stellen voor andere belangstellenden.

Je hebt het over het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR). Daarvan geeft het Nationaal Archief (NA) aan dat het in januari 2025 volledig openbaar wordt[1]. De Autoriteit Persoonsgegevens (AP) heeft het NA een formele waarschuwing gegeven dat de manier waarop ze dat doen in strijd is met de Archiefwet en de Algemene verordening gegevensbescherming (AVG)[2], omdat de dossiers veel strafrechtelijke gegevens bevatten die ook betrekking kunnen hebben op slachtoffers, getuigen en nabestaanden, waarvan sommigen nog in leven kunnen zijn. Dan schrijven beide wetten voor dat ze niet zomaar openbaar gemaakt mogen worden. Op 6 december heeft minister Bruins van Onderwijs, cultuur en wetenschap (OCW) een kamerbrief gestuurd[3] waarin hij aankondigt op korte termijn met een wetsvoorstel te komen dat het wél mogelijk moet maken, en omdat het kort dag is met AP in gesprek te gaan over hoe tussen 2 januari en het ingaan van de wet toegang ook mogelijk te maken. Dat heeft geresulteerd in een tijdelijke voorziening die door de minister "verre van ideaal" wordt genoemd[4].

[1] https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/zoekhulpen/centraal-archief-bijzondere-rechtspleging-cabr
[2] https://www.autoriteitpersoonsgegevens.nl/actueel/nationaal-archief-gewaarschuwd-om-online-openbaarmaking
[3] https://www.tweedekamer.nl/kamerstukken/brieven_regering/detail?id=2024Z20512&did=2024D48374
[4] https://www.rijksoverheid.nl/actueel/nieuws/2024/12/19/oorlogsarchief-in-tijdelijke-voorziening-digitaal-toegankelijk-bij-nationaal-archief

@Waterlelie: de eerste twee zinnen van je post heb je letterlijk gekopieerd uit de laatste link. Wat weerhoudt je ervan om even zelf die link op te nemen, expliciet te melden over welk archief je het hebt en wat de volledige achtergrond is, inclusief dat het hier om een tijdelijke voorziening gaat en dat wel degelijk wordt gewerkt aan het wegnemen van de belemmeringen waar je nu last van hebt?

Waarom gelooft u dat iedereen denkt zoals u?

Heeft die dat ooit beweerd dan?

AP: risicoanalyse verplicht voor nieuw plan om oorlogsarchief open te stellen
vrijdag 20 december 2024, 10:22 door Redactie

https://www.security.nl/posting/869890/AP%3A+risicoanalyse+verplicht+om+oorlogsarchief+open+te+stellen

Joh je hebt over een archief en koppelt daar termen als 'goed' en 'fout' aan. Maar een oorlogssituatie is niet rationeel, die mensen hebben keuzes moeten maken die direct impact hadden op (een verschrikkelijke) dood of leven. Onze rationele benadering over wat in die situatie, 80 jaar geleden, volgens ons 'goed' of 'fout' past helemaal niet. Wij kunnen echt geen enkele voorstelling maken van de omstandigheden in die tijd.

Zoals Anoniem van 05:34 schrijft: "Dat laatste is belangrijk omdat er het een ander leeft in hoofden van mensen over D66 de advocatenpartij uit het Amsterdamse, tot aan de zgn D66 rechters van nu. Namen die in de Nederlandse politieke geschiedenis, elke keer weer blijven opduiken, die van de zgn juristenfamilies." Deze anoniem is dus iemand die bijvoorbaat al een zeer gekleurde mening heeft. Strafmaatregelen die gericht zijn op gedragsverandering in plaats van vergelding komen voort uit de 'progressieve' hoek. GroenLinks is net zo progressief als D66, maar D66 heeft van 1995 tot 2003 deel uitgemaakt van de regering. Conservatieven die deze periode hebben meegemaakt zullen dan ook wel een D66-label toekennen aan rechters die 'milde' taakstraffen of therapie eisen in plaats van gevangenisstraf.

En zolang we niet rationeel kunnen kijken, en anderen de schuld geven van ons kennelijk miserabele leven, is openbaring van dat archief een slecht idee.

Wat ik nog heb vergeten te noemen, is dat het inzien van deze onder embargo van openbaarheid vallende stukken van het CABR alleen onder toezicht (een bewaker dus) kunnen worden ingezien. Concreet betekend dit dat daar in de leeszaal misschien voor 5 a10 mensen tegelijkertijd mogelijk is. Het is niet alleen bedoelt om te voorkomen dat er fotokopieën worden gemaakt, maar ook te voorkomen dat er stukken worden ontvreemd. Dit is zeker in het verleden gebeurt, toen de stukken niet digitaal maar in authentieke vorm ter inzage konden worden bekeken. Duidelijk zal zijn, dat de openbaarheid van het CABR alleen maar in theorie bestaat, terwijl vanaf 1 januari 2025 dit online voor al deze archiefstukken mogelijk zou zijn. De nachtmerrie voor een groot deel van de bestuurlijke elite!

Er wordt nu een worst van een nieuw wetsvoorstel aan de burgers voorgehouden, maar iedereen weet dat dit nog jaren kan worden getraineerd, bijvoorbeeld in Eerste Kamer. Voor de critici, het zijn niet de gewone burgers wiens verkeerde keuze van hun ouders, grootouders het meest schokkend zijn, maar vooral de bestuurlijke elite in het algemeen, die nu doet alsof het vooral om het gewone volk gaat. Het is misleiding in het kwadraat.

Ah de 'elite'-kaart komt weer op tafel.

En wat ga je precies doen als blijkt dat de overgroot-opa van Faber in jouw (subjectieve) 'fout' is geweest in de oorlog?
De opa en overgrootpa van Baudet waren overigens -net als jij en ik- doodgewone burgers.

En nu dan?

Maar het is toch de bestuurlijke elite die hier verantwoordelijk voor is, en ik en vele Nederlander vermoeden onder de vlag van bezorgdheid van de gewone burgers trachten de openbaarheid te voorkomen. Overigens zijn Faber en Baudet voor zover ik weet niet tegen openbaarheid van de CABR archief. Het zal ze een worst zijn!

De spirituele crisis waar de Westerse wereld in lijkt te verkeren, vraagt om historisch onderzoek naar rechtspleging over deze periode, omdat de spirituele crisis die na de WOII uitbrak en de maatschappelijke en politieke oplossingen die daaruit voortvloeiden het meest recente trauma in het Nederlands collectief bewustzijn is.

Dit trauma is bij een onderlegde historicus in veilige handen. Het archief spreekt tot de historicus en niet andersom.

Archief gesloten houden is dus een uitermate slecht idee.

Historisch onderzoek stimuleert juist "rationeel kijken" .Maar wat versta jij (anoniem 11:34 ) onder rationeel kijken? Je eigen mening?

@ waterlelie: wetenschappelijk onderzoek naar en in dit archief geeft ook de hobbyist kaders hoe dit archief te benaderen en hoe de vondsten geïnterpreteerd kunnen worden. Zonder mensen hun genoegen van het doen van ontdekkingen en vinden van verklaringen te ontnemen. Zo'n kader geeft elke onderzoeker iets van houvast, als er maar een keer een serieus begin gemaakt gaat worden. Gemiddeld promotieonderzoek is vijf jaar studeren en schrijven.

Het inventariseren van de verdwenen archief stukken (plaats, tijd, inhoud, naam vd dief indien bekend) is een onderdeel van historisch onderzoek, de zgn bronbeschrijving. Onderzoek hiernaar kunnen al patronen aan het licht brengen.

Inderdaad. Bij een goed onderlegde historicus.
Niet bij al die amateur historici die denken dat als een overgrootmoeder van bestaand persoon 'fout' is geweest, dit wel door zal werken in de familie DNA.

Het zijn bestaande wetten die een belemmering zijn, omdat gegevens over nog levende personen als vertrouwelijk worden beschouwd, en ze hebben die archieven echt niet zomaar met een druk op de knop daarop gefilterd.

Dat een toezichthouder alarm slaat daarover en ze tot een minister aan toe dat serieus nemen geeft aan dat juist niet elitair wordt gereageerd. Bij elitair bestuur kan een bobo even verordonneren dat een wet die even niet uitkomt aan de kant geschoven wordt. Dat is het tegenovergestelde van wat hier gaande is.

Dat kan alleen met een meerderheid van stemmen, en dat is onderdeel van hoe ons democratische systeem werkt. Het is niet elitair alleen omdat de uitkomst je toevallig niet bevalt, weet je? Als je vindt dat alles opzij geschoven moet worden om jou op je wenken te bedienen dan ben jij je elitair aan het gedragen. En het staat natuurlijk nog helemaal niet vast dat het zo gaat lopen, wie weet komt die wet er wel redelijk vlot door.

Mensen die in de oorlog tieners waren zijn nu in de negentig. Er lopen nog de nodige van die mensen levend rond. Die kunnen in hun tienerjaren alles zijn geweest van verzetshelden tot verraders. We hebben wetgeving tegen het openbaar maken van archieven over mensen die nog in leven zijn, dus dat mag nu simpelweg nog niet, tenzij er een wet wordt gemaakt die er een uitzondering voor regelt, en daar wordt nu aan gewerkt.

Dat verandert niet omdat je er persoonlijk hinder van ondervindt, en ook niet als je allerlei argumenten uit je duim gaat zuigen over complotten van elites om zichzelf te beschermen. Er is een valide argument om het nu nog niet te openbaren dat je met een simpel rekensommetje over leeftijden van mensen kan controleren. En dat is precies waar het over gaat.

Alle door de Overheid uitgegeven akten en officiële gegevens van mensen die minstens 100 jaar geleden zijn geboren, zijn volgens de bestaande wetten openbaar. De nog levende 2500 honderdjarigen, dus geboren voor 1925 zijn statistisch gezien ten aanzien van de oorlogsarchieven te verwaarlozen. Daarbij komt dat deze 100 jarigen alleen bescherming tegen openbaarmaking genieten, wanneer de akten of andere gegevens zijn te herleiden naar een bestaand persoon. d.w.z. (Verwijzing in een dossier, naar bijvoorbeeld een achtjarige Pietje of Marijke) is feitelijk niet door iedereen te herleiden naar een bestaand persoon, en mag dan ook openbaar gemaakt worden.

En voor de goede orde, het theoretische voorbeeld van levende kinderen die verzetsstrijder zijn geweest, die hun geboortedatum en geboorteplaats is namelijk al decennia openbaar in de archieven. Ze stonden immers aan de goede kant, en door ze te openbaren heeft de bestuurlijke elite bewust de beeldvorming van het verzet in Nederland vele malen groter gemaakt dan dat het ooit geweest is.

Naar schatting 10% van de Nederlandse bevolking collaboreerde in meer en mindere mate met de bezetter, en dat beeld wil met name de elite graag onder de pet houden, totdat het in hun optiek geen kwaad meer kan.

En ja de bestuurlijke elite is de drijfveer achter dit verbod, en daar kun je gissen naar hun motieven!

Daarom is er een bredere maatschappelijke noodzaak deze periode in de rechtspleging inzichtelijk te maken. Mensen een argument en weerwoord naast de mond leggen, door een boek beschikbaar voor ze te maken dat dit vertaald en inpast binnen de eerder verworven kennis.


Wetenschappelijk onderzoekers zouden het digitale CABR archief evt met boetebeding en contractuele verplichting vrijelijk moeten kunnen gebruiken.

Het omgaan met levende bronnen (en dat is iets anders dan levend bewijs) kent zijn eigen methodiek, oral history.


Waarschijnlijkheid van deze aanname kan alleen uit goed onderzoek blijken.

Dit illustreert nogmaals het belang van wetenschappelijk historisch onderzoek.

Opgeschreven in een aangename schrijfstijl bevordert de lezenswaardigheid maar het mag nooit doorslaan en ontaarden in politiek pamfletterig proza.

Dat is geen subsidie voor onderzoek waard.

NRC heeft een opiniestuk van historicus Gerard Aalders geplaatst over het CABR, waar hij jarenlang onderzoek in heeft gedaan:

https://www.nrc.nl/nieuws/2024/12/18/de-waarheid-staat-niet-in-het-archief-over-foute-landgenoten-a4877083

Hij geeft nabestaanden die de openbare toegankelijkheid van het archief met angst tegemoet zien gelijk omdat hij nog nooit zoveel dossiers barstensvol onzin heeft gezien.

De dossiers zijn in een woelige tijd tot stand gekomen, met veel meer verdachten (425.000) dan de politie aankon, dus werd een hoop onderzoek door onervaren amateurs gedaan. Mensen met een rancune tegen een ander misbruikten het gemak waarmee je een ander zwaar in de problemen kon brengen met een valse aangifte, en de impact daarvan was groot na de oorlog, je kon je carrière wel vergeten. Aalders noemt als voorbeeld een veearts die geen concurrentie duldde die een ongewenste collega ervan beschuldigde een paard van een NSB'er te hebben behandeld. Die is uiteindelijk vrijgesproken, maar de beschuldiging is wel in het CABR te vinden en de vrijspraak niet. Ook noemt hij handel in dossiers waarmee kon worden "aangetoond" of iemand goed of fout was, waarbij dossiers werden aangepast aan de gewenste uitkomst.

Er is ook goed onderzoek gedaan, schrijft Aalders, maar zeker niet alleen maar. Om het archief goed te gebruiken moet je op je hoede zijn, grondige kennis hebben van de persoon om wie het onderzoek draait, maar ook van zijn omgeving, zijn vrienden en vooral ook zijn vijanden.

Ik zie dat ik inderdaad niet goed overzag wat wel en niet openbaar werd gemaakt. De Archiefwet stelt dat de openbaarheid onder een aantal omstandigheden kan worden beperkt (waaronder privacybescherming) tot maximaal 75 jaar, tenzij daar een langere periode voor is geregeld door (bij rijksarchieven) de minister.

Het vreemde is dat dit mij in strijd lijkt met de AVG zolang de betrokkene nog leeft. Verwerking van bijzondere persoonsgegevens is dan verboden. De AVG maakt een uitzondering voor archivering in het algemeen belang, wetenschappelijk onderzoek en statistische doeleinden, maar dat gaat onder voorwaarde dat de rechten en vrijheden van de betrokkene worden beschermd. Het gewoon maar openbaar maken, zeker in digitale vorm, lijkt dan simpelweg niet te kunnen.

Ik ben geen jurist, maar de huidige archiefwet (Nederlands) is van 1995 en de AVG (Europees) is daar veel later overheen gekomen. Ik vermoed dat men bij de invoering van de AVG een steekje heeft laten vallen bij het aanpassen van de bestaande wetgeving. Bij conflicten tussen wetten geldt dat recentere wetten voor oudere gaan, en hogere wetten (Europees in dit geval) voor lagere (landelijk in dit geval). Ik zou zeggen dat de AVG hier "wint" van de Archiefwet.

En dan kom ik toch weer erop uit dat bestaande wetgeving hier de belemmering is, en dan blijf ik erbij dat het niet elitair is om die wetgeving te respecteren en dat het juist elitair zou zijn om zonder degelijke onderbouwing uitzonderingen te gaan maken als dat zo uitkomt.

Ik snap totaal niet waarom degenen die nu bestuursfuncties hebben zich daar druk om zouden maken. Wordt hun positie aangetast als 10% van de Nederlanders in de oorlog collaboreerden? Als je, zoals je stelt, kan gissen naar hun motieven, hoe weet je dan zo zeker dat het beeld dat je hebt wel klopt? Zit je misschien uit alle macht naar dat beeld toe te redeneren zonder werkelijke onderbouwing ervoor?

Was het niet Gerard Aaders die het bestaan van de zogenaamde 'Stadhoudersbrief' heeft opgevoerd als historisch feit, op grond van louter roddelpraat. Daarbij beriep hij zich op een anonieme bron. Het bestaan van brief is echter nooit onomstotelijk vastgesteld.

De wereld zit vol met mensen die niet elke twee jaar een nieuwe, snelle, auto kunnen betalen en vinden dat anderen daar verantwoordelijk zijn.

Misschien is de vaak dubieuze rol van de historici waaronder Gerard Aalders wel het beste argument, om de oorlogsarchieven geheel openbaar te maken.
Het was namelijk Aalders die zich uiteindelijk achter een anonieme bron verschuilde in zijn hardnekkige pogingen om het bestaan van de zogenaamde 'Stadhoudersbrief' te bewijzen.

Historicus C. van der Heijden, wiens beide ouders zeer fout waren, en die onder het mom van historisch onderzoek, tot de conclusie kwam, dat alle Nederlanders medeschuldig waren aan hetgeen in de oorlog was gebeurt, om zodoende de keuze van zijn ouders in de oorlog van het kwaad te ontdoen, en ik citeer uit het Wikipedia overleg over zijn eigen artikel.

In zijn boek "Joodse NSB'ers" tracht hij de beeldvorming van de NSB in de vooroorlogse periode als een antisemitische organisatie van dat stempel te ontdoen. In feite gaat het hier om een kleine groep Joden die door Mussert werden beschermd, en in een villa in Doetinchem waren ondergebracht. De 20 procent Joden die lid van de NSB zouden zijn geweest, daarvan erkent van de Heijden dat hij om voor de hand liggende redenen de documenten over de Joden die lid waren niet kan vinden. Letterlijk schrijft Van der Heijden, "Alle betrokkenen immers, de NSB en meer nog de Joden zelf, hadden er belang bij de feiten onder de tafel te moffelen. De beweging omdat zij na de Duitse inval graag 'zuiver' wilde lijken. De betreffende Joden hadden er er zo mogelijk nog meer belang bij hun lidmaatschap van de NSB te verhullen, zeker toen de feiten van de shoah bekend werden. Indirect, zo moet het gevoeld hebben , zouden zij meegewerkt hebben aan de moord op het eigen 'volk'."

Wie controleert de historicus?

En natuurlijk maakt de bestuurlijke elite zich grote zorgen over de beeldvorming van zichzelf, als blijkt dat hun ouders of grootouders fout zijn geweest in de oorlog. Beeldvorming komt voor de politicus op de eerste plaats!

Zou het? Ga jij bv ineens heel positief kijken naar de ‘elite’ als blijkt dat hun grootouders brandschoon zijn?

Bovendien:


Ook dit kan een historicus ondervangen met het beschrijven van de historiografie op dit onderwerp. Artikel van Aalders geeft maar weer het collectieve trauma van het naoorlogse Nederland aan.

Ik hou er nooit zo van historische collecties -wat een archief is- op te tuigen op een manier dat het toegankelijk is voor de jongste lezertjes, maar een documentaire over dit onderwerp, zou in de buurt van de digitale toegankelijkheid een oplossing kunnen zijn.

Het onderzoek in dit archief heeft ook weer zijn eigen geschiedenis, en de groep van historici die zich daar mee bezig hield ook. Dit onderzoek vond plaats in een andere tijd.

Historici en andere wetenschappers mag je net zo wantrouwen als je leidinggevende van en boven de afdeling ICT, want ze houden zich in hun vrije tijd bezig nog wel eens bezig met wat netjes "publieke diplomatie" genoemd wordt, een ander woord voor propaganda.

De holodomor in Oekraine is begin jaren '90 bijvoorbeeld witgewassen door onderzoekers van Amerikaanse universiteiten aan de hand van Sovjet processtukken uit die tijd.

Ooit op Hyves gezeten?
Een typisch Nederlands fenomeen, wat zal er met de data gebeurd zijn, in welke kluis ligt dat te ronken?

Andere historici en journalisten bijvoorbeeld. Hoe denk je dat je überhaupt weet dat er bij die stadhoudersbrief vraagtekens gezet worden?

Betekent dat Aalders ergens fout zit dat hij meteen in totaal alles totaal fout zit? Betekent dat er hier en daar wat op historici aan te merken valt dat historici meteen vaak dubieus zijn? Betekent dat wat Aalders over CABR schrijft totaal geen hout snijdt? Of is het ondanks dat hij niet foutloos is nog steeds iemand met een hoop ervaring in onderzoek in dat archief die op basis van die ervaring, ondanks dat zijn reputatie niet volledig smetvrij is, ook nog wel eens iets zegt dat wel hout snijdt? Als we hem afserveren als professioneel historicus dan is hij nog steeds een amateur met veel ervaring. Als we dan zijn ervaringen totaal moeten negeren, moeten we dan wel naar jou luisteren? Of naar mij? Of naar wie dan ook op dit forum?

Dat is bijvoorbeeld een mantra dat jij blijft herhalen zonder dat je onderbouwt waarom dat hier een rol speelt. Onderbouw eens dat daar echt wat gaande is, en dat het niet zo simpel is dat de AVG het openbaar maken van bijzondere persoonsgegevens op dit moment nog in de weg staat, zoals AP aanvoert.

Nee. Toen Hyves ‘groot’ was, was ik al de 40 gepasseerd. Grappig dat je hier Hyves noemt want Hyves was niets meer dan hol. Er was niets echt, behalve dan dat er zich een groei ware criminelen ophield.

Ik heb gewoon helemaal niets met die verachting naar een bovenlaag in de samenleving. Iedereen wordt op dezelfde manier verwekt, naakt geboren en is vanaf dat moment zelf verantwoordelijk voor zijn leven. Bevalt het niet? Ga een opleiding volgen en solliciteer naar een baan met een beter inkomen. Snel geld is snel vallen. Ga aan het werk.

Toch heb ook ik niet alle wijsheid in pacht. Dus als er een elite bestaat die baat zou hebben bij een gesloten oorlogsarchief hoor ik daar graag bewijzen voor. Die bewijzen moeten dan wel sterk zijn want inmiddels zijn we in de 4e na-oorlogse generatie. Het interesseert me de rozen wat de overgroot opa van Halsema of Heineken heeft gedaan.

Ik ben veel meer geïnteresseerd in wat er uiteindelijk van die criminele groep personen is geworden die op Hyves actief waren.

Dit is een taak van hoofdredacteuren en eigenaren van kranten evengoed. "Zeg Aalders, schrijf een een stuk over dat Republikeins Genootschap, daar is behoeft aan want het NIOD slepen jullie ook mee in de Historikerstreit." NRC is DPG, net zoals het AD.

Dan mag er iemand in dezelfde krant met verstand van 20e eeuwse Nederlandstalige netwerken en zichzelf historicus noemend zich daar ook melden.

Totdat de vuile was van die historicus naar buiten komt. Dat duurt doorgaans geen twee dagen. Dan komt de BVD-AIVD / MID-MIVD historicus die hele NSB-achtige taferelen weer verklaren. Zo van: je schijt je eigen nest toch niet onder met die zogenaamde ere-code? We waren er allemaal bij betrokken, zagen het gebeuren en waren allemaal te laf om in te grijpen.

Het zijn net ICT-ers wat dat betreft. Die op de hoogste posten dan.


Alles op zijn merites beoordelen. De persoon is zijn bijdragen aan het wetenschappelijk onderzoek niet. Maar hij is ook een van die nabestaanden, gestickerd op dit dossier.


Geen politicus zal het aan zijn reet roesten dat historici ruzie hebben onderling, op paar gewetensvolle met inhoudelijke kennis van dit naoorlogse dossier: met onderwerpen als Lou de Jong, Israël, Sovjet-Unie en Rusland, geschiedenis van de EU, verhoudingen tussen KGB-CIA bij BVD-AIVD (en MIVD maar hun legeraangelegenheden uitspelen)


Elite is wat een wetenschapper, zeker een historicus "boundery objects" noemt: het betekent voor iedereen weer iets anders. Een socioloog, of historicus met oriëntatie op sociaal-historisch onderzoek, verstaat daar iets anders onder dan de gemiddelde kroegganger met zijn vrienden onderling. Dus het zou fijn zijn als Waterlelie zou toelichten wat elite volgens hem is.
Wat is daar echt gaande volgens jou?
Dat het spook van het naoorlogse verleden nog onder ons is? Je hoeft wat mij betreft de Godwin van de Internet etiquette niet uit de weg te gaan, eentje die het publieke debat op het internet de afgelopen decennia zo beïnvloed heeft, al menen sommigen dat het die ander is.

Cobelens (MIVD) zat daar legeraanvoerder in bezuinigingstijd op het leger allerlei suffige dingen over zichzelf te melden. Hyves van ICT-ondernemer (erven) Rost van Tonningen, in een topic waar het Republikeins Genootschap en het CABR archief al genoemd is.

Er was wel de weerstand tegen het huwelijk met Maxima, en de verspreking over Videla (als historische bron door historicus WA van Buren in de Verenigde Staten opgevoerd met team Amerikaanse journalisten er omheen). Maar Trix zat er nog, en die was berucht om haar dossierkennis binnenlandse aangelegenheden. Terwijl het nog maar 20 jaar geleden is, hoe er tegen Koninklijke Onderscheidingen aangekeken werd. Hoe de foto van het pilsje met Poetin met WA in Rusland uitgebuit is. Zou deze historicus met aangepaste leerlijn op de universiteit van Leiden het auteursrecht op die foto hebben moeten kopen? Waarom dook zo'n figuur als Cliteur in Leiden op bij de rechtenfaculteit.

Als dit de elite is die Waterlelie bedoeld, dan is onderzoek hard nodig.

Die groep criminelen op hyves is interessant. Wat weet jij nog van ze? Ik was zelf ook geen hyver, ik weet wel dat het erg populair was, ook onder studenten en hun docenten.

Mede door het argument dat "Facebook Amerikaans was" , dat mensen hun hyvesnetwerk bleven onderhouden. Dat argument heb ik toen veel gehoord.

Wat ik weet is dat de AP aan de bel heeft getrokken over het schenden van bestaande wetten als men dat openbaar zou maken nu betrokkenen. In de formele waarschuwing van AP staat:
https://www.autoriteitpersoonsgegevens.nl/system/files?file=2024-12/Formele%20waarschuwing%20CABR.pdf
AP waarschuwt dat het publiceren van dat soort gegevens over nog levende personen onrechtmatig is als daar geen specifieke wettelijke uitzondering voor is, en die is er niet.

Het is de taak van AP om dat soort dingen te bewaken, en dit is voor zover ik kan zien een volkomen legitiem punt.

Wat ik niet weet is of er mensen rondlopen die ook nog allerlei persoonlijke redenen hebben om dit belangrijk te vinden. Ik kan echt niet uitsluiten dat het een rol speelt, natuurlijk, want ik kan niet in de hoofden van al die individuele mensen gluren om te bepalen wat ze nou echt denken en wat ze nou echt motiveert. Maar als 10% van de Nederlanders fout was in de oorlog, zoals Waterlelie aangaf, dan zal echt niet 100% van de bestuurders ouders of grootouders hebben die fout waren in de oorlog. Het idee dat ze met zijn allen samenspannen om uit eigenbelang hun achtergrond geheim te houden, wat ongeveer lijkt te zijn wat Waterlelie denkt, lijkt mij levensgrote onzin.

Bij de Provinciale Statenverkiezingen van 1935, de eerste verkiezing waar de NSB aan meedeed, wist de beweging 7,94% van de stemmen te behalen. [...] Vanaf eind 1935 begon de NSB-aanhang evenwel terug te lopen in de meeste gebieden. Het ledental was op 1 januari 1937 gedaald tot 48.000, daarna ging die daling in versneld tempo door (32.000 op 1 januari 1940). De Tweede Kamer verkiezingen van mei 1937 werden een echec: 4,22% van de stemmen, dus bijna een halvering ten opzichte van 1935. Bij de Statenverkiezingen van april 1939 daalde de NSB-aanhang verder tot 3,89%.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Nationaal-Socialistische_Beweging#Afnemende_aanhang_van_1936_tot_1940

Als een intellectuele bovenlaag van de bevolking als enige toegang heeft tot de Archieven, dan is het niet de vraag of er misbruik van wordt gemaakt, maar hoe en wanneer. Cees Fasseur werd de eer gegund om de biografie van Koningin Wilhelmina te schrijven, en heeft daar alle voor het koningshuis onwelgevallige feiten ontkend of gebagatelliseerd, en kreeg ook als enige toegang tot het archief van koningin Juliana. Ik zou zeggen lees de Wikipedia artikelen over de hoofrolspelers, die geeft in grote lijnen een juist beeld, hoe het systeem werkt.

Meestal is een persoonlijk archief in familiebeheer, en de familie bepaalt wie er in hun spullen mag kijken. Er is geen verplichting dat aan derden ter inzage te geven. Overigens liet Gerard Aalders wel zien hoe dat moet als een historicus toegang tot persoonlijk archief ontzegd wordt: de familie bewaarde niet alleen brieven, ze stuurden ze ook. In archieven overal ter wereld liggen brieven van prins Bernhard.

Overigens is het NIOD sinds haar oprichting een zwaar gepolitiseerd instituut.

In het archief van de BVD ontbreekt het dossier waarin mogelijke informatie over de zogeheten Stadhoudersbrief zat.

https://www.security.nl/posting/775331#posting785172

Liegt en bedriegt de intellectuele bovenlaag meer dan andere intellectuele lagen, dan? En heb ik nou verkeerd begrepen dat je zelf wel degelijk toegang tot het CABR hebt gehad, met je beschrijvingen van hoe dat gaat en hoeveel ruimte daar is? Als je wel toegang hebt gehad, hoor je dan zelf tot die intellectuele bovenlaag of is het niet waar dat die als enige toegang heeft?

Wat je nu doet is de doelpalen verplaatsen tijdens de wedstrijd. Ga eens in op het argument dat er bijzondere persoonsgegevens van nog levende mensen openbaar zouden worden gemaakt en dat dat volgens de AVG niet mag. Is dat geen geldig argument in de discussie? En als je dat vindt: waarom dan niet?

De Volkskrant heeft trouwens een zeer uitgebreid artikel gepubliceerd over hoe dit allemaal is gelopen. Het Centraal Joods Overleg was blij dat het openbaar zou worden. De Werkgroep Herkenning, die nabestaanden van foute Nederlanders vertegenwoordigt, is voor openbaarmaking maar wel met respect voor nabestaanden voor wie het gevoelig ligt. Tijdens een informatieavond werd duidelijk dat het archief niet alleen na 75 jaar openbaar zou worden gemaakt maar dat men veel verder ging, door het te digitaliseren en online te zetten. Er waren mensen die stonden te trillen op hun benen toen dat tot ze doordrong. En dit werd gedaan ondanks dat er al drie rapporten lagen die op de risico's wezen.

Het Centraal Joods Overleg, de Werkgroep Herkenning en het Centraal Orgaan Voormalig Verzet en Slachtoffers zijn op uitnodiging van de projectdirecteur van het Centraal Archief uitgebreid (zeven keer) om de tafel gaan zitten en die kwamen met aanbevelingen voor een "zachte landing": dossiers van daders en verdachten die nog leven mochten niet online gezet worden en er moest een commissie komen voor schrijnende gevallen die snel konden beoordelen of gevoelige stukken na publicatie weer offline moesten worden gehaald.

Werkgroep Herkenning heeft ondanks dat de media opgezocht met zijn zorgen en een plan om de eerste twee jaar de toegang alleen via archieven en bibliotheken te geven, zodat mensen er niet door overvallen hoeven te worden maar zelf tijd krijgen om het te bekijken. Dat kreeg veel aandacht maar wekte ook irritatie, waarop het Centraal Joods Overleg bij drie ministeries juist voor onbelemmerde toegang heeft gepleit. Inmiddels was de Autoriteit Persoonsgegevens er ook naar gaan kijken.

De Werkgroep Herkenning heeft toen voorgesteld een extra risicotoets te doen en was samen met het Nationaal Archief opdrachtgever aan een hoogleraar archiefwetenschappen, en die was behoorlijk kritisch en gaf aan dat het Nationaal Archief een hoge kans liep teruggefloten te worden. Het Nationaal Archief schoof dat terzijde, terwijl zelfs de eigen juristen het riskant vonden. De projectleider bij het Nationaal Archief, die het rapport terzijde schoof, vond dat privacy geen vaststaand recht is en dat het maatschappelijk belang zwaarder weegt. En dus zette het Nationaal Archief door, en we weten hoe dat afgelopen is.

Waar is nou dat elitaire gedrag? Er zijn drie belangengroeperingen die mensen vertegenwoordigen waar helemaal niets elitair aan is die een grote rol hebben gespeeld. De projectleider bij het Nationaal Archief, die tegen juridische adviezen in dacht wel een andere afweging te kunnen maken en door te kunnen drukken, is in mijn ogen degene die zich nog het meest elitair heeft opgesteld, door adviezen en argumenten te negeren en te vinden het beter te weten. En die ging juist voor volledige openbaarmaking, online.

Het stuk in de Volkskrant is heel uitgebreid, maar alleen voor abonnees toegankelijk:
https://www.volkskrant.nl/wetenschap/het-oorlogsarchief-over-verraders-dat-niet-online-mag-bij-iedereen-leefde-het-besef-dat-dit-uit-de-bocht-kon-vliegen~bc5afd21/

Goed dat er zorgvuldig mee wordt omgegaan ivm de nakomelingen van vermeende oorlogsmisdadigers die niet in die tijd geleefd hadden. Vals narretief werd en wordt nu eenmaal 'netjes' nageleefd door de meerderheid.

Er wordt vooral voorbij gegaan aan de olifant in de porseleinen kast: Nazi-officieren die overliepen naar de USSR of de VS kregen volledige rehabilitatie en in de meeste gevallen een andere identiteit. Ongeacht hun verleden. Slechts degenen die in Europa bleven of werden gepakt in derde landen (Eichmann bijv.) kwamen voor de Neurenberg-tribunalen.

Zoals eerder gepost: Verleden moet je laten rusten. Ervan leren door alert te zijn op corrupt leiderschap in het heden en toekomst...

Dank voor deze verhelderende post. Blij dat er ook nog mensen zijn die niet meelopen in de "elite" hype.
De "elite" is alleen maar een deflectie voor het eigen falen, het is altijd makkelijk om maar te wijzen naar "hogerhand" en dat die alleen maar opkomen voor hun eigen belangen. Dat is net zo over 1 kam scheren als zeggen dat alle Marokkanen crimineel zijn en simpelweg pertinent fout en polariserend.

Ik ontken écht niet dat er machtswellustelingen tussen zitten die handelen uit zelfbelang, waar het schuurt is om dat "elite" te noemen alsof dat alleen in "hogere" kringen voorkomt. De kantinedame die haar (beperktere) invloed misbruik om bestellingen bij bevriende leveranciers te doen is natuurlijk zo goed misbruik maken.

Here we go:


https://oorlogvoorderechter.nl/

Er gaat narigheid van komen.
De daders zijn gestraft maar voor sommigen zal dat niet genoeg zijn en gaan alsnog verhaal halen.

https://nos.nl/l/2550495

Ik citeer niet een historicus (Aalders), maar wel dat men moet weten waar het om gaat.

1) Tot nu toe is niet mogelijk de stukken in de studiezaal in te zien wegens de enorme drukte. Je kunt niet vast stellen wat het Bijzonder Gerechtshof met de zaak gedaan heeft (of niet).

2) Hierdoor weet je dus OOK niet of de Procureur Fiscaal (de bijzondere Aanklager) de zaak heeft afgedaan, of dat er andere maatregelen zijn genomen, laat staan dat de PF dit voor de rechter heeft gebracht.

3) Een rechter kan besluiten dat er onvoldoende bewijs is geleverd en kan een verdachte vrij spreken. Maar dat zie je dus ook niet als je de opmerking krijgt: "er is onderzoek gedaan naar collaboratie".

Het is om DEZE REDENEN dat men uiterst voorzichtig moet zijn om vooraf conclusies te trekken over iemand zijn of haar daadwerkelijke schuld. In een deel van mijn familietak zijn verschillende personen onderzocht. Maar hoe het zit met een daadwerkelijk veroordeling, is mij dus niet bekend. Automatisch de conclusie trekken dat iemand dus "fout in de oorlog" was, gaat daarom veel te ver. Om dat te kunnen weten moet er veel meer onderzoek plaatsvinden. Anders heb je niets aan dit archief.

Zodra je je onderzoek in CABR beperkt tot het opvragen van een enkele naam en alleen dit dossier inziet, dat is te weinig. Je moet de hele omgeving van zo'n persoon en andere betrokkenen kennen, of bestuderen om iets van de waarheid over de gebeurtenissen van toen te kunnen reconstrueren. Dan is het de vraag of die archieven er nog zijn, hoe die ontsloten zijn en wat eerder onderzoek aan resultaten heeft opgeleverd.

Dat risico is er momenteel: "ik heb een naam gevonden, eens op zoek naar de nabestaanden." Het is maar de vraag of die nabestaande zich überhaupt ooit in de geschiedenis heeft verdiept, of ook meent een leuk nieuwtje te horen.

De openbaarmaking van alleen maar de namen van mensen waarvan een strafdossier bestaat, roept eigenlijk vooral vragen op. En zelf een dossier inzien, dat kan je waarschijnlijk wel vergeten, de wachtlijsten om in inzage te krijgen in de studiezaal zal wellicht meer dan een jaar zijn. Gisteren even een neppoging gedaan, en er waren meer dan 5000 wachtenden voor mij. Als daarvan een klein gedeelte werkelijk een dossier gaat inzien, dan kom je tot wachttijden van een jaar of meer. Ik ga er wel van uit dat al deze dossiers middels een PC scherm kunnen worden doorgebladerd, want anders moet elk dossier na inzage worden gecontroleerd, of het nog compleet is.

En die woke onzin, dat we ons eerst moeten inleven in de psyche van deze allang overleden personen, om maar niet de nabestaanden te kwetsen, die kunnen mij de pot op. Voor de geïnteresseerden, die toch iets meer willen weten, maar waarschijnlijk niet de tocht naar het Nationaal Archief willen maken, er is nog een database, van foute Nederlanders, met name de categorie die zich in de oorlog hebben verrijkt, en daarbij openlijk sympathiseerden met de NSB, daarvan zijn zogenaamde 'Beheersdossiers' opgemaakt, en die zijn al heel lang openbaar, en kunnen na registratie via internet tegen betaling worden gedownload. Er zit hier echter wel een moeilijkheidsgraad in, alleen de achternaam van de geregistreerde met zijn initialen en toenmalige woonplaats is zichtbaar, en dan is het soms een gok om het dossier te bestellen.
Voorbeeld, Nummer Achternaam, Initialen., Woonplaats

https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/zoeken?activeTab=archives&resultsPerPage=50&searchTerm=Beheersinstituut&sortering=relevantie&volgorde=aflopend

Tarieven: https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/tarieven#:~:text=Als%20u%20scans%20wilt%20bestellen,U%20ontvangt%20maximaal%20250%20scans.

Daar was de aanvankelijke terughoudend -en advies AP- natuurlijk wel om te doen: persoonsgegevens van nog levende personen. Het hele punt is dat slechts eens stukje van de gereconstrueerde waarheid in CABR te vinden is.


Dat gokken maakt het weer kostendekkend? Het CABR maakt het doen van dat gokje iets gemakkelijker.

En om een beeld van de directe omgeving van de in de archieven genoemde delicten en wat nasleep te vormen, op Delpher staan ook de jaargangen 1940-50.

Het is geen verdiepen in de psyche van allang overleden personen, het is verdiepen in wat er nog meer aan archieven over die personen is om een volledig beeld te krijgen van wat er nou eigenlijk gebeurd is. Dat is iets anders. En ze zijn nog niet allemaal overleden, natuurlijk.

En als kwetsen van nabestaanden geen punt is om rekening mee te houden, wat loop jij, als nabestaande die hier uitgebreid gekwetst aan het doen is omdat je er niet makkelijk bij kan, dan eigenlijk te zeuren? Of is het "woke" als een ander dan jij ergens onaangenaam door wordt getroffen maar niet "woke" als jou iets onaangenaam treft?

Je maakt met dit soort opmerkingen de indruk dat het je hevig naar je eigen belang toe aan het redeneren bent en de belangen van anderen daarbij weghoont. Als dat soort egoïsme in argumenten de norm is, op grond waarvan zou een ander dan jijzelf dan eigenlijk met jouw belangen rekening moeten houden? Waarom verwacht je hoe dan ook dat jou enige toegang tot archieven wordt gegund?

Dat je überhaupt toegang hebt is gebaseerd op hetzelfde stelsel van rechten dat maakt dat het resultaat nu tegenvalt voor je. En dat komt omdat ze niet alleen met jouw rechten rekening moeten houden maar ook met de rechten van anderen, om precies dezelfde redenen dat ze ook met de jouwe rekening moeten houden. Als rechten van verschillende (groepen) mensen met elkaar botsen rollen daar onvermijdelijk beperkingen uit, en die zijn niet uitsluitend ten nadele van anderen dan jijzelf, het komt ook voor dat jij daardoor tegen beperkingen aanloopt.

Registratie, kosten, moeilijkheidsgraad... Dat betekent dat daar de deuren lang niet zo wagenwijd open zijn gezet als ze met het CABR van plan waren. Afgaande op wat ik in diverse kranten erover heb gelezen (er is inmiddels heel wat over geschreven) is het AP niet in actie gekomen omdat inzage mogelijk werd, maar omdat de manier waarop erop neerkwam dat alle sluizen wagenwijd open werden gezet, ten nadele van anderen, zodat de balans zoek was. Bij hoe je die beheersdossiers beschrijft zijn duidelijk niet alle sluizen open gezet, dus kunnen de afwegingen makkelijk anders uitvallen.

Het Nationaal Archief heeft eerst jarenlang zelf niet met alle vereisten rekening gehouden die voor het CABR golden, en toen daar signalen over binnenkwamen, inclusief zelfs de adviezen van hun eigen juristen, hebben ze die uiteindelijk genegeerd. Daar is het Nationaal Archief zelf de fout in gegaan, en er is uiteindelijk door AP aan de noodrem getrokken omdat ze maar bleven volharden in die fout. Maar zoiets zet je niet even in een paar weken recht, ze konden in die korte tijd niet het soort toegang dat ze voor die beheersdossiers hebben opgezet ook uit hun mouw schudden voor CABR. IT-systemen ontwerpen, bouwen, testen en implementeren is niet even met een toverstokje zwaaien en klaar, dat vergt een teringzooi aan werk. Als ze zich van meet af aan op het soort toegang dat je voor die beheerdossiers beschrijft hadden gericht dan had jij nu met minder hooggespannen verwachtingen rondgelopen erover en had je meer gekund ermee dan je op dit moment kan. Wat je nu hebt is het beste dat ze er in zeer korte tijd nog van konden maken.

Dat is bepaald geen ideale situatie, maar besef wel dat die hele puinhoop vermeden had kunnen worden als het Nationaal Archief niet te hoog had gemikt en de signalen daarover op tijd serieus had genomen. Dat is de allergrootste fout die in deze hele nare toestand is gemaakt.

Geschiedenis mag nooit door een politieke elite worden gebruikt of beter nog misbruikt door de gebeurtenissen selectief uit te leggen of verklaren.

Actueel lees ik zojuist een hoofdartikel in de Telegraaf, 'vermoorde Joden als verdachten opgenomen in oorlogsarchief'. Helaas kan ik de inhoud niet lezen, want die zit achter een betaalmuur. Wat ik wel weet, is dat er een klein deel van de Joden in de oorlog voor de Duitsers werkten als zogenaamde 'Vertrouwensmensen' V-mannen en V-vrouwen. Zij verraden hun landgenoten om daarmee zelf uitgezonderd te worden van deportatie. Wat ze niet beseften, was dat wanneer ze geen nut meer hadden voor de Duitsers, bijvoorbeeld eind 1943, toen er haast geen Joden meer vrij waren, zelf ook naar de vernietigingskampen werden gedeporteerd, en vermoord.

Ook hebben Joden die over een vermogen beschikten vaak geprobeerd een zogenaamde Sperre' (Voorlopige) Vrijstelling van deportatie naar de (vernietigingskampen) te kopen van de Duitse bezetter, en zijn achteraf toch gedeporteerd en vermoord. Allemaal gevallen, die na de oorlog door de Politieke Recherche Afdeling (PRA) onderzocht, en dus ook geregistreerd.

Een extreem maar duidelijk voorbeeld was de liquidatie van de Joodse Daniel Blom, door het verzet in 1943, beschreven in 'Sytze van der Zee, Vogelvrij. De jacht op de joodse onderduiker (Amsterdam 2010), p. 339, 376-383, 401, Idem Liquidatie Rudolf Pollak 1903-1944 Amsterdam, p 384-390 Hun namen komt voor in de database, en er bestaan dossiers van hen.

Natuurlijk niet. Dat is toch ook niet wat hier gaande is?

Ik zit me even af te vragen wat voor punt je hiermee wilt maken. Je begon met een opmerking over een politieke elite en gaat daarna door met voorbeelden van Joden die zichzelf probeerden te redden door twijfelachtig tot ronduit fout te zijn in de oorlog. Bedoel je te impliceren dat er een politieke elite van foute Joden bepaalt wat er gebeurt? Dan wil ik er even op wijzen dat het hier de AVG is die bepaalt dat persoonsgegevens van nog levende personen, en zeker strafrechtelijke, beschermd moeten worden. Dat zijn regels die echt niet zijn opgesteld om dit specifieke archief te beschermen, maar die er wel betrekking op hebben omdat het persoonsgegevens betreft.

Wat ik in dit het soort verhalen dat je aanhaalde lees is dat er in alle geledingen mensen voorkomen die hun eigen hachje als het erop aankomt desnoods ten koste van anderen proberen te redden, en dat de omstandigheden in de Tweede Wereldoorlog zo gruwelijk waren dat mensen ernstig klem kwamen te zitten en dat dat soort gedrag dus voorkwam. Ik denk niet dat er nu nog mensen rondlopen die bang hoeven te zijn dat hun loopbaan schade oploopt door wat er in die archieven staat, niemand die nu nog actief is was daar zelf bij, en kinderen zijn geen kloontjes van hun ouders, die hebben hun eigen eigenschappen en opvattingen.

Maar de oorlog heeft wel diepe wonden achtergelaten die in zwaar getroffen families generaties kunnen doorwerken. Daarvoor is het nodig dat die archieven wel opengesteld worden, zodat die kunnen bijdragen aan het verder komen met het verleden, maar tegelijk dat dat niet op een manier gebeurt waarbij onnodig in pijnlijke open wonden van allerlei mensen gewroet wordt. Alles voor iedereen opengooien op het internet voldoet fantastisch aan het eerste maar totaal niet aan het tweede belang. En er leven nog mensen waar het over gaat en dan loop je simpelweg tegen de AVG aan, wat de Archiefwet ook zegt, want strafrechtelijke gegevens vallen nou eenmaal onder het strengere regime van bijzondere persoonsgegevens.

Is het nou echt zo moeilijk om te snappen dat wat hier gebeurt al helemaal verklaard wordt zonder dat je een kwaadaardige politieke elite aan de mix toe hoeft te voegen?

https://nos.nl/artikel/2550666-nationaal-archief-waarschuwt-voor-fouten-in-namenindex-van-collaborateurs

Nationaal Archief waarschuwt voor fouten in namenindex van collaborateurs
Het Nationaal Archief in Den Haag waarschuwt voor vergissingen op de 'collaboratielijst' die het donderdag heeft vrijgegeven. "De index is gebaseerd op het kaartsysteem van de bijzondere rechtspleging", schrijft het archief op zijn site. "Hier zitten ook kaarten van personen tussen die geen verdachte waren of die niet beschuldigd zijn, maar toch in het kaartsysteem zijn beland."
De waarschuwing houdt verband met een publicatie van De Telegraaf. Daarin staat dat er ook namen op de lijst staan van Joden die in de Tweede Wereldoorlog door de nazi's werden vervolgd.


Maw:

Het Nationaal Archief is haastig geweest, heeft niet alles zorgvukdig gecontroleerd, en moet nu aan de bezoekers vragen hun fouten te signaleren, zodat ze die kunnen herstellen.

Terwijl ze meermaals gewaarschuwd is, voorzicht te zijn. Niet te hard van stapel te lopen.


En de emotionele schade die ze hier mee veroorzaken?
Moet een ander die ook voor hen oplossen?

Je kon er op wachten, het archief bevat fouten en is dus feitelijk waardeloos. Prutsers.

Probeer eens wat meer nuance in je denken aan te brengen:

• Het archief zelf is domweg wat er bewaard is over dat onderwerp, inclusief wat daaraan klopt én wat daar niet aan klopt. En ook wat niet klopt is historisch relevante informatie, omdat het veel zegt over hoe dit na de oorlog is afgehandeld — hoe het afgehandeld kón worden met de beperkte middelen die men ervoor had.
• Het digitaliseren en indexeren (op naam, plaats, datum en vermoedelijk nog wel de nodige kenmerken) is een imposante klus geweest en hoogstwaarschijnlijk in de verste verte geen prutswerk.
• Het opvatten van de Archiefwet en de AVG als twee wetten waarvan je simpelweg kan kiezen welke je toepast omdat jouw oordeel is dat een maatschappelijk belang zwaarder weegt dan een ander, dat is een blunder van jewelste geweest: dat is niet hoe je strafrechtelijke gegevens van deels nog levende mensen mag behandelen. Dat kan je prutswerk noemen.
• De consequentie van die keuze en het te lang erin volharden is geweest dat ze op de valreep zwaar op hun bek zijn gegaan en met noodsprongen nog iets in publiekelijk in de lucht hebben gekregen. En ook dat blijkt nu problematisch uit te pakken. In grote haast lukt het nou eenmaal niet om voldoende grondig te zijn.

Het archief is niet waardeloos, de digitalisering ervan is niet waardeloos, maar ze hebben zich wel in een hoek geschilderd waar ze niet op stel en sprong weer uit kunnen komen, en die toestand kan je knap waardeloos noemen.

Elk archief bevat fouten. Maar bij het ontsluiten van een archief met zulke gevoelig liggende informatie mag je verwachten dat hier rekening mee gehouden wordt.
Het risico dat personen ten onrechte beklad zouden kunnen worden, werd weggewuifd. Geminimaliseerd. Als het project maar doorgang kon vinden.

En nu zijn de eerste "fouten" al ontdekt in de index-lijst met "foute burgers".
Ja, je kon er op wachten. Maar van het nationaal archief mag je een hogere standaard verwachten. Het is hun vakgebied.
Dit had niet hoeven te gebeuren, als ze maar naar de eerdere waarschuwingen geluisterd hadden (en die serieus genomen hadden) zowel bij de start als gedurende het digitalidseringsproject. Niet arrogant de wijsheid in pacht willen hebben.

"Wir haben es nicht gewusst" is geen goed excuus. Met verwijderen achteraf, is de schade al berokkend.
Het kalf is ondertussen wel verdronken. Is er nu wel tijd en zin om de put te gaan dempen, Nationaal Archief?
Of moet er eerst nog meer reputatie schade ontstaan.

Nee, het archief bevat geen fouten, het originele kaartsysteem bevat fouten. En daar is vanaf het begin al voor gewaarschuwd, het archief bevat ook namen van personen die nooit vervolgd zijn, en dus mogelijk ook onschuldig. Het is een document op basis van de geschiedenis, het was na het einde van de oorlog een hetze en veel emotie rondom mensen die mogelijk fout zijn geweest. Het doel van het archief is niet om aan te wijzen wie er wel of niet fout waren; daar zijn gerechtelijke uitspraken voor. Het geeft echter wel een beeld hoe die periode er uit heeft gezien; welke emoties, welke verdenkingen en in veel gevallen ook wel verklaring voor bepaalde zaken.

En daar zit nu juist de waarde van dit archief, er is (terecht of niet terecht) een dossier over iemand opgemaakt; door de openbaarheid kunnen mensen antwoorden krijgen.

Het zegt helemaal niets. Emoties kun je niet vangen in een digitaal archief zonder emotie.
Misschien heb ik mijn zwager wel beschuldigt van NSBerij omdat ik hem geen goede partij voor mijn zus vond. Of omdat ie kolen van mij heeft gejat.

Alleen het feit dat iemand onderzocht is zegt niets zonder informatie waarom.

Een paar punten:
Bedoel je te impliceren dat er een politieke elite van foute Joden bepaalt wat er gebeurt?
Nee, maar klaarblijkelijk tracht een tegenstander van openbaarmaking van de archieven dit wel te framen.

Wat ik in dit het soort verhalen dat je aanhaalde lees is dat er in alle geledingen mensen voorkomen die hun eigen hachje als het erop aankomt desnoods ten koste van anderen proberen te redden, en dat de omstandigheden in de Tweede Wereldoorlog zo gruwelijk waren dat mensen ernstig klem kwamen te zitten en dat dat soort gedrag dus voorkwam.
En dus moeten we dat maar accepteren, en vooral niet benoemen? Zoiets beweerde ook de historicus
C. van der Heijden in een van zijn boeken.

Maar de oorlog heeft wel diepe wonden achtergelaten die in zwaar getroffen families generaties kunnen doorwerken. Daarvoor is het nodig dat die archieven wel opengesteld worden, zodat die kunnen bijdragen aan het verder komen met het verleden, maar tegelijk dat dat niet op een manier gebeurt waarbij onnodig in pijnlijke open wonden van allerlei mensen gewroet wordt.
Dat laatste lijk mij een pleidooi voor censuur, door een overheidsorgaan, zodat niemand zich gekwetst gaat voelen.

Tja, nu lees ik 3 dossiers van Toni Boltini - iemand die een SS uniform droeg en NSB'er was.
Dat ziet er nogal lelijk uit, zo zonder context.

Wat daar niet te lezen is, is dat hij een verzetsherdenkingskruis ging krijgen. Ware het niet dat valse verklaringen twijfel gezaaid hadden. Doch, getuigen van een vermeende mishandeling verklaarden later dat ze zich vergist hadden. Echter, de organisatie wenste geen twijfel aan hun reputatie. En foute kranten die daar op paraderen.
Echter, de schrijver van het boek achter de succesvolle dramaseries "De Joodse Raad", Hans Knoop, heeft er destijds ook onderzoek aan gewijdt. En hem vervolgens bij het Israëlitisch Instituut voor Oorlogsdocumentatie Xad Washeem voorgedragen voor alsnog een onderscheiding en erkenning.

Op de begravenis van deze circusdirecteur, was het zigeunerorkestleider Nello Mirando die -n.a.v. wederom vervelende en smerige publiciteit in Nederlandse (foute) kranten diezelfde week- even de microfoon nam, en toch even clip en klaar gezegd wilde hebben dat het dankzij hem was, en dat SS uniform, en het risico dat hij aanvaardde, dat hij de oorlog heeft kunnen overleven.

Van zijn kleindochter hebben we de korte versie op 4 mei 2023 om 2 minuten over 8 uur op Nationale Herdenking op de Dam mogen horen:
https://www.youtube.com/watch?v=hXzqwJu5R1A&t=960s (NOS)
https://www.4en5mei.nl/archieven/inspiratie/mijn-pappo (tekst)
https://archive.is/6QXX1 (interview AD)
Zo'n 17-jarig meisje dat te horen en zien vertolken raakte mij keihard, zelfs al kende ik haar verhaal allang, en in detail.
Want zonder deze daden had dit prachtig kleinkind dus nooit kunnen bestaan. In onze tijd onvoorstelbaar.

Wat ik NIET wil zeggen is dat ik tegen tranparantie ben.
Hetgeen ik WEL wil zeggen is hetzelfde wat ik hier al in andere woorden las;
wees voorzichtig dat je niet te snel of te makkelijk veroordeeld.
Zelfs als je alle dossiers kent, kun je essentiele context missen.

Goed dat het collaboratie-archief niet online is in te zien – het risico van een heksenjacht was te groot


https://www.volkskrant.nl/columns-opinie/om-een-heksenjacht-te-voorkomen-is-het-een-goed-besluit-dat-het-collaboratie-archief-niet-online-is-in-te-zien~bdbb3a87/

Ik voorzie enkele scenario's...

#1 nabestaanden van collaborateurs gaan nu roepen dat hun familie incorrect op 'een lijst staat'', soms met de waan-van-de-dag meningen als bewijs toegevoegd (zoals, ze zijn afgevoerd, dus waren onschuldig)
#2 nabestaanden gaan gegevens zoeken van foute mensen, en deze mensen stalken en elke euro die ze eruit kunnen persen gaan ze halen, al dan niet met rechters die geen nee durven zeggen tegen misschien wel 3de generatie beroepsslachtoffers
#3 deze gegevens gaan naar een database waar je niets vanaf weet en zorgen ervoor dat jij of jouw achter-klein-kinderen ineens geen baan krijgen bij de META/Google/NOS van die periode.. niemand weet waarom, valt niet op maar het is er wel.

Ik vind dit toch wel de meest ultimatieve vorm van collectief straffen ooit... Ergens verwacht je het niet maar ook weer wel... zeker wanneer er een groep mensen is die nooit 'nee' te horen hebben gekregen.

Ik was niets aan het framen, ik stelde je een vraag, in tegenstelling tot wat jij nu doet. De reden dat ik die vraag stelde was dat je die twee zaken samen in één antwoord op mij stopte zonder dat mij duidelijk werd (en nog steeds niet is) waarom je het opeens ging hebben over die groep Joden waarover je het had. Als het een afzonderlijk onderwerp was en geen antwoord op mij, had er dan een aparte reactie van gemaakt. Ik vroeg me af of er verband was omdat je die scheiding niet had aangebracht.

Nee, dat beweerde ik helemaal niet. Ik zeg niet dat er geen historisch onderzoek gedaan mag worden, ik zeg niet dat nabestaanden geen toegang mogen krijgen, ik zeg wel dat er wel (nu nog) een reden is om het archief niet integraal open te gooien via het internet. Die reden staat in de AVG, een wet die gewoon geldt bij ons.

Kul, let op het woordje tegelijk. Ik pleit niet voor censuur, ik pleit voor zorgvuldigheid, een goede balans, en tegen het negeren en overtreden van wetten.

Waar je hier tegenaan loopt is dat de AVG een keer in je nadeel uitpakt omdat die niet alleen jouw belangen beschermt maar ook die van anderen. Elke wet die mensen beschermt door aan anderen restricties op te leggen legt dus restricties aan mensen op. En ja, dan kan je soms in een situatie belanden dat jij degene bent die daar last van heeft.

De oorlogsgeschiedenis van beide broers Boltini is allang bekend. Ze stonden in 1946 terecht voor een tribunaal.
De Bredasche courant 26-09-1946
https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSAB03:000068619:mpeg21:a0034

Het tribunaal oordeelde, dat aangezien de foutieve handelingen begaan waren in de eerste jaren van de bezetting, het Tribunaal de beschuldiging als vervallen verklaarde, mede in verband met het gedrag van de gebroeders A. nadien en hun hulp die zij verleend hadden.

Het strafdossier van beide broers in het CABR is dus gewoon terecht.

Huh? Even voor de zekerheid.... zit je nu te impliceren dat ik zei van niet?
Zo ja, lees dan s.v.p. mijn bijdrage in zijn geheel i.p.v. selectief.

Nee, het is zonder bijbedoeling.

En hoe uit die knap hopeloze toestand te geraken?

Want jengelen om zogenaamde fouten in een archief die niet bestaan, is goedkope emotionele knoppendrukkerij over een onbestaande situatie. De ontsluiting van het archief is dusdanig, dat het zou kunnen leiden tot verkeerde interpretatie en conclusies, en dit gedragingen gaat initiëren.

Dat "fouten herstelt gaan worden" roept ook enorme vraagtekens op. Fouten in het archief bestaan niet. De nuance bij de gedigitaliseerde index op dit archief schijnt er niet bij te zitten.

Weet u wie er ook dol was op het plaatsen van implantaten in archieven?
Weet u wie er ook archief stukken liet verdwijnen?

Hierbij moet ik opmerken vergelijkbare zaken speelden voor de digitalisering. In 2001 kwam het aan de orde bij het overdragen van BVD archieven aan het Nationaal Archief. De zaak van dubbelagente Putz is al eerder in deze draad al genoemd.

WOII en de nasleep is wezenskenmerk van de moderne Nederlandse Geschiedenis, en de Nederlandse taal.

"Die gaven toch de Joden aan." is in kringen van historici en politicologen een verhullende term om aan te geven Israël van gevoelige informatie te voorzien in het naoorlogse Nederland. Dit speelde in de Verenigde Staten, Moskou en Tel Aviv. Overal waar een beetje Nederlands opdook in relatie met met 40-45.

Archieven waren niet gedigitaliseerd, en toch werden er scripties ingeleverd, artikelen geschreven, ook in het buitenland over dit oer-Hollandse onderwerp.

Er waren zelfs nep nazaten-helpers met totaal verzonnen verwijzingen naar archiefvondsten in Nederland. Of studenten die met het zogenaamd bestuderen van een kleine familie geschiedenis , op pure verzinsels zijn af gestudeerd.

Gewoon omdat het kon, gewoon omdat de docent met onderzoek bezig was, en die geholpen werd in zijn tunnelvisie door behulpzame student, of gewoon omdat het de onwetenschappelijkheid van het vak Geschiedenis als zodanig wilde aantonen.

Aan de andere kant, waren er wel degelijk nabestaanden die op zoek waren naar de waarheid over hun voorouders en hun omgeving, bijvoorbeeld toen de Sovjet Unie instortte, en dat ene verhaal van een vermoedelijke verdwijning achter het IJzeren Gordijn, of ergens in de Goelag wilden onderzoeken op waarheid. Naast die enkele voormalig Sovjet-burger die iets van het verhaal over die ene Gallandskaja in Nederland wilde gaan onderzoeken op wat er van waar was, want dat ging over zijn moeder, grootmoeder en dorp waar hij opgroeide.

Chris van der Heijden, de auteur van NSB-ouders die in 2001 met zijn boek Dat nooit meer, een pleidooi schreef voor nieuwe omgang met dit deel van het Nederlandse verleden. In 2012 promoveerde hij aan de UvA met een omstreden proefschrift. Omstreden vanwege het gebrek aan wetenschappelijkheid, zo werd betoogd.

Omdat dit een security-forum is, toch ook aandacht voor het boek dat verscheen onder naam Rose Sullivan over het uitblijven van "wetenschappelijk antwoord" over wie Anne Frank verraadde. Geschiedenis is een hulpwetenschap bij alle vormen van filosofisch-ethisch onderricht, maar juist dit boek, en commentaren hierop, belicht de rol van ICT en AI.


Meer hierover: https://admin.spui25.nl/wp-content/uploads/2022/03/Onderzoeksrapport_NL.pdf

Lex Runderkamp heeft voor NPO reeks een aantal mensen gevolgd die o.a. het CABR geraadpleegd hebben bij "klein historisch onderzoek." Voor geïnteresseerden in dit onderwerp:

https://npo.nl/start/serie/de-oorlog-die-nooit-ophoudt/seizoen-2025/nos-de-oorlog-die-nooit-ophoudt-vervolgd/afspelen

Omroep Max heeft een aantal jaar terug ook aandacht geschonken aan persoonlijke vragen en kleine geschiedenissen in de reeks Oorlogsmysteries. Staan nog afleveringen van op youtube.

Dit archief had meteen openbaar moeten zijn.
Oorlogsmisdadigers zoals Pieter Menten en Riphagen hadden dan eerder opgespoord kunnen worden.
Nu is het een doos van Pandora geworden en de daders liggen op het kerkhof.

Dit archief bevat voornamelijk dossiers van mensen die beschuldigd zijn collaborateur te zijn.
Maar waarvan, na onderzoek bleek dat velen niet schuldig waren. Of in ieder geval niet vervolgd en veroordeeld zijn of konden worden door gebrek aan bewijs.

Ongeveer 425.000 dossiers van verdachten, en maar 41.000 veroordelingen. Minder dan 10%


De meeste mensen lezen dat alleen niet. Die zien termen als "oorlogsarchief", en "Archief over collaborateurs", en denk dan dat alles en iedereen die erin staat (of in de index die nu gepubliceerd is) dus ook wel een veroordeelde collaborateur zal zijn.

En dat is niet zo.
Die nuancering wordt te vaak over het hoofd gezien.


Simpelwel alles op straat gooien, in de hoop dat mensen hun gezonde verstand gebruiken of de toelichtingen lezen, is niet de oplossing.
Zo denken de meeste mensen in deze tijd niet. Die denken in goed/fout termen. Waar rook is, is vuur.
De tinten grijs willen ze niet zien.


En dan de kort door de bocht opmerking:

"Dit archief had meteen openbaar moeten zijn. Oorlogsmisdadigers zoals Pieter Menten en Riphagen hadden dan eerder opgespoord kunnen worden."

Bijtjes-dag hadden ze toen (net na de bevrijding) al gehad. (en die twee blijbaar gemist)
Dat hoefde niet nog een keer dunnetjes over gedaan te worden.


En hoeveel mensen werden niet valselijk beschuldigd? (425.000-41.000 ???) In ieder geval een deel ervan.
Maar dat is dan maar bijkomende schade?


En dat doen we nog maar een keer dunnetjes over in 2025.

Vorige week werd snel duidelijk dat niet iedereen begrijpt wat de index van dit archief precies behelst. Het gaat hier om een lijst met namen van personen van wie een dossier is aangelegd in het kader van de Bijzondere Rechtspleging. Dit betekent nadrukkelijk niet dat deze 425.000 mensen veroordeeld zijn vanwege collaboratie. Sterker nog: er verschenen in de jaren veertig ‘slechts’ 66.000 verdachten voor de rechter, van wie er ongeveer 35.000 een gevangenisstraf kregen.

https://www.nrc.nl/nieuws/2025/01/06/onfortuinlijke-onrust-om-openbaarmaking-oorlogsarchief-a4878663

Dat iets niet openbaar is betekent niet dat Justitie er niet bij kan, het betekent dat het grote publiek er niet (of alleen onder voorwaarden) bij kan.

Het CABR bevat strafrechtelijke dossiers. Dat betekent dat het, tot ze overgedragen werden aan het Nationaal Archief, dossiers van Justitie zelf waren, en daar had Justitie gewoon rechtstreeks toegang toe. Toen in 1976 onderzoek werd gestart naar Pieter Menten zijn ook dossiers uit archieven weer afgestoft en gebruikt. Ook dossiers uit het CABR, en die zijn later weer teruggegaan naar het CABR.

Het eerste zoekresultaat dat ik krijg als ik op "CABR Pieter Menten" zoek maakt je al heel wat wijzer:
https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/archief/2.09.63/download/pdf
(en je hoeft niet van begin tot eind door dat lijvige document te lezen om er wijzer van te worden; even de samenvatting lezen, zoeken op "CABR" en de paragraaf lezen waar dat in staat levert al een hoop duidelijkheid op)

Dries Riphagen was allang opgespoord, maar werd door Frederik Kerkhoven hoofd BNV voorloper BVD geholpen te ontsnappen, omdat Riphagen teveel wist, en vermoedelijk zich had ingedekt tegen een dodelijk ongeluk gedurende zijn gevangenschap, en we mogen aannemen dat de betrokken oud verzetsstrijders zeer goed door Riphagen zijn beloond. (Riphagen liet zich betalen met diamanten en goud) (zie Wikipedia artikel Riphagen)

Staat wel meer interessants in dat pdf zoals de toegang tot het archief van de Cie. van onderzoek. Dat getekend is in 2003 door de heer Demmink, heeft een deel van het publiek discours in het eerste decennium van deze eeuw bepaald. Onder het kopje beperkingen aan het gebruik (archief van de onderzoekscie inzake Menten)


In 2018 was het weer raak, dit keer aangezwengeld door Arnold Karskens.

Uit het Parool:

De huidige afscherming van toegankelijkheid van het krantenarchief Delpher vanaf de late jaren negentig maakt het doen van vooronderzoek voor welk wetenschappelijk en journalistiek project dan ook, bijzonder lastig. Uit hetzelfde stuk uit het Parool van 2018:


https://www.parool.nl/columns-opinie/verkeerden-beschermd-niemand-vervolgd~b67e8f18/?referrer=https://www.google.com/


Gedigitaliseerde archieven, en het alleenrecht dit met AI of computer data analysing te doorzoeken, ligt bij de Staat, hetzelfde geldt voor dossiers onder Justitie, dan wel Bestuur(lijke afdelingen).

Kwestie gaat niet alleen over het verdere verleden, gaat vooral ook over het heden.

Het idee van een democratische rechtsstaat is dat de overheden de organisaties zijn die de gezamenlijke belangen vertegenwoordigen. Ik weet dat er zat voorbeelden zijn aan te dragen van dingen die daar niet goed tot zelfs heel ernstig mee mis zijn gegaan, maar ik vergelijk dat wel met de ernst van hoe het kan uitpakken als zo'n systeem echt op zijn gat gaat. Dan denk ik aan dingen als hoe in Somalië warlords de touwtjes plaatselijk in handen kregen, aan totaal corrupte dictaturen als Rusland, of religieuze dictaturen als Iran, of een staat die in naam communistisch is maar in mijn ogen over-the-top feodaal, namelijk Noord-Korea. En dan ben ik, ondanks alles wat er niet deugt hier, verdomd blij dat ik in Nederland woon.

Niet alleen is die overheid degene die die archieven beheert, de reden dat we die archieven überhaupt hebben is dat de overheid zichzelf verplicht heeft die bij te houden. Bedrijven mogen hun administratie na (meestal) 7 jaar gewoon wegflikkeren. Als dat ook voor overheden had gegolden had dat hele CABR niet eens bestaan. En als het bewaard was door een commerciële partij die het niet gaat om de historische juistheid ervan maar om er een leuk AI-systeem van te maken of zo waar mee te verdienen valt dan had was het heel open geweest maar had je enkele garantie gehad dat het nog enige relatie met de realiteit had. We zien bijvoorbeeld nu dat Elon Musk zich als een soort super-influencer van de wereldpolitiek begint te positioneren. Ga maar na wat er met de correctheid van de vastgelegde gegevens gebeurt als de agenda van zo'n soort figuur bepaalt wat je te zien krijgt.

Het doel van overheidsarchieven is voor een belangrijk deel dat de overheid controleerbaar is, en daarbij gaat het niet over de controleerbaarheid op het moment zelf maar over de controleerbaarheid in de toekomst. Uit het CABR nu blijkt veel over hoe het betreffende deel van de overheid kort na de oorlog functioneerde. Dat gaat niet over individuele gevallen maar over het algemene beeld, en dat vergt onderzoek door historici die veel beter dan een leek op dat vlak weten hoe je met dat soort gegevens om moet gaan. En hoe belangrijk de individuele gevallen voor individuele mensen ook zijn, dat is een groter belang dan elk van die individuele belangen.

Bij die individuele belangen, die er natuurlijk wel degelijk ook zijn, geldt ook dat archieven over nog levende personen en personen die nog direct door de inhoud geraakt kunnen worden niet alleen maar voordelig maar ook nadelig voor de betrokkenen kunnen uitpakken. Mede daarom heeft de archiefwet altijd al die termijn van 75 jaar op openbaarmaking gezet, maar bijvoorbeeld hoe in de ministerraad over een internationale crisis is gepraat kan de internationale verhoudingen ernstig op scherp zetten als dat te snel publiek wordt. Daar is vanuit de EU de AVG overheen gekomen met een norm voor persoonsgegevens die strenger is dan die 75 jaar. Die is niet voor niets strenger, dat is omdat die rekening houdt met de nadelige effecten van hoe via het internet grootschalig gegevens verspreid, gecombineerd en misbruikt kunnen worden,

Een van de dingen die mij eindeloos blijft verbazen aan de mensheid is hoeveel mensen er zijn die gretig op allerlei nieuwe mogelijkheden duiken (zoals in dit geval het internet en gedigitaliseerde archieven), op zich terecht enthousiast zijn over wat daar allemaal voor moois mee mogelijk is, maar die zich hardnekkig stekeblind houden voor het feit dat er ook forse nadelen zitten aan het al te makkelijk verspreiden van allerlei informatie, omdat de wereld helaas een flinke populatie aan mispunten heeft die daar maar al te graag misbruik van maken.

Ik wil bescherming tegen dat soort misbruik, niet alleen omdat er altijd boeven rondlopen die slimmer zijn dan ik, maar ook omdat ik tureluurs zou worden van alles wat op me afgevuurd zou worden als er geen rem op zat. Ik ben dus blij met die rem.

Alleen is een rem een restrictie en er zijn situaties waarin je last van die restrictie hebt terwijl je helemaal geen snode plannen hebt. Men kan alleen niet telepathisch in je hoofd kijken wat nou werkelijk je motieven zijn en of je nou werkelijk de benodigde zorgvuldigheid zal betrachten met die gegevens, dus zijn er vervelende regels die voor iedereen gelden.

Ik word een beetje moe van mensen die bij alles wat toevallig voor hun niet gunstig uitpakt beginnen te blèren dat het kwaadaardigheid of machtsmisbruik van de overheid is. Ja, we moeten voortdurend waakzaam zijn op die overheid, maar nee, niet alles wat niet prettig voor jou in je huidige situatie uitpakt is meteen machtsmisbruik. Het gebeurt ook regelmatig dat een goede regel in bepaalde situaties een vervelende bijwerking heeft. En nee, dan kan je niet zomaar even die regel aan de kant schuiven, want dan zet je de deur open voor willekeur en ben je nog verder van huis. Je krijgt het niet perfect, en het gebeurt wel eens dat je daar last van hebt.

In het CABR-archief zijn niet alleen "de namen terug te vinden van nog levende Nederlandse oorlogsmisdadigers uit de Tweede Wereldoorlog die nimmer zijn berecht", maar ook van heel veel mensen die indertijd onterecht beschuldigd werden van misdaden die ze niet begaan hebben.

Heeft de rechtbank indertijd goed gefunctioneerd. Geen idee. Dat mogen historici gaan bepalen, na uitvoerig onderzoek.
Dat is niet aan ongeinformeerde burgers, die alleen maar in zwart en wit denken en geen moeite wilen doen dieper in de materie te duiken.

Zelfs het Nationaal Archief had oogkleppen op. Dacht alleen aan het belang van hun archief. Niet aan de mogelijke consequenties voor levenden en nabestaanden in een gepolariseerde maatschappij zoals de onze.
Er was een blind vertrouwen op de "helende werking" als het archief gepubliceerd werd AS IS.
Maar in deze gepolariseerde maatschappij is moddersmijten te gemakkelijk geworden. Zonder consequenties voor de moddersmijter.

Er is zelfs niet aan gedacht enige nuancering en filtering toe te passen. Want het archief was te massaal. Te groot.
Zelfs bij de huidige digitale index die online staat, is niet de moeite genomen om te duiden of een persoon een verdachte, veroordeelde, slachtoffer of getuige was. Waarschijnlijk omdat het archief het zelf niet weer voor alle namen. Want te massaal.
En ook een grote disclaimer dat het om een verdachten archief gaat met mogelijke fouten erin, kwam niet op bij het Nationaal Archief, tot de eerste fouten de kranten haalden. (wat te voorspellen was)
Dat is grove naiviteit of nalatigheid van de archivarissen en projectleider die erbij betrokken waren. Alsof ze niet aanvoelden wat voor beerput ze openden.


Dit is als mensen de formule voor buskruit of dynamiet geven, en dan maar hopen dat ze het alleen maar gaan gebruiken voor vuurwerk en constructieve projecten (zoals de aanleg van wegen of mijnbouw) respectivelijk. Niet voor oorlog of terreur.

Uit de archief index die sinds 2 januari online staat, zijn 25.000 namen geschrapt omdat van deze mensen geen dossier bestaat. Dat bevestigt het Nationaal Archief na berichtgeving van de Volkskrant. Het gaat bijvoorbeeld om slachtoffers of getuigen in strafzaken tegen verdachten van collaboratie en andere oorlogsmisdaden. Zij werden door sommige instellingen geregistreerd en kwamen zo per ongeluk op de lijst terecht. Ook kan het zijn dat dossiers zijn zoekgeraakt.

https://nos.nl/artikel/2550904-25-000-namen-geschrapt-uit-pas-geopend-oorlogsarchief


https://www.volkskrant.nl/binnenland/duizenden-namen-van-collaborateurs-lijst-per-ongeluk-ook-namen-online-van-slachtoffers~b69c93b2/

Het betekent niet dat die mensen allemaal onschuldig waren. Het archief gaat alle zaken op termijn onderzoeken.

Wat probeer je nu te zeggen met je laatste aliena? Die is voor mij verwarrend.
De alinea staat net onder je link naar de volkskrant. Zijn die duizenden slachoffers ook schuldig. Waaraan dan?
En gaat het archief deze mensen dan opnieuw "berechten"? Hebben ze daar de juridische kennis voor in huis?

Een simpele controle vraag:
Zijn de mensen op de collaborateurslijst (ruim 425.000-450.000) in jouw ogen dan allemaal schuldig, ook al heeft geen rechtbank ze allemaal veroordeeld? Op de lijst staat (of gestaan hebben) is in jouw ogen voldoende om schuldig te zijn?

Of begrijp ik je verkeerd?

Sommige van de slachtoffers hebben zich -- onder dwang, uit noodzaak voor lijfsbehoud of uit opportunisme -- in de oorlog schuldig gemaakt aan wat strikt genomen als verraad of een misdaad aangemerkt zou kunnen worden. Vanwege de missende of incomplete dossiers, de verjaringstermijnen van de zaken, de hoge leeftijd van de betrokkenen, indien nog in leven, of de lang overleden getuigen, is het niet waarschijnlijk dat hieruit ooit nog een rechtszaak uit voortkomt.

De mediaframing, die overgenomen wordt door het publiek, dat het om "een collaborateurslijst" zou gaan is politiek sensitief in het huidige tijdsgewricht, met name in de framing met de relatie van Israël met de rest van de Westerse wereld.

Iets gevoeligs als rechtspleging na WOII is gedurende de jaren van bestudering van stukken uit het CABR archief, ook politiek gemotiveerd geweest, of hadden politieke consequenties (Menten, Aantjes, Putz) Waarbij het ging om "aantoonbaar goed of fout handelen" wat niets te maken zou hebben met goed of fout denken. Hoe de woorden NSB, Duitser, Nazi, Jood, de naoorlogse populaire (humor) cultuur heeft beinvloed, is evident, en dat wordt met deze "collaboratielijst" (die het dus niet is) nog even dunnetjes over gedaan.


Bron:https://www.nationaalarchief.nl/op-weg-naar-een-openbaar-en-online-cabr#collapse-171265

Blokkeert deze formulering het onderzoek doen naar de invloed van de NL binnenlandse en buitenlandse politiek t.o.v. Israël gedurende de jaren 1947-2024 en in hoeverre is de invloed van mondiale politieke verschijnselen zoals de Koude Oorlog (1947-91) indicatief geweest voor het hedendaagse begrijpen van het begrip totalitarisme met betrekking tot het oordeel over handelen in termen van goed en fout?

De politieke Thora is in Israël een wezenlijk onderdeel van het politiek proces aldaar, zoals bijvoorbeeld vrijstelling van de dienstplicht voor orthodoxen, als ook de omgang met transgender bij het voldoen van de dienstplicht en het opgeroepen worden als reservist. Ook nazi-termen als uitingen van humor bij jonge Israëli hoort hierbij, om het rumoer in Nederland nu beter te begrijpen. Dit zijn in Israel politiek gevoelige onderwerpen, en als ze dat zelf mentaal niet aankunnen, moet de Westerse wereld ze maar een handje helpen.

Ik meen dat veel Israëli dat zelf ondertussen ook wel eens zouden willen weten. En anders kan Israël daarmee rond de oren geslagen worden, bijvoorbeeld door het als getuige-deskundigheid bij zaken voor het ICJ op te voeren.

Ik las laatst ergens de mening dat het ICJ maar afgeschaft moest worden want "woke". Het is feitelijk het laatste stukje Europese beschaving wat er nog staat, want de VS moet er niets van hebben, en Israël ook niet.

Definiëring van oorlogsmisdaden, en de rol die dit in de high en low culture in Nederland heeft gespeeld de afgelopen decennia. Dit stond onder invloed van mondiale politieke verschijnselen op het begrijpen en beschrijven van het verleden, en het raadplegen van de nationale archieven (niet alleen CABR). Waarom zou ideologische bevlogenheid een historicus vreemd als die zich jaren in een archief terug trekt om te zoeken en schrijven naar een antwoord op de probleemstelling en deelvragen.

Juist deze tijd vraagt om historisch onderzoek naar deze aspecten, want historisch onderzoek heeft tot doel het heden beter te begijpen.

1991, beeindiging Koude Oorlog, en begin van iets nieuws. 1991 was het jaar van de vermeende gifgas-aanval op Israël door Russische Scud-raketten door Irak, en iedereen die deze tijd heeft meegemaakt, en een "gerijpte" historicus is (ze worden namelijk naar mate ze ouder worden steeds beter) herinnert zich de foto's van Israeli met hun gasmasker op in hun huizen, als ook de latere inval van de US en GB in Irak "war on terror" en het boek van Aalders (grootgebruiker van het Nationale Archief) over gifgas en het oorlogsrecht.

Ideologische bevlogenheid hoort bij geschiedschrijving- al is latent bij een onderzoeker altijd aanwezig- en AI heeft niet veel beter gepresteerd gezien het boek dat het Cold Case Team onder de naam Rose Sullivan het levenslicht liet zien. Over zo'n -wat Nederlanders vaak vinden- typisch Amerikaans onderwerp in de belichting van WOII, Anne Frank.

Het is bekend dat mensen die tijdens de Koude Oorlog op wat voor een manier dan ook in contact waren geweest met Stasi-KGB daar hun hele leven maatschappelijk last van hebben gehad.

Geldt zoiets ook voor contacten met Israeli, of het kenbaar maken dat genocide begrepen kan worden buiten het Israelische perspectief daarvan, direct betekende dat de wrevel wekte van Israelische-Joods instellingen (en joodse meeheulers van bedenkelijke politieke signatuur) en hiermee tegenwerking op alle maatschappelijke fronten in Nederland betekende?

Welke Joodse instellingen hebben subsidie gekregen voor het doen van onderzoek in bijvoorbeeld het CABR?

Genoeg over de Russen gelezen en geschreven de afgelopen jaren, deze tijd vraagt om uitleg en verklaring van Israëls historische aandeel in de huidige mondiale politieke constellatie.

Een dramatische bevinding van een amateur onderzoeker die op zoek was naar wat haar familie in WOII had uitgespookt, en daar, volgens eigen zeggen, "een heel blik NSB-ers open trok" toch moest concluderen dat juist de enige twee die goed gehandeld hadden tijdens de oorlog, twee communisten, hun hele leven door de de BVD zijn lastig gevallen, tot de late jaren 90 aan toe.

Het zou bevrijdend kunnen werken, om de rol van Israël, en door Israël gesteunde instanties en personen -en daar hoort ook Wilders bij als het huidige eindpunt in deze relatie- in hun omgang en bemoeienis met digitalisering en mediaframing van dit archief -en andere dossiers in het Nationaal Archief te onderzoeken in hoeverre die ten dienst van de politiek van de staat Israël was en werd ingezet.

Het wordt tijd om te gaan onderzoeken wat de rol van Joodse instanties in Nederland bij omgang met dit archief en hoeverre Israël dit als instrument voor haar buitenlandse politiek en relaties heeft ingezet.

Dat het CIDI snoepreisjes aan journalisten aanbiedt, is geen geheim, en dat die journalisten van Nederlandstalig extremistische signatuur uitnodigt is bekend, en de opinievorming in Nederland schreeuwt om gedegen onderzoek hiernaar.

De BVN,BVD,AIVD en zijn militaire zussen en broers hebben een rol gespeeld in het 'totalitaire' van de Koude Oorlog, en de jaren na '91, de relatie met Rusland, en Israël, aangezien Israël na 1991 in hoge mate 'russificeerde' door immigratie vanuit voormalige Sovjet Unie, ook politiek.

Het zijn maar broodkruimeltjes op het rooster, die kleine familiegeschiedenissen. Het grotere geheel van totalitarisme is het grotere, politiek gevoelige maar meest wenselijke onderzoekskader rond deze archieven over rechtspleging en "goed en fout" handelen in het huidige tijdsgewricht.

Om het denken in termen als "goed en fout denken" maar weer eens aan de orde te stellen, als het in weze gaat over goed en fout handelen.

Ja, schrijven is ook een vorm van handelen, modereren ook. Ik zou die Roodbol en Weesie wel eens aan nader onderzoek willen onderwerpen, als opinievormers bij het ontwikkelen van extremistische denkbeelden waar mensen zich in het stemhokje en daar buiten nog naar gingen gedragen ook.

Meestal valt de moderatie hier wel mee, er is hier nog wel eens ruimte voor een essay.

Daarom schreef Ik deze zin erna: "Nu is het een doos van Pandora geworden en de daders liggen op het kerkhof."

Maar je stapt heen over al die mensen in dat archief die aangegeven zijn door anderen (om wat voor drogredenen), maar nooit vervolgd zijn. (het is niet voor niets: "onschuldig tot de schuld bewezen is", niet: "schuldig omdat ze aangegeven zijn") Die enorm grote groep personen staan ook in datzelfde archief, net als die paar oorlogsmisdadigers.

Door dat archief meteen of veel eerder open te trekken, zoals jij het liefst wilde, had je veel en veel meer schade betrokken. En of je er die oorlogsmidadigers wel mee gevangen zou hebben is maar de vraag.
Die hadden zo hun manieren om te verdwijnen of onzichtbaar te worden.

Zelfs de professionele jagers kostte het decennia om de grote jongens te vinden. Denk aan Adolf Eichmann die pas in 1961 in Israel voor een rechtbank stond.
En dan had Nederland wel eventjes haar oorlogsmidadigers allemaal opgespoord door de dossiers van het latere CABR archief meteen te publiceren. Dat heeft al eens plaatsgevonden. In mei 1945 (en in het zuiden in 1944) toen het land wetteloos was en we met zijn allen Bijltjesdag vierden. Een beschuldiging was toen al voldoende. En de geallieerde militairen hadden de grootste moeite de ergste uitwassen te voorkomen.


En nu, 80 jaar na dato, terwijl die misdadigers ouder dan 96 zijn, is het maar de vraag wat er nog van in leven is. 10, 5, 1, of 0 personen?

Maar dat is blijkbaar allemaal belangrijker dan de onschuldigen (en hun nazaten) die ook in dat archief staan.
En dan hebben we het nog niet over de personen die ontrecht in dat archief terecht gekomen zijn. De getuigen, de slachtoffers en de door de Nazi's vermoorde personen.

Ongenuanceerd publiceren, dat is pas pandora's doos openen.
Dat veroorzaakt meer schade dan dat het oude wonden heelt.

Alles openbaar en online. Laat de geschiedenis oordelen. Kennelijk was de Holocaust NIET genoeg Om hedendaagse genocides te voorkomen.

Juist online opdat de wereld Moët weten dat het internationaal strafhof lonkt! Ongeacht afkomst, politieke voorkeur en geloofsovertuiging

Ik Ben zelf nazaat van een schoft die geen berouw heeft getoond. Integendeel.

Zum kotzen !

Dit archief bevat voornamelijk dossiers van mensen die beschuldigd zijn collaborateur te zijn.
Maar waarvan, na onderzoek bleek dat velen niet schuldig waren. Of in ieder geval niet vervolgd en veroordeeld zijn of konden worden door gebrek aan bewijs.

Dat laatste is onwaar, niet een gebrek aan bewijs maar de vorm van collaboratie werd veelal te licht gevonden. om te vervolgen, en daarom hebben velen een straf gekregen gelijk aan hun voorarrest. Het lidmaatschap of abonnement op één van de NSB kranten werd uiteindelijn niet meer strafrechtelijk vervolgd, en men wilde van deze bijzonder rechtspraak af, het duurde gewoon te lang. Maar hun dossiers werden wel opgeslagen, net als nu, wanneer je strafrechtelijk bent vervolgd, heb je een strafblad, dat uiteindelijk in het archief beland, en over 75 a 100 jaar openbaar wordt.

Maar niet iedereen werd vervolgd, omdat de ingediende beschuldiging niet gestaafd kon worden.
Dan is er wel een (politie) dossier, maar is een persoon nooit ver genoeg in het proces gekomen dat er een strafzaak of veroordeling nodig gevonden werd.

Ook daar gaat het fout, de aanname dat iedereen die een dossier in het CABR heeft dus wel iets op zijn kerfstok zou hebben. Dat is niet zo.


https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/zoekhulpen/centraal-archief-bijzondere-rechtspleging-cabr

Belangrijk om te weten

* Na de Tweede Wereldoorlog werden ongeveer 425.000 personen verdacht van samenwerking met de Duitse bezetter (collaboratie), zoals NSB-lidmaatschap, verraad, of het in dienst gaan bij het Duitse leger. Zij werden strafrechtelijk onderzocht. Niet iedereen werd veroordeeld of bleek schuldig. In het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR) (archiefnummer 2.09.09) zitten de dossiers van de onderzochte personen.
* Let op! Niet alle personen in de namenindex op de website Oorlog voor de Rechter zijn verdacht of beschuldigd geweest. De index is gebaseerd op het kaartsysteem van de bijzondere rechtspleging. Hier zitten ook kaarten tussen van personen die geen verdachte waren, of beschuldigd zijn, maar toch in het kaartsysteem zijn beland.


Hoe is het CABR ontstaan?

Nog tijdens de oorlog dacht de Nederlandse regering in Londen al na over wat er moest gebeuren met de Nederlanders die met de bezetter hadden samengewerkt (gecollaboreerd). De angst bestond dat de bevrijding zou uitlopen op een bijltjesdag, waarbij het Nederlandse volk de berechting van collaborateurs in eigen hand zou nemen. Daarom werd er vooraf al nagedacht over hoe collaborateurs voor de rechtbank gebracht konden worden.

In Londen werd een speciaal rechtssysteem bedacht dat geschikt zou zijn om zowel burgers als militairen te berechten: de bijzondere rechtspleging. Dit rechtssysteem bestond uit speciale politieke opsporingsdiensten, procureurs-fiscaal bij het openbaar ministerie, Tribunalen, Bijzondere Gerechtshoven en een Bijzondere Raad van Cassatie.

In totaal kwamen circa 425.000 mensen in aanraking met de bijzondere rechtspleging. Een aantal van hen is na de oorlog gearresteerd en gevangen gezet (geïnterneerd). Lang niet alle onderzochte personen zijn schuldig bevonden. Als er voldoende bewijs was, werd iemand berecht door een Tribunaal of een Bijzonder Gerechtshof. Sommige personen zaten zo lang in voorarrest dat zij door de procureur-fiscaal (een speciale aanklager) voorwaardelijk buiten vervolging werden gesteld. Dat betekende dat de ernst van hun daden even zwaar werd beschouwd als de doorgebrachte tijd in voorarrest.

Het Centraal Archief Bijzondere rechtspleging (CABR) bevat de dossiers van dit speciale rechtssysteem. In het CABR zijn zowel de dossiers van de lokale opsporingsdiensten als de dossiers van het openbaar ministerie, de Tribunalen, de Bijzondere Gerechtshoven en de Bijzondere Raad van Cassatie terug te vinden. De dossiers zijn geordend op naam van de verdachte. Het CABR is met 3,8 strekkende kilometer het grootste en meest geraadpleegde oorlogsarchief van Nederland


De angst bestond dat de bevrijding zou uitlopen op een bijltjesdag, waarbij het Nederlandse volk de berechting van collaborateurs in eigen hand zou nemen.

En dat willen sommigen heden ten dag (als je een aantal reacties hierboven leest) nog een keer dunnetjes overdoen.
Want verdacht is blijkbaar schuldig.

In Principe Moët je archiveren dat wat is afgehandeld. Het CABR is geschiedenis dat NIET is afgehandeld. Onschuldigen, kinderen en Joodse mensen staan Erin vermeld. M.i de doos van Pandora.Nu!

Pieter Menten en Riphagen hebben Nog riant kunnen leven m.b.v Credit Suisse. Ok wel de " Heilige Geest " genaamd in code Taal voor het wegsluizen van kapitaal.

Vandaar mijn mening dat het archief meteen na de oorlog openbaar had moeten zijn I.v.m de gruwelen van de Holocaust.

Oorlogsmisdaden zijn de zwaarste categorie !

Riphagen is oud geworden in Glion en Menten is Pas na 30 Jaar opgemerkt door een journalist. Op historiek.nl staat genoeg over Menten. Dus heelveel was bekend over hem. Niemand greep in .Daarom had het archief na de oorlog meteen openbaar moeten zijn ! Voor waarheid en gerechtigheid.

Dus ook die onschudigen, kinderen en Joodse mensen hadden dus publiekelijk aan de schandpaal genageld moeten worden van jou? Wat die staat in datzelfde CABR. Een archief dat pas later samengesteld is uit andere deelarchieven. Het bestond in 1945/46 nog niet in deze vorm. Maar dat terzijde.

Alles meteen publiceren "voor waarheid en gerechtigheid". Maar waar is die gerechtigheid dan voor de onschuldigen, kinderen en Joodse mensen (of hun nazaten) die je publiekelijk zou hebben vernederd met jouw idee.


Vwb Menten. Wat was wanneer bekend over hem? Wat we anno nu of anno 1976 over hem weten is anders dan wat ontdekt was in 1945. Met de bril van nu naar iets kijken, met wat wij nu weten, is anders dan het zelf meemaken in die tijd. Dat lijk je niet te snappen.

Leef je in in de betreffende tijd. Hoe leefden mensen. Welke trauma's hebben ze doorstaan. Hoe zijn mensen emotioneel de oorlog doorgekomen? Tegen woordig zou het als een vorm van PTSD herkend worden.
En ga dan eens goed nadenken wat je idee voor consequenties zou hebben gehad. Zowel positief (jouw (2) criminelen misschien eerder berechten) en negatief (de extra schade die je aangericht zou hebben bij al die anderen (mischien wel 375.000) )

Niet voor niets was de de regering in ballingschap bang voor een bijltjesdag (die er ook echt was) na de bevrijding. Eigenrechting ipv zorgvuldige rechtspraak. En ja, dan ontlopen soms mensen (tijdelijk) hun straf. Maar dat is altijd nog beter dan onschuldigen straffen. Voor dingen die ze nooit gedaan hadden. Alleen omdat iemand het op hen voorzien had of iets verkeerd geinterpreteerd had. Zo werkt rechtspraak nu eenmaal. Onschuldig tot juridisch bewezen is dat je schuldig bent.
425.000 personen in het CABR en minder dan 50.000 veroordelingen. Laat dat even goed tot je doordringen.
En die 375..000 mensen zijn echt niet allemaal ergens schuldig aan.
Rook is niet altijd vuur. Soms is het mist (in de/jouw ogen)

Dat in prinicipe Moët is Jip en Janneke-taal champagne voor extremisten die wel heel erg de overhand hebben op Nederlandstalig social media de afgelopen 20 jaar. Al waren er velen in de Rutte jaren nog behoorlijk links politiek georienteerd maar door framing, politiek onbewustzijn of nonchalance, is dat gedraaid naar extremistisch rechtse geluiden, die fatsoen en kennis betichten extreem links te zijn.

Wees consequent en eis van alles waarvan het TGO nooit is afgerond tot een zaak, openbaarheid. Al zou dat voor een aantal maatschappelijke organisaties en ICT-ers zeer nare strafrechtelijke gevolgen hebben. Die doos van Pandora dan ook maar open. Staat heel Nederlandstalig social media op zwart, en dat is iets anders dan een corona-kuchje of problemen met de server.


Doorpakken en bitcoins afnemen. Ga maar eens leven van de euro, op een fatsoenlijke manier dan. Dat zijn de politieke uitdagingen van nu.

Autonome geluiden geluiden naar digitaal heropvoedingskamp. X, Facebook enz en de zwarte knoppenhouders van andere fora, zoals Roodbol, Weesie, van Bragt, direct gearresteerd. Of moet de NCTV dan AIVD en MIVD collaborateurs gaan vervolgen vanwege hun extremistische politieke signatuur? Misschien maar doen, kijkend door de bril met kennis van nu. Nu kan het nog.

Verplaats het probleem rond CABR (niet het archief, de woelige tijd waarin het ontstond) eens naar nu. Ook nu zijn er geldwegsluis bewegingen bij banken. Die zouden nu aangepakt kunnen worden. Het witwassen van bitcoin in andere valuta of bedrijfsfondsen van extremistische partijen zoals in Amsterdam gebeurd is. Best een probleempje.


Volg jij het nieuws een beetje? Veel problemen kunnen voorkomen worden, als "we" nu optreden. PVV extremisme op sociale media, die alles wat riekt naar sociale voorzieningen als "extreem links" framed en dus "slecht" is. Lees eens reacties op Fok! of Geenstijl zou ik zeggen, zonder dat Jeruzalem complex van je.


Die journalist was getipt. Staat nog een gedramatiseerde serie over de Zaak Menten online, die een aardige inleiding op dit onderwerp is, omdat dit gedramatiseerde verbeelding is van die tijd, en de heisa rond de tip waardoor Menten kon vluchten. Bedenk eens hoevelen er richting veiligheid konden vluchten door "een aardige ICT-er" die mensen op het beeldscherm van informatie voorzag, en wie die informatie onthouden werd omdat een stelletje ICT-proleten aan wat knoppen zaten te draaien.

Als je beetje hebt bijgehouden wat er op FOK! en Geenstijl gebeurde en nog steeds gaande is, dan weet je dat dit al twintig jaar geen zuivere koffie is.

En hoevelen er niet, omdat ze vertrapt waren onder dat driehoeken-systeem van ze. Burgemeester, Officier, Korpschef. Halsema wist wat ze deed, met rellen uitlokken in Amsterdam. Goede timing, online zetten van dat CABR? Kunnen de deugmensjes van de Wilders aanhang die ondemocratische, kleptocratische, maffia overheidhuishouding met hun bendes speciaal in stand gehouden om de samenleving nog verder te ontwrichten, van plofkrakers tot andere chip in hoofd geimplanteerden, want na 20 jaar social media gebruik heb je er een, en anders is er wel een psycholoog of psychiater die je er een wil aanpraten.

Wilders aanhang heeft aantoonbare kwaadaardige antecedenten met de publieke sector en het bedrijfsleven, ook ICT.

Driehoekjes, doet je dat niet aan iets denken? Goede dekmantel om rook in je ogen te blazen zal je bedoelen, al een jaar of twintig. Tenzij er nog dappere medewerkers rondlopen die wel hun muil op durven trekken tegen blatant onrecht. Dit systeem van Wilders zit er nu.

Ben benieuwd of Schoof iets tegen ze kan en wil doen.

Of een paar kamerleden, een paar oudgedienden, die aan dat spelletje al wat langer meedoen. Of een dwarse PG die opdracht geeft een round-up te doen waar zelfs Wilders van schrikt.

Heel gek, de partijloze premier met NCTV en AIVD achtergrond, die moet via zijn oude contacten het OM aangaan sturen, of die Burgemeesters dat nu leuk vinden of niet. Kijken of die dat potje rattengif van de MIVD zich nog kan herinneren. Tip: het zat op GeenStijl in 2008, en nog een paar fora.

Kort samengevat: iedereen die zijn ongenuanceerde mening over het CABR archief en het online zetten daarvan -ongehinderd door enige (mensen)kennis van zaken, want anachronistisch denkend en schrijvend.

Er is genoeg te vinden over CABR online: van Aalders, visies over Lou de Jong, visies van en over Blom.

In dit topic alleen al staan al vele links naar dit onderwerp. Die behulpzame mede-forum posters, die hun woorden en meningen met enige nuance brengen, daar staat misschien wel een geschiedenislesje in waar je iets aan hebt.

Met dat "dit nooit meer". Staar eens naar eigen navel van de afgelopen twintig jaar. Zouden we allemaal mogen doen.

Het oorlogsinstituut NIOD heeft kritiek op de gang van zaken rond de namenlijst van het Centraal Archief Bijzondere Rechtspleging (CABR). De publicatie ervan heeft geleid tot "een zorgwekkende en zeer onwenselijke situatie", staat in een verklaring. Het NIOD roept minister Bruins op om in te grijpen.

https://nos.nl/artikel/2551195-niod-over-oorlogsarchief-zorgwekkende-situatie-minister-moet-ingrijpen

Ja, door te pleiten om alsnog alles te publiceren.
Want DAT zal de onrust wegnemen.
NOT.


Ook de minster heeft (eerder) al gereageerd:

https://nos.nl/artikel/2551182-minister-begrijpt-zorgen-over-oorlogsarchief-maar-het-gaat-niet-op-slot



Bijft het probleem dat de archivarissen (en namens hun de minister) het standpunt innemen dat alles geopenbaard moet worden AS IS. Want het is wat het is. Zeggen ze. Damn the consequences.
Een historiscus zou zeggen, geef er duiding bij. Leg uit. Voeg extra informatie toe om het duidelijker te maken voor de bezoekers.

Bv bij de namenindex die nu online staat. Geef duidelijk aan of iemand een verdachte, veroordeelde, getuige of slachtoffer was. Zoiets simpels. Maar dat kost werk, en dan is de kaartenindex niet meer AS IS.

Verder is het hele archief nog niet gedigitaliseerd. dat duurt nog tot 2027.
Men had er dus ook voor kunnen kiezen om:
1 - Te wachten tot 2027 voordat men publiceert
2 - Eerst die delen te publiceren die niet controversieel zijn (bv de van mensen die al veroordeeld en overleden zijn )
3 - Meer tijd uit te trekken en meer duiding en uitleg bij de dossiers te geven. Blijkbaar ontbraken er historici bij het project. Zoals ook het AP niet nodig geacht werd. Het project had multi-discipplinair opgepakt kunnen worden.

Het komt op mij over alsof de participanten van dit project belangrijke maatschappelijke voelhorens misten. Teveel in hun eigen stoffige archiefwereld opegsloten zitten, en de (onbedoelde) maatschappelijke reacties niet hebben overzien van hun project.

Maar toch gewoon stug doorduwen. Toegeven dat er denkfouten gemaakt zijn is moeilijk.

Het NIOD is mede opgericht om met name de beeldvorming ten aanzien van het Koninklijke huis en de gezaghebbende elite te bewaken. Al gedurende de Neurenberg processen (1946-1949) was bij het NIOD bekend dat Prins Bernard lid van de SS was geweest, en heeft dat decennia tegen publicatie behoedt. https://nuremberg.law.harvard.edu/transcripts/7-transcript-for-imt-trial-of-major-war-criminals?seq=15007&q=Biesterfeld
Men hoeft over weinig fantasie te beschikken om zich een voorstelling te maken, wat er toen gebeurt zou zijn, als dat toen bekend zou zijn gemaakt.

Dit is echt aantoonbare onzin.

Met je link onderbouw je wel dat Bernhard SS-lid was (wat ook allang bekend was), maar niet wat je beweert over het NIOD. Misschien heb je voor mensen die hun weinige fantasie niet meteen voor werkelijkheid gaan aanzien zonder concrete onderbouwing ervoor een link naar de onderbouwing dat het NIOD mede is opgericht voor de bewaking van beeldvorming over elites die je noemt?

Verder kan ik uit je reactie niet aflezen dat tot je is doorgedrongen waar het NIOD eigenlijk voor pleit, want je gaat in op wat jij van het NIOD vindt maar niet op wat er in hun verklaring staat. NIOD wil precies wat jij ook wil: volledige openbaarmaking. Dat is niet wat ze oorspronkelijk wilden, althans niet meteen, ze wilden dat het eerst een periode van ongeveer twee jaar via studiezalen van archieven digitaal in te zien zou zijn. Maar dat beschouwen ze nu als een gepasseerd station en ze zien in deze situatie directe volledige openbaarmaking als beste optie. Zie hun verklaring:
https://www.niod.nl/nieuws/reactie-niod-op-publicatie-namenlijst-cabr

Hoe naïef!

De prioriteit van de heersende elite (politiek economische en culturele) is altijd éérst eigen belangen beschermen. Een hedendaags goed voorbeeld daarvan is de bescherming van de zogenaamde grooming bendes in GB
https://www.geenstijl.nl/5180882/feynman-enof-feiten-keir-starmer

Geloven in beide uitersten is naïef. Er gaan duidelijk dingen mis bij overheden ­— en bij bedrijven, en verenigingen, en noem maar op. Maar nee, het gaat lang niet alleen maar mis. We leven niet in een Marval-comic met superhelden die uitsluitend voor het goede en superschurken die uitsluitend voor het kwade staan. In het echt is nagenoeg niemand zo zwart/wit het ene uiterste of het andere, en organisaties bestaan dus ook niet uit alleen maar superhelden of alleen maar superschurken. Het is een stuk complexer, en het is naïef om te proberen die complexiteit plat te slaan tot zoiets simpels als "overheid is uitsluitend goed" of "overheid is uitsluitend slecht" (en idem voor bedrijfsleven, verenigingen etc.). Als je dat doet dan kan je er gif op innemen dat je van alles en nog wat faliekant verkeerd inschat.

In dat geval behoort ieder mens tot de elite. Ook jijzelf.

"Zonder het achterliggende materiaal kunnen "suggestieve associaties" ontstaan over mensen die voorkomen in de namenlijst," aldus het NIOD.

https://nos.nl/artikel/2551195-niod-over-oorlogsarchief-zorgwekkende-situatie-minister-moet-ingrijpen

Er is meerdere keren van het oorspronkelijke plan afgeweken. NIOD doet nu het voorstel online toegang tot het gedigitaliseerde deel van de archieven, met een inlogrestrictie, en alles online zetten. Hoe die er dan uit moet zien, dat is de vraag.

Punt is wel dat er heel veel fout is gegaan bij dit project. Waarbij de vraag is wat de rol van Eiffel was die het als consultant begeleidde.

De index die online ging is gebaseerd op de oude kaartindex, en tijdens de ontstaansgeschiedenis hiervan, is er blijkbaar het idee ontstaan om alle persoonsnamen voorkomend in de dossiers een kaart in de index te geven, iets wat het opvragen van relevante stukken inderdaad vereenvoudigde. Het op naam kunnen zoeken van iemand die verraden is, en verwijzend naar het dossier waarin die naam genoemd is, met de relevante stukken van het het verhoor.

Beetje merkwaardig dat dergelijke "tags' niet bij de eerste online versie bij die persoonsnaam gekoppeld is, al kan dat komen omdat slechts 1/3 gedigitaliseerd is.

Toch is het standpunt van het NIOD te verdedigen: alle gedigitaliseerde stukken online.

Vandaag ook weer zo'n merkwaardig artikel op NOS.nl:

https://nos.nl/artikel/2551772-ook-in-tweede-kamer-boosheid-om-oorlogsarchief-mijn-opa-had-onderduikers

Je moet eens weten hoeveel babyboomers wel niet opgegroeid zijn van heldenverhalen over opa, terwijl het een verrader was, en daar zitten vast wel een paar Kamerleden tussen.

Balie personeel bij het Nationaal Archief krijgt training in het omgaan met dit soort gevallen: mensen die op eigen initiatief met kleinkinderen naar het Nationaal Archief gaan om de heldendaden van verre voorouder (veelal nog geboren in de 19e eeuw) samen te gaan inzien, en iets heel anders in de doos met dossiers aantreffen. Die mensen moeten dan even emotioneel opgevangen worden. "Komt vaker voor dan u denkt hoor, maar staat nooit iets over in de krant."

Dat is dan een teleurstelling voor die mensen. Ze zijn voorgelogen, door hun ouders net na de oorlog, en zij zijn die leugens blijven door vertellen. Hoeveel kinderen weten tegenwoordig niet beter dat "mama of papa op wereldreis waren" terwijl ze in de gevangenis zaten. Zijn toch vergelijkbare leugentjes? Mijn vader werkte in het buitenland, je moest eens kijken wat voor reacties dat op kon roepen als je dat als kind tegen sommige mensen vertelde.

Nu had ik ook nog een tante die mijn vader blijkbaar niet mocht, en dit verhaal aan iedereen doorvertelde die dat maar wilde horen, en heeft dit tot op hoge leeftijd volgehouden, het verspreiden van de leugen "dat hij helemaal niet in het buitenland werkte, hij zat daar."

Daarom steun ik de visie van het NIOD, alles online, en wel een beetje snel graag, en een veel betere bijsluiter bij het archief, bijvoorbeeld de geschiedenis van de kaartenindex, want daar is vast meer over bekend. Overigens waren er vele historici die zelf persoons- en zaakskaartenindexen bijhielden tijdens hun onderzoek, ook deze interessant om in de toekomst te ontsluiten.

Ik denk dat de kaartindexen van NIOD medewerkers bijvoorbeeld ook de Nationale Archieven bijzonder veel makkelijker doorzoekbaar maken.

Maar laat eerst maar even al die mensen eenvoudig zelf het verhaal dat ze ooit verteld is, online checken of dat klopt met wat er in de archieven is terug te vinden.

Omdat maar iogeveer een KWART van het archief gedigitaliseerd is (8 miljoen van 30 miljoen), weet je dus niet of de relevante dossiers die iemand zoekt, al digitaal zijn. Een grote groep zal nog steeds van een koude kermis thuis komen, omdat ze de stukken dan nog steeds niet kunnen inzien. Iets wat het NOID ook wist en weet.
Dat noem ik pas de publieke opinie bespelen om zo hun eigen straatje schoon te spoelen. Ze zouden eens moeten erkennen dat ze een denkfout gemaakt hebt.

In tegendeel had het beter geweest als ook de publicatie van de kaartenbak uitgesteld was geweest tot alles gedigitaliseerd was. Dan maar 2 jaar later alles pas op straat gooien. Of men nu 80 of 82 jaar heeft gewacht, maar dan ook net meer zoveel uit.


Verder hadden alle betrokkenen van het project zich kunnen realiseren dat de kaartenbak een aanvuilling behoefde, door bij elk van de namen te zetten waar het om gaat: een verdachte, een veroordeelde, een getuige, een slachtoffer, etc
Dat wordt er mogelijk van de originele kaartenbak afgeweken (als die duiding daar niet in stond), iest wat archivarissen afgrijselijk vinden, maar dat had zaken een stuk duidelijker gemaakt voor de mensen die er in willen rondzoeken. En veel misverstanden voorkomen.


Maar dat is het verschil tussen een archief (statisch) en geschiedenis (dynamisch). Mensen willen geschiedenis (een helder verhaal) en krijgen een archief (met al zijn fouten en gebreken).

collaboratie
Hoe nu verder met de oorlogsdossiers van het Nationaal Archief?

De onvolledige openstelling van het CABR leidde na 75 jaar tot een chaos. "Elk menselijk feilen kom je erin tegen."


https://www.nrc.nl/nieuws/2025/01/15/hoe-nu-verder-met-de-oorlogsdossiers-van-het-nationaal-archief-a4879637

De AVG biedt een ontsnappingsroute: EU lidstaten kunnen in het geval van oorlogsmisdaden bepalen dat openbaarmaking zwaarder weegt dan privacy. Maar van die optie heeft Nederland nog geen gebruik gemaakt.

Je knipt wel heel selectief uit het artikel.

Het volgende staat er namelijk ook in. :-)

Hoe verder?

- Het NIOD wil dat de beschikbare dossiers alsnog zo snel mogelijk online gezet worden.
- Minister Bruins wil op behandeling van de archiefwet wachten.
- En er gaan ook stemmen op om het archief bij nader inzien helemaal niet algemeen open te stellen want het leidt alleen maar tot maar leidt tot „strafrechtelijk ramptoerisme”.

Dan is er ook nog de mogelijkheid om de openheid stapsgewijs te vergroten, bijvoorbeeld door eerst op meer plekken in Nederland, dus niet alleen in Nationaal Archief, terminals te zetten waar je onderzoek kunt doen.


Maar wat je van de (oorlogs-)archieven moet weten, zegt Charles Jeurgens (hoogleraar archiefstudies aan de Universiteit van Amsterdam):


De, door het NA, de politiek en het publiek verwachtte baten zullen teleurstellender zijn, dan ze allemaal hopen.
Er is op dit moment maar een kwart van het archief gedigitaliseerd.
Er zit "vervuiling" en onduidelijkheden in zowel de kaartenbak als het archief zelf.
En de meeste mensen snappen niet hoe het archief opgebouwd is.

Zonder historische duiding zullen mensen vaak verkeerde inschattingen maken. Dat zie je wel terug bij de hele discussie in deze thread.

Blind alles online zetten is echt niet de oplossing.

Andere anoniem:


Selectief knippen en plakken om een historisch betoog te schrijven wat een vraagstelling ondersteunt, is een van de redenen om geschiedwetenschap als onwetenschappelijk te verklaren. Historici noemen de bronnen, zodat het werk gecontroleerd kan worden, maar het is geen journalistiek. Niet alleen archivarissen, maar ook historici hebben een hekel aan wijzigingen in de (kaarten)index van een archief, al kan een oude archivaris heel behulpzaam zijn.


Dat Bruins enige bedenk- en handelingstijd voor zichzelf reserveert, is niet zo vreemd.

Wat het NIOD kan doen, is een handzame publicatie maken over de ontstaansgeschiedenis van dit archief, en haar eigen rol als grootgebruiker ervan. Vergeet niet dat in de jaren '90 het NIOD genocide-studies als werkveld erbij kreeg, en door haar rol in parlementaire enquêtes zoals Szbrenica, is het een gepolitiseerd instituut. Dan herinneren we ons Aalders nog wel, met zijn dossiervretersbaantje bij het NIOD en ondertussen politieke attitudes tov Koningshuis, en het opperhoofd van het NIOD openlijk in de kroeg en de krant etaleren.

Wat kan ICT met dat "oorlog voor de rechter" nog betekenen?

Als het NIOD pleit voor inlogrestricties, dan lijkt het me handig dat er een soort toets komt voordat de archiefstukken ingezien mogen worden. Of de gebruiker van het archief een beetje basiskennis heeft, ook over het RIOD-NIOD, en flink sturende vragen over het instituut voor oorlogsdocumentatie en genocide-studies, want het is wel de bedoeling dat mensen zelf het antwoord bedenken.

"Klinkt heel naar, eerst examen moeten doen voordat je iets mag lezen, zullen vast wel veel geheimen in staan."

Er staan geen geheimen in, er is een beetje uitleg nodig om te begrijpen wat je nou eigenlijk zit te lezen.

Geef de hoofden een "aha erlebnis" om een relatie met recentere kwesties als Oekraïne en ICJ aanklachten een plekje te geven. Geschiedenis dient om het heden beter te begrijpen, dus bedien die maatschappelijke functie zorgvuldig.


Eventueel met restricties, hoe die er ook uit moeten komen te zien, online gooien, lijkt me na de hele voorgeschiedenis van dit project, nu de beste oplossing.


Healing is een zweverig begrip waar een massa-psycholoog slechts tijdelijk aan helpt, heling is het verkopen van gestolen goederen en is strafbaar. Daar kunnen we het ook wel eens over hebben: de handel in goed-fout dossiers, en niet alleen als het om de tweede wereldoorlog gaat, want bij de politie, bvd, mit en hun opvolgers, konden ze er ook wat van, hand in hand met journaille en wetenschappelijk medewerkers.


Als we strafrechtelijk ramptoerisme willen bestuderen in samenhang met het CABR, dan moet deze geschiedenis erbij geschreven worden. Heel verhelderend. Er zijn mensen die al jaren last hebben van handel in deze dossiers, en dit ontstond in Nederland, na het ontstaan van het CABR archief, want het was gewoon handel, en een mogelijkheid om mensen te outcasten, analoog, en digitaal. In hoeverre hier "foute Nederlanders en hun nazaten" of juist heel andere mensen bij betrokken waren die het denken in termen van goed-en-fout bij anderen wel erg goed uitkwam, is een vraag die schreeuwt om een antwoord zo ondertussen.

Zo zijn er wel meer prangende vragen aan dit archief te stellen, zodra het geheel digitaal ontsloten is. Ik mag verwachten dat tegen die tijd, attitudes van niet-historici tov van dit archief actief bijgestuurd zijn. Ook dat is massacommunicatie.

Nederland was behoorlijk uniek om als Westerse parlementaire democratie met constitutionele monarchie een Rijksgeschiedschrijver (dhr Lou de Jong) in loondienst te hebben.

En nog gaat het lampje maar niet aan in de hoofden van mensen, zelfs bij journalisten en Kamerleden niet.



De vraag beantwoorden hoe deze situatie zo is ontstaan, dat is een zinnige, en met het beantwoorden van die vraag , is de vraag hoe nu verder, wellicht ook makkelijker te beantwoorden en een vorm te geven.

Het zegt iets over beleidsmakers en andere betrokkenen. Als het NA en het NIOD met een publicatie zouden komen over de kaartenbakken en indexen van dit archief waar de online ontsluiting op gebaseerd is, en wat er zoals in gevonden is, zou dat enorm helpen, want serieuze inhoudelijke Kamervragen over dit archief, zijn volgens mij nog niet gesteld.

Alleen maar de bekende klacht "de computer doet raar". Want die computer geeft namelijk niet het gewenste antwoord aan de gebruiker. Had die vraagsteller de vraag maar niet moeten stellen, had het antwoord beter moeten zijn, of had er helemaal geen antwoord op de vraag mogelijk moeten zijn.

Klopt maar helaas is de realiteit dat er hele groepen aangekeken worden op wat hun voorouders gedaan (zouden) hebben.
Voor sommige mensen zijn "erfzonde" een handig excuus om hun eigen vooringenomenheid goed te praten of zelfs een excuus om vergoeding te "eisen" van nabestaande die er totaal geen invloed op de gebeurtenissen hebben.
Alles om hun eigen ideeën te bevestigen zonder ook maar enig begrip van de omstandigheden, goed of fout is niet altijd zwart/wit zeker in oorlogstijd kunnen er heel veel factoren meespelen. Zo zijn er bijvoorbeeld ook verzetstrijders na een oorlog veroordeeld omdat de omstanders wel zagen dat ze met de bezetter meewerkte maar niet dat dit vervolgens ondergronds gebruikt werd tegen ze. Of simpel mensen die voor behoud van hun leven en familie weinig andere keus hadden. En deze namen worden vervolgens nu misbruikt tegen de nabestaande, natuurlijk wel in alle vrijheid zonder angst voor vervolging.

Nou, Nederland staat op zijn kop! In deze polariserende (online)tijden komt er drie kilometer archief op ons af , ongefilterd.
Praktisch alle Nederlandse achternamen zijn gearchiveerd in het CABR. Iedereen die Ik ken en mijn familie komt erin voor.
In 2099 ben Ik aan de beurt voor een inzage afspraak. Zelfs Joodse achternamen staan erin vermeld.Ik heb geestelijke bijstand nodig! Is er al een telefoonnummer beschikbaar ?

Tjongejonge, Alle gekheid op een stokje. Wat zijn we nou in hemelsnaam aan het doen!? Gelukkig hoeven mijn ouders en grootouders dit niet meer mee te maken, maar voor de nazaten is DIT niet leuk.

Ik stel voor dat wetenschappers ermee aan de slag Gaan en met een naslag Komen a la Lou de Jong 2.0.

Daarna mag wat mij betreft alles Naar het " grote archief".

Ik heb bovenstaande reacties uitvoerig gelezen de afgelopen weken en merk dat men verbanden legt met de hedendaagse politiek en internet fora.

Ik vind dat echt triest. De tijdgeest en politiek idealisme is nu totaal Anders Dan 100 Jaar geleden en niet te vergelijken met het heden , met die kanttekening dat antisemitisme en racisme wel altijd moet Worden bestreden.

Zitten ook mensen tussen die nooit verdacht zijn geweest, maar juist slachtoffer of getuige waren. Zeer zorgvuldig. Kuch.

De kaartenbak is geen lijst van verdachte of veroordeelde personen, het is een namen index om de dossiers te kunnen vinden waar die naam in voor komt (als verdachte, getuige, slachtoffer).

Maar dat vergeet iedereen erbij te zeggen of te denken.
Dus ja, de kaartenbak is zorgvudig voor het doel waarvoor het oorspronkelijk opgebouwd is. Maar ook niet meer dan dat.

Wat niet zorgvuldig is, in de manier waarom het project van alles over de muur gesmeten heeft. In d aanname dat men het wel zal begrijpen als men het leest. Dat is tunnelvisie. Net zoals veel ITers denken dat als zij iets technisch snappen, dat een niet-ITer het ook wel zal snappen.

Het is duidelijk dat mensen de oorspong van het archief niet kunnen of willen snappen.
Mensen worden "blij" gemaakt met een dode mus.

Niemand is blij met de huidige situatie, ik denk dat dit de reden is dat het NIOD zich op het standpunt stelt nu maar meteen alles online te zetten. Het gaat om het kunnen onderzoeken van de veronderstelde moraal van het historische verhaal.

Met LLM en AI kunnen naast gewone de ingangen uit de index (voormalige kaartenbak) op nieuwe. minder onderzochte historische rode draden gezocht worden, ook in publicaties die leunden op het CABR. Dat Aalders "de morele kwestie' graag op het in Nederland hoogst haalbare niveau aanvloog, dat weten we zo ondertussen nu wel. AI is niet zo goed in geschiedschrijving produceren, zoals de meeste AI alleen behulpzaam zijn voor degenen die al vakinhoudelijke kennis hebben.


Gisteren in het nieuws:
https://techcrunch.com/2025/01/19/ai-isnt-very-good-at-history-new-paper-finds/

Willem Alexander heeft overigens toegang tot het privé familie archief gegeven, en de NSDAP-lidmaatschapskaart van Prins Bernard is zo bovenwater gekomen.

Maar wat moeten Nederlanders daar nu mee? Als argument aanvoeren dat de subsidie voor de Koninklijke Familie "elite" en het Koninklijk Huis wel wat minder kan? Die politieke discussie behoort met heel andere onderbouwende argumenten gevoerd te worden.

Ja, Williem Alexander maakt deel uit van de regering, en hoe hij over zaken denkt, dat weet de MP, want zijn mening is geheim, behalve dat hij zelf zijn staatsbezoeken regelt -daar laat hij hij ook iets van van mening in doorschemeren- en de intonatie waarop hij de de troonrede zal oplezen, zelf bepaald.

Het gekrakeel wat ontstaan is door dit ICT project over de Oorlog Online had voorkomen kunnen worden als er in de communicatie-presentatie over dit project iets helderder duidelijk had gemaakt wat er eigenlijk gefaseerd online gezet zou gaan worden.

Er is een handleiding gekomen bij het CABR met een link op de website van Oorlog voor de Rechter.

KNHG geeft gebruikers een handleiding bij het gebruik van het archief. Tenminste iets.


https://erfgoedstem.nl/koninklijk-nederlands-historisch-genootschap-lanceert-cabr-handreiking/

De handleiding:

https://knhg.nl/dossier-oorlog-voor-de-rechter/

Het is iets. Jammer dat er zoveel fout is gegaan bij het publiek gaan van de website, al heb ik het vermoeden dat sommige partijen goed garen hebben gesponnen met de effecten die bij niet-geinteresseerden gemakkelijker blijven hangen dan de nuance, zoals met alle nieuwswaardigheden.

Zoals je zegt, het is iets. Beter dan niets. En beter laat dan nooit.
Met dank aan het Koninklijk Nederlands Historisch Genootschap.

Alleen jammer dat het NA-project zelf niet had kunnen bedenken wat voor ophef ze zouden kunnen veroorzaken. En dat zou ook gebeurd zijn als de 25% al gescande dossiers online waren gekomen.
Daar hadden ze zelf voor de live gang al de hulpmiddelen voor kunnen opstellen. Zoals bv zo'n uitleg waar jij naar verwijst.

In plaats daarvan hebben anderen, historici van het KNHG, dat nu achteraf alsnog moeten doen, omdat de projectleden het nagelaten hebben (in hun tunnelvisie IMHO).

Hopenlijk lezen genoeg mensen het pdfje, en snappen ze wat voor werk er in zal (kunnen) zitten om het stukje levensgeschiedenis van iemand 80-85 jaar later te reconstrueren, om te kunnen snappen waarom iemand in een dossier in het CABR terecht gekomen is.