Door EersteEnigeEchte M.J. - EEEMJ: Het gaat bij de traceerbaarheid van schokken/geen schokken om persoonsgegevens met betrekking tot details uit iemands privéleven (met betrekking tot specificeerbare, naar tijd en plaats gelimiteerde autoritten). Dat is echt heel iets anders dan het gegeven dat iemand tussen twee data (bijna altijd tientallen jaren apart) überhaupt geleefd heeft. Als je dat niet wilt zien, zegt dat iets over jouw moedwillig wegkijken van dit verschil.
Zoals degene die hierboven reageerde al aangaf, en zoals ik met de DDoS-vergelijking al aangaf, ze gaan echt niet de alarmcentrales overladen met meldingen en spraakverbindingen voor irrelevante onzin. Overweeg de mogelijkheid eens dat je hier zelf degene bent die moedwillig aan het wegkijken is van de realiteit.
Je reageert op mijn opmerking over het ontbreken van een noodzaak voor gegevensverwerking voor een bepaald doel met de opmerking dat er geen gegevens worden verwerkt die zelfs voor dat doel niet nodig zijn. Dit is een vorm van whataboutery. Je gaat hiermee niet in op mijn opmerking over het ontbreken van een noodzaak voor gegevensverwerking omdat dat specifieke doel (het automatisch bellen van 112 bij "schokken") niet nodig is.
Nee. Het doel is om automatisch 112 te bellen bij een extreme schok. Voor dat doel is het niet nodig om 112 niet te bellen bij zo'n schok, en het is ook niet nodig om iets anders te doen. Als dat systeem meer doet dan voor het doel nodig is dan zit het fout.
Je doet hier alsof ik beweerd zou hebben dat men vitale belangen zou kunnen beschermen door zich alleen op al overleden mensen te richten. Dat heb ik niet beweerd.
Dan is het mij niet duidelijk waarom je zo specifiek over
overleden mensen begon, alsof op het moment van vastleggen al bekend is of er een ongeluk komt en of iemand dat overleeft.
Wel heb ik in een posting hierboven (22-01-2025, onder punt 2) uitvoerig gemotiveerd waarom het criterium van vitale belangen, zoals opgenomen in de AVG, zich niet uitstrekt tot "potentiële toekomstige vitale belangen", en waarom het ook niet goed zou zijn om de definitie te verwijden totdat die ook "potentiële toekomstige vitale belangen" zou omvatten. Dit heb je steeds genegeerd. Nu doe je dat ook weer.
Alleen heb ik dat niet genegeerd. Ik schreef eerder:
Op het moment dat die reëel bestaande vitale belangen beschermd moeten worden kan het van belang zijn dat de hulpdiensten weten aan welke kant ze moeten zijn op een snelweg met vangrails tussen de rijrichtingen. Dat een eCall-systeem daarvoor drie positiemetingen bijhoudt, en niet meer, en die niet deelt als er niets aan de hand is, is noodzakelijk om dat te kunnen doen.
Je kan natuurlijk wel van mening verschillen over wat je nog als noodzakelijk beschouwt en wat niet. De AVG of welke wet dan ook werkt dat niet tot vijf cijfers achter de komma uit. Mede daarom wordt zo'n wet door een parlement wel of niet goedgekeurd, of doet een rechter achteraf een uitspraak over de noodzakelijkheid in een specifieke situatie.
M.J. Goed om te horen. Maar heb je, in het licht van het telkens optreden van function creep bij digitale gegevensverwerking in de afgelopen vijftien tot dertig jaar, nagedacht over het risico dat dit bij eCall ook weer gaat gebeuren? In mijn ogen is dat risico levensgroot. Om ons in de praktijk effectief te kunnen beschermen tegen dat risico, is het nodig dat mensen de keus (de vrijheid) houden om te zeggen: "Nee, ik zie af van eCall in mijn eigen auto."
Bij een systeem dat drie posities, enkele seconden (zie ook verderop), pas deelt als het 112 belt, waarschijnlijk gekoppeld aan airbags of met een heel vergelijkbaar sensorsysteem, is volkomen duidelijk dat de regels die function creep
niet toestaan. Als die regels veranderd worden en dat wel gaan toestaan kan dat zeker reden zijn om de noodklok te luiden, maar heeft geen zin om te gaan roepen dat de wet moet worden aangepast omdat iemand 100 km/u in de bebouwde kom heeft gereden, terwijl die dat juist tegen de wet in deed. Dan steek je je energie in dingen die misschien zouden kunnen gebeuren als (... vul maar in ...) en niet in wat er werkelijk gebeurt.
Ook als die restricties wel bestaan, is mijn kritiek op een verkeerde interpretatie van het in de AVG opgenomen concept van "vitale belangen" precies even veel van toepassing.
Alleen is je interpretatie van wat het beschermen daarvan mag inhouden zo strikt dat de bescherming ervan niet goed meer lukt. Met verwijzing naar mijn opmerking hierboven over dat je van mening kan verschillen over wat je als noodzakelijk beschouwt en de rol van het parlement en de rechter.
[...]
[...] Een gebruiker de keuze voorschotelen op zich is niet illegaal, maar het moet wel op een goede manier gedaan worden.
Wat je in jouw laatste zin stelt, klopt. Maar daarmee ontwijk je de constatering dat het legaal toestaan van iets, misbruik van die legale mogelijkheid in de hand kan werken, vooral als burgers (in dit geval: automobilisten) geen tijd of energie hebben om alle juridische en communicatieve spitsvondigheden uit te zoeken voordat ze een legale keuze maken. Burgers worden beter beschermd met een opt-in, omdat de "bewijslast" dat het in de praktijk goed zit, dan bij de autofabrikant wordt gelegd, in plaats van dat de burger eerst door een glad verhaal van de autofabrikant heen moet prikken om zich bewust te worden dat het voor hemzelf wenselijk is om daadwerkelijk gebruik te maken van een opt-out. Het Europarlement vond het kennelijk niet gewenst om de burger op die manier te beschermen.
Nogmaals: dat is wel degelijk al in wetgeving geregeld. Het probleem hier is niet dat die wetgeving er niet is maar dat die overtreden en slecht gehandhaafd wordt. Wat jij doet is als er in ergens de bebouwde kom 50 km/u mag worden gereden, en dat op zich veilig is, maar iemand met 100 km/u langs komt scheuren, te gaan roepen dat die 50 km/u moet worden bijgesteld. Nee, de overtreding is hier het probleem, en gebrek aan handhaving kan ook een probleem zijn, en is dat bij die fabrikanten ook. Richt je op waar het misgaat, en niet op net dat punt waar het probleem
niet zit, daarmee verspil je je energie.
Precies. Het zit niet goed. Met een opt-in voor automobilisten had dit in de praktijk deels voorkomen kunnen worden.
Met een duidelijke manier van presenteren ook. En bedenk dat toestemming altijd weer ingetrokken moet kunnen worden, het moet dus ook altijd mogelijk zijn van keuze te veranderen.
[knip uitleg satellietnavigatie]
Een automobilist heeft geen controle over of en wanneer zich tijdens een autorit eventueel "schokken" gaan voordoen. Dat is van te voren onvoorspelbaar. Zodra zich "schokken" voordoen, stuurt eCall zonder toestemming van de automobilist locatiegegevens naar 112 (en wie weet wordt dat signaal door nog anderen opgevangen). Het gaat erom dat de automobilist nu niet meer kan weten of zijn/haar locatie tijdens die autorit op enig moment geregistreerd zal worden. Dat leidt tot een chilling effect. Stel bijvoorbeeld dat een journalist een gevoelige bron wil bezoeken, waarbij bronbescherming heel belangrijk is. De journalist kan eCall dan niet uitzetten, en al helemaal niet op zo'n manier dat hij/zij ZEKERHEID heeft dat eCall is uitgeschakeld.
Laat toch eens tot je doordringen dat het over het soort schokken gaat die bij een
ernstig ongeluk optreden — als die airbag zelf de bestuurder al zowat half knock-out mept door geactiveerd te worden. Het is klinkklare onzin dat voortdurend 112 wordt gebeld. Compleet met voice-verbinding, mocht dat nog niet door je filter heen zijn gekomen.
Jij redeneert vanuit een ideaalsituatie waarin de werkelijke situatie zich volledig conformeert aan de aannames in de wet. Dat is niet realistisch, zoals we de afgelopen twaalf jaar (sinds Snowden) hebben kunnen constateren. Niet voor niets heeft Snowden steeds gepleit voor dataminimalisatie als enige werkelijke oplossing. Want zogeheten "waarborgen" tegen function creep en het lekken van gegevens bleken in de praktijk telkens geen knip voor de neus waard te zijn.
Nee, zo redeneer ik niet. Mijn punt is dat als men zich om te beginnen al niet aan de wet houdt men ook niet te beroerd zal zijn om wetten te breken als die worden aangescherpt. Een wet die wel degelijk strenge eisen stelt aan die 112-gebaseerde systemen is niet wat die systemen eventueel problematisch maakt, het wordt problematisch als die systemen die wet schenden, en dat los je niet op door jezelf wijs te maken dat er iets anders in de wet staat dan erin staat, dan steek je je energie in iets anders dan wat er misgaat.
Misschien ontdekt de garagist wel dat er toch wat meer locatieposities bewaard zijn in de betreffende eCall-module, maar vind het dan "niet nodig" om dat aan de automobilist te vertellen.
Dan kunnen ook andere garagisten en anderen dat ontdekken, en er is er maar één nodig in de hele EU die de alarmklok weet te luiden om dingen in beweging te krijgen.
Vergelijk het met reparateurs van wasmachines. [...] als er een defect werd gemeld, de fabrikant naar redenen zocht om te kunnen weigeren om de reparatie te vergoeden. Die redenen werden gevonden in de registratie die intern in de wasmachine op de daar aanwezige chips was bijgehouden. Daarin kon altijd wel iets gevonden worden dat er zogenaamd op wees dat de klant de wasmachine "onzorgvuldig" zou hebben gebruikt, en dat de reparatie dus niet werd vergoed.
Waarom ligt het meer voor de hand dat een fabrikant daar een volgens strenge eisen gekeurde eCall-module voor gebruikt dan een eigen systeem dat ook in die auto zit en dat minder streng gecontroleerd wordt?
Dit is de praktijk hoe er met registraties wordt omgegaan. Daarom moet het niet onnodig registreren van zaken mogelijk blijven, met het oog op dataminimalisatie. Dat kan door bij eCall een "opt-in" in de wet op te nemen. Dat is de kern van mijn betoog.
Maar je zet je betoog zo op dat dat geen donder gaat helpen, want als je het 112-gebaseerde eCall-systeem niet kan vertrouwen omdat toch alle regels met voeten worden getreden dan helpt een opt-in geen ene donder, want stiekem houdt men het toch wel bij. Je verspilt je energie als je regels gaat aanvechten die het nu al niet toestaan.
Je gaat hier uit van drie ficties:
a) de fictie dat de Europese Commissie zich niet zou bezondigen aan function creep. Zeker onder Von der Leyen is de EC dol op function creep. Von der Leyen maakt daarbij gretig gebruik van een soort "handleiding voor het oprekken van wetten" die is opgesteld door euro-ambtenaar Basset.
b) de fictie dat het Europarlement in de praktijk bij machte zou zijn om de EC op dit punt tegen te houden. De machtsverhoudingen binnen het Europarlement en tussen het Europarlement en de EC maken van die mogelijkheid tot "ingrijpen" een wassen neus.
c) de fictie dat de regeringsleiders in de Europese Raad privacy een goed hart zouden toedragen.
Dat los je niet op door wetten aan te scherpen die die function creep nu al niet toestaan. Dit is een
ander probleem.
Je hebt het hier over "lex posterior". De conclusie van de tekst achter jouw link laat echter zien dat het niet zo eenvoudig is:
Nee, maar ik denk dat de situatie dat wet A door wet B is vervangen terwijl wet C zegt dat A onverminderd van toepassing is niet een van die gevallen is waarin het onduidelijk is. Dan is het argument dat wet B voortaan onverminderd van toepassing is erg sterk.
Los daarvan negeer je hier opnieuw moedwillig enkele zaken:
a) De AVG zit vol met vaagheden en gaten in de privacy-bescherming. Het is een deels op grond van politieke compromissen tot stand gekomen document. Dus ook als is de AVG "jonger", dat biedt zelfs in theorie nog steeds geen adequate bescherming;
b) Zesenhalf jaar na inwerkingtreden van de AVG kunnen we inmiddels de conclusie trekken dat ongeacht wat de intenties van de AVG wetgever waren, deze in de praktijk niet tot een adequate privacybescherming hebben geleid. Dit zeg ik niet alleen. Noyb en Max Schrem zeggen dit bijvoorbeeld ook.
Ik vind de regels die de AVG stelt zelf behoorlijk goed, en heel wat duidelijker dan menige andere wettekst. Wat misgaat is dat landen de toezichthouders onvoldoende budget geven (AP zit geloof ik op ongeveer de helft van wat nodig is) en bijvoorbeeld dat Ierland, dankzij Engels koloniaal beleid, de industriële revolutie heeft gemist en de grote achterstand waarmee het zelfstandig is geworden heeft opgelost door heel genereus te zijn in het faciliteren van Europese vestigingen van Amerikaanse bedrijven zonder die lastig te willen vallen met allerlei hinderlijke regels. En dus zitten al die tech-reuzen in Ierland met hun Europese hoofdvestiging. Dat zijn in mijn ogen de twee grote dingen die de AVG dwarszitten, maar de regels die de AVG stelt vind ik op zichzelf helemaal niet slecht.
c) Het in de AVG opgenomen principe van dataminimalisatie wordt in de praktijk telkens terzijde geschoven. Zo ook bij eCall, terwijl het makkelijk geïmplementeerd had kunnen worden door middel van een opt-in die aan automobilisten de mogelijkheid had geboden eCall alleen in te schakelen wanneer zij dat zelf nodig achten.
Bij het 112-gebaseerde eCall worden welgeteld
3 kort na elkaar gemeten posities bijgehouden, die pas buiten het systeem worden gedeeld na constatering van vermoedelijk een
zwaar ongeluk. Laat eens tot je doordringen dat die wet wel degelijk dataminimalisatie voorschrijft. Als er een probleem is zit dat niet in dat voorschrift.
Als zelfs jij je er niet in gaat verdiepen, waarom ga je er dan van uit dat de gemiddelde automobilist de tijd, de energie en de juridische en technische achtergrondkennis zal hebben om zich hierin indien gewenst te verdiepen?
O, shit, is alles wat ik gezegd heb nu volslagen waardeloos? O nee, je begon zelf met:
Ik weet niet het fijne van eCall, maar...
De AVG stelt - samengevat - in de kern alleen dat gegevens niet "onnodig lang" mogen worden bewaard. De praktijk is dat gegevens vaak jarenlang zonder noodzaak worden bewaard, "omdat ze in de toekomst ooit misschien nog van pas kunnen komen". Het probleem is dat het jarenlang bewaren van gegevens het risico vergroot dat ze gebruikt worden voor andere doelen of op manieren (bijv. in combinatie met andere gegevens) die niet in het belang zijn van de betrokkene (in dit geval de automobilist).
Nogmaals: als men zich niet aan de regels houdt is dat een ander probleem dan de inhoud van de regels. Het gaat hier om welgeteld drie posities die in enkele seconden zullen zijn opgenomen. Ook zonder die gegevens legt men de locatie van het ongeluk al vast, samen met gegevens als kentekens, remsporen en nog meer van dat fraais.
Het probleem is dat er in de wet geen incentive is ingebouwd om zich eraan te houden. Als automobiliten bij wet vrijheid en dus een opt-in hadden behouden, had dat een incentive voor instanties gevormd om het vertrouwen te verdienen en niet te beschamen. In de wet is deze vrijheid zonder noodzaak van automobilisten afgepakt.
Vrijheid en
dus een opt-in? Ik ben het er roerend mee eens dat een opt-in te prefereren is, voor alle duidelijkheid, maar niet met de implicatie dat een keuze voorleggen geen vrijheid zou inhouden om die keuze te maken. En is vrijheid
voor instanties een verschrijving?
Punt is dat er niet altijd een lampje hoeft te gaan branden. Ik verwijs weer even naar mijn bovengenoemde voorbeeld van wasmachines. Daar ging ook geen lampje branden, terwijl er toch van alles werd vastgelegd in een datasysteem (in de wasmachine zelf).
En mijn punt is dan weer dat als men een wet negeert je de plank misslaat als je doet alsof de wet zelf het probleem is.
Wat je hier beschrijft, is in de wet niet expliciet gemaakt en ook niet voorgeschreven. Waarom staat er in de wet geen maximaal aantal seconden (of minuten) dat de locaties bewaard mogen worden? Dus in plaats van over mijn opmerking "kul" te roepen, kun je je pijlen beter richten op de wetgever die het in het vage heeft gelaten.
Het is ten eerste hoe die navigatiesystemen werken, en ten tweede is er voorgeschreven dat die drie posities dienen om de plaats en rijrichting te bepalen. De rijrichting kan je niet meer betrouwbaar bepalen als de meetpunten kilometers uit elkaar liggen. In de omgeving waar ik woon zijn bijvoorbeeld volop autowegen met gescheiden rijbanen die onderbroken worden door rotondes, waar het even geen autoweg is. Een automobilist die op zo'n rotonde keert kan makkelijk in de verkeerde rijrichting geplaatst worden als zo'n systeem metingen kilometers uit elkaar legt, terwijl met de rijsnelheid van auto's metingen met maar een seconde ertussen al een heel nauwkeurig beeld geven. Dat is voor fietsers al betrouwbaar, en voor voetgangers meestal ook, al zijn de fluctuaties in de weergegeven positie dan vrij groot in verhouding tot de afgelegde afstand. Voor auto's werkt één seconde tussen metingen heel betrouwbaar. Waar zouden ze dan voor kiezen? Zou wat voor het doel het beste werkt geen gewicht in de schaal leggen?
In een systeem dat onderdeel uitmaakt van een "connected car" kan de navigatie wellicht leuk sporen opnemen van je hele reis, en dan wordt er van alles opgeslagen, ja. Voor het 112-gebaseerde systeem gelden duidelijke restricties.
Punt is: de automobilist heeft in de praktijk geen enkele mogelijkheid om te controleren wat er in zijn/haar eigen auto gebeurt, terwijl er ondertussen wel iets verplicht wordt geteld wat voor hem/haar niet te controleren valt.
Dat wil gelukkig niet zeggen dat helemaal niemand in staat is om te controleren of een model van een apparaat gekke dingen doet. Het is nooit zo geweest dat iedereen alles zelf kon controleren. Dat wil niet zeggen dat er niets kan en dat er niets gebeurt.
Opnieuw, dat er andere, nog aantrekkelijkere aanvalsobjecten voorhanden zijn (vaak eveneens zonder reële keuzevrijheid voor de automobilist), is nog geen excuus voor een verplicht eCall. Dit is opnieuw een vorm van whataboutery.
Het is wel degelijk relevant. Waar beide systemen aanwezig zijn, waarom zou een systeem dat aan strenge eisen moet voldoen en gekeurd wordt dan gekozen worden om te corrumperen terwijl een zelf ingericht systeem met minder toezicht erop makkelijk "per ongeluk" het gewenste ding kan doen? Mij lijkt het behoorlijk dom om een overtreding te begaan daar waar de controle streng is.
Dan is er aanzienlijk meer aanleiding om bang te zijn voor wat fabrikant aan eigen "handigs" inbouwen dan voor het 112-gebaseerde eCall-systeem.
Opnieuw: whataboutery.
Nee. de plek waar het grootste risico zit. Met afstand.
Mijn argwaan komt voort uit ervaringen met overheden en verwerkingsverantwoordelijken die telkens de wet "een andere kant op interpreteren" dan wat oorspronkelijk werd gezegd dat de bedoeling was. De enige manier om zulk misbruik van de wet en van feitelijke macht te voorkomen, is om te gaan voor dataminimalisatie en vrijheid voor betrokkenen (opt-in).
Het 112-gebaseerde systeem
doet aan dataminimalisatie. En wees verdacht op argwaan die wordt getriggerd door dingen die je zelf verkeerd begrepen hebt. Je bent door mij en anderen gewezen op dingen die je denkt die niet kloppen.
Dataminimalisatie betekent dat er niet meer wordt verwerkt dan voor het doel nodig is, niet dat er helemaal niets verwerkt wordt. Als je vindt dat dataminimalisatie terug naar 0 betekent, waarom gebruik je dan een computer? Die kan helemaal niets zonder data, data verwerken is precies wat zo'n machine doet.
Opnieuw ga je hier over tot whataboutery. Bovendien geef je verkeerd weer wat ik zeg. Dataminimalisatie gaat erover dat er niet onnodig gegevens worden verwerkt. Dat heeft twee aspecten:
a) zonder toestemming van de betrokkenen (natuurlijke personen) geen gegevensverwerking voor onnodige doelen;
b) voor noodzakelijke of door betrokkenen goedgekeurde doelen niet meer gegevens verwerken dan nodig.
Je schreef:
want zo'n echte minimumset zou helemaal geen data bevatten
Ik vatte "zo'n" op als ruimer dan "voor deze specifieke toepassing", maar je bedoelde het dus kennelijk niet ruimer.
Maar dan nog: onze volksvertegenwoordigers in het Europarlement (en ik stem en let waar ik op stem) hebben dit als noodzakelijk geaccepteerd, en daarmee is die noodzaak er formeel, of je het daar individueel nou mee eens bent of niet. Ik snap goed dat de rijrichting ertoe doet en dat daarvoor er een paar posities bij moeten worden gehouden om die te kennen op het moment van de klap. Wat mij betreft is de uitkomst daarvan dat het 112-gebaseerde systeem die minimumset hanteert.
Ik leef niet in een fantasiewereld, ik maak onderscheid tussen wat ik in regels zie staan en hoe ik zie dat ze worden toegepast. Als iemand met 100 km/u door de bebouwde kom gaat scheuren dan is het probleem niet dat de maximumsnelheid daar te hoog is maar dat iemand zich er niet aan houdt.
Als jij niet in een fantasiewereld leeft, waarom houd jij dan toch die fantasie erop na dat het voor de praktijk niet uitmaakt of een wet automobilisten verplicht om nog weer een extra privacy-risico te nemen. Het lijkt alsof jij function creep, lekken, heimelijke gegevensverwerking en misbruik van legaal verwerkte informatie wilt wegdenken uit de werkelijkheid, ondanks alles wat we daarvan de afgelopen vijftien jaar hebben kunnen waarnemen.
Nee, wat ik doe is niet hardnekkig negeren wat er staat dat het 112-gebaseerde systeem doet, zoals jij hardnekkig wel doet, en ik zie dat de eisen die in de wet staan de problemen die jij noemt ondervangen.
En voor iemand die anderen erop aanspreekt dat ze ergens niet op reageren of niet snappen wat bedoeld was vind ik het tenenkrommend hoe jij negeert op wat ik feitelijk schreef over die fantasiewereld waar ik niet in leef. Is hoe je reageerde geen voorbeeld van "whataboutery" van jouw kant?
Wat mij betreft hoef je trouwens geen moeite te doen om op die tweede helft van een eerdere post van mij te reageren. Dit kost ons allebei nu al handenvol tijd, en ook ik heb nog andere dingen te doen.