Door Anoniem: Aangezien de vrouw één van de rekeninghouders van de gezamenlijke rekening is, is uit preventief oogpunt niet alleen deze rekening maar ook de andere rekening op naam van de vrouw geblokkeerd. "Alleen op deze manier kon de bank – zo stelt zij – voorkomen dat er, in afwachting van de uitkomst van het onderzoek, niet nog meer mogelijk frauduleuze transacties zouden plaatsvinden", stelt het Kifid. Het klachteninstituut kan zich hierin vinden en noemt het niet onaanvaardbaar dat de bank om die reden óók is overgegaan tot blokkade van de betaalrekening van de vrouw.
.
De motivering om ook de 2e rekening en de andere rekening, de betaalrekening van mevrouw, te blokkeren alleen omdat het om € 12.561, gaat vind ik wel een dingetje.
Dat bedrag werd kennelijk in tranches opgenomen en dat maakt het niet per se makkelijk voor de bank maar goed.
OF je motiveert WAAROM je vanwege de hoogte van het bedrag of / in dit specifieke geval alle andere transacties op aanpalende rekeningen ook als mogelijk verdacht ziet en dat daarom neven-onderzoek geboden was OF je zegt als Kifid/ING het is inderdaad onterecht om 1 POTENTIËLE verdachte transactie niet op te rekken tot ALLE transacties op naam van persoon 2 is ook potentieel verdacht zouden zijn.
Het niet bij je geld kunnen heeft het effect van een straf. Dus zou de onschuldpresumptie moeten gelden. Kent iemand dat woord in Nederland nog? In de praktijk zijn privacy en de onschuldpresumptie allebei in veel gevallen al afgeschaft. Het concept "proportionaliteit" is opgerekt tot maatregelen met punitieve effecten die we dertig jaar geleden bizar zouden hebben gevonden.
-- Onbegrensd wantrouwen versus de onschuldpresumptie --Als je het opnemen van contant geld in kleinere tranches al "verdacht" gaat vinden, dan kun je ook IEDEREEN in de omgeving van zo'n opname "verdacht" gaan vinden. Dus dan kun je als bank ook alle rekeningen van de vrienden en kennissen van het echtpaar "voorzorgshalve" gaan blokkeren. Bijvoorbeeld op basis van eerdere transacties van het "verdachte" echtpaar met deze of gene de afgelopen drie jaar. Een rechter kan dan met een plechtstatig gezicht zeggen: "Door de beperking tot drie jaar kan de maatregel geacht worden proportioneel te zijn." Klaar. Ook weer juridisch afgezegend met een rubberstempel ("rubber stamp").
Voor Marktplaats.nl zal dat niet leuk zijn, maar ja, we willen er immers ALLES aan doen om fraude en witwassen te bestrijden. Ook als dat de vernietiging van vrijheid, privacy en een soepele economie voor
gewone mensen inhoudt.
Het denken in wantrouwen heeft geen grenzen. Je kunt daar als overheid net zo ver in gaan als je wilt. De overheid probeert op dit moment ELK gebruik, en dus ELKE opname van contant geld verdacht te maken. Deels met propaganda, deels met acties zoals deze.
-- Flitsbetalingen als argument om contant geld verdacht te maken --De mogelijkheid om via internet (dus digitaal) flitsbetalingen te doen, wordt via een soort algeheel, panisch wantrouwen aangegrepen om relatief kleine opnames en betalingen met contant geld verdacht te maken. De echt grote jongens -
oligarchen, miljardairs - geeft men echter heel veel ruimte om enorme bedragen door te sluizen, want dan zijn er opeens "andere" belangen in het spel die de overheid dan opeens belangrijker vindt.
-- Oplossing: het bieden van een "langzame modus" --Beter zou het zijn om mensen de keuze te geven: als u wilt dat wij de onschuldpresumptie en de rechtsstaat in acht nemen, dan moet u genoegen nemen met "langzame" overboekingen zodra het bedrag boven, zeg, 10.000 euro komt. Dat wil dan zeggen dat overboeking pas plaatsvindt op de dag nadat de opdracht tot overboeking is gegeven. Dan heeft de bank voldoende tijd om eventueel na te gaan of een "red flag" van het systeem erop wijst dat er een
reële indicatie is van een misdrijf, of dat de "red flag" niet meer is dan een product van een algoritme. Ook moet een burger in de "langzame modus" genoegen nemen met contante geldopnames tot 5000 euro (ca. twee netto modale maandsalarissen, met indexatie voor inflatie) per kalendermaand. Dat is voor de burger dan in ieder geval transparant.
Bij hogere geldopnames worden er dan geen rekeningen geblokkeerd, maar kan er door de banken desgewenst een (al of niet geautomatiseerd) onderzoek worden ingesteld, zoals dat hoort in een rechtsstaat.
Opsporing van misdrijven moet weer plaatsvinden op grond van reële verdenkingen en degelijk onderzoek, niet op grond van loze "verdenkingen" puur op grond van de grootte van een overgeboekt of opgenomen geldbedrag of andere definities die door hersenloze algoritmes worden toegepast.
-- Algoritmes en standaardoplossingen kunnen geen personen beoordelen --Ik heb zelf een keer meegemaakt dat een door mij overgeboekt bedrag "niet aankwam". Het kostte me veel moeite en uiteindelijk een persoonlijk bezoek aan de bank waar het naartoe moest (stampij maken aan een balie), om ze zover te krijgen dat ze
serieus in hun systeem gingen kijken. Toen bleek het bedrag wel te zijn aangekomen, maar door de bank niet te zijn "geaccepteerd". Ik moest namelijk eerst bewijzen dat de herkomst van het geld bona fide was. Die herkomst was van mijzelf. Maar kennelijk moest ik aangeven dat ik in de loop der tijd "bona fide" gespaard had en het geld niet van een misdaadsyndicaat had ontvangen. Hoe kun je zoiets bewijzen? Ik had het geld in de loop der tijd misschien wel van de Illuminati ontvangen, en niet door een relatief sobere levensstijl.
Uiteindelijk, toen ik had verteld waar het geld voor bedoeld was, er een manager bij was geroepen en die manager mij eens goed in de ogen had gekeken, nam de betreffende bank genoegen met een simpel bankafschriftje (een via de gewone email als bijlage verstuurd pdf'je) als "bewijs" dat het geld van legitieme herkomst was. Als ik crimineel was geweest, had ik zo'n pdfje met groot gemak kunnen faken. Maar die manager wist dat ik dat niet deed, vanwege persoonlijk contact, de levenservaring van die manager en diens "tacit knowledge". Daar kon geen algoritme tegenop.
Dus uiteindelijk bleek niet de herkomst van het geld van werkelijk belang te zijn, maar het bestedingsdoel en persoonlijk contact. Plus het feit dat als de bank zou weigeren het geld vrij te geven, dit concrete consequenties zou hebben gehad voor de realisatie van dat bestedingsdoel, waarvoor ik de bank dan aansprakelijk zou hebben gesteld.
-- Overheidstoezicht op persoonlijke bestedingsdoelen van gewone mensen is onrechtmatig --Maar sinds wanneer mag de overheid/bank toezicht uitoefenen op de doelen waaraan mensen hun geld besteden? In een vrij land mag je als onschuldige burger zelf, privé, je bestedingsdoelen bepalen zonder dat de overheid van te voren over je schouder meekijkt.
Ik kan het wel verdacht vinden dat de buurman in een grote auto rondrijdt, zonder verder iets te weten. Moet die auto dan "voorzorgshalve" in beslag worden genomen? Lijkt me niet. Als we nog willen doen alsof we in een rechtsstaat leven en "vrijheid" hebben, zou dat ook niet gebeuren. In een rechtsstaat ben je pas verdacht als er een concrete aanwijzing is dat je een misdrijf hebt gepleegd of aan het plegen bent.
-- In een rechtsstaat is het recht kenbaar --Door Anoniem: De vraag die eigenlijk gesteld moet worden:
Was het de klanten vooraf duidelijk dat het verhogen van de limiet en bedragen van x en y kunnen zorgen voor een onderbreking in de diensten en welke acties hadden dit kunnen voorkomen?
Daar is geen antwoord opgegeven en slecht geregeld van het kifid.
Heel goed punt. In een rechtsstaat is het recht kenbaar, dus ook jouw recht om over je eigen geld te beschikken. Dat was het Kifid kennelijk even vergeten. Zoals het Kifid, te oordelen naar nieuwsberichten, wel meer dingen vergeet die de overheid-banken niet uitkomen.
M.J.